Alle inzendingen over opkomende lente

De zon die zakt de nacht hij valt je voelt het opkomen je moet weer op pad de maan staat hoog en de muziek roept je gaat naar de plek waar je haar weer ontmoet niemand weet waar je heen gaat niemand weet wie je bent want jij behoort tot de stad jij behoort tot de nacht leven in een rivier van duister tot de zon weer lacht.…

Als een hele mooie vogel zie ik je liever vrij, vliegend door de lente maar denk dan ook aan mij. Jij hoort niet in een hokje kwijnend van verdriet, over alle leed en zorgen, want dat verdien je niet. Wordt het zomer dan weer warmer dan zing je het hoogste lied, bij het opkomen van de zon, maar ook wel als het giet.…

ik woon in de kruin van mijn boom overzie met trots de heerlijke stek vol jeugdig gekwetter geen monument maar wel erkend door het bos heb gebogen en in opkomen weer naar hoogte gereikt twee keer een gele stip van hakkers ze konden mij niet pakken rond mijn stam bloeit lente reeds de winter is niet langs geweest…

Ik sta hier in herfstkleur maar bij jou voel ik lente het zuiden de warmte het ontwaken van licht Opkomende zon jouw stralen de sterkte aantrekkingskracht van een zonnig gewicht Ik ga overwinteren in dat speciale gevoel straks op reis naar jou door ijskoude streken Mijn enige doel is ons samenzijn Ik vraag je natuurlijk mee…

lichtblauw, het zwerk wenkt naar een zon die denkt als ik opkom in het oosten werk ik me niet in de nesten maar ik zou zo graag eens opkomen in het westen…

je hebt even lente gedanst onhoorbare tonen raakten jouw voorjaarshormonen waar pril teer groende tussen zon en kou bloeiden juweeltjes kleuren in grauw danste jij op je eerste blote voeten om de warmte van zon te zoeken je gelukzalige lach tekende jou stralend lief tegen het opkomend wolkjesoffensief in het warme zonnereflecteren…

Overal blauwe bloempjes in ' t groene gras ook witte er tussendoor zelfs narcissen zie je te pas: het is LENTE. Niks geen meteorologisch gezwets gewoon zoals het op school werd gezegd 21 maart drie maanden na de winter begint de lente.…

bij het opkomen van de zon, is hij altijd haantje de voorste…

Het is een opkomend besluit, dat rijpt in mijn geest. Misschien in mijn hart het meest. De opkomende zon, na een regenachtige dag, dat is wat ik hopen mag.…

Verwarrend, denk ik toch Goed of niet Zwart of wit Koud of warm Haat of liefde Maak niet uit Het is een opkomend besluit Die rijpt in mijn geest Misschien in mijn hart het meest De opkomende zon, na een regenachtige dag, dat is wat ik hopen mag.…

Elke keer dat we voor onszelf Opkomen als dat nodig is Versterken we ons gevoel Van eigenwaarde Elke keer dat we dat niet doen Verzwakken we het…

"Uit de dromen van de lente worden in de herfst de zaden geplukt." pama…

Hoor wat er plenty te gebeuren staat: juist ja, de lente doet zich gelden waar een 'open mind' gekmakend in haar grillen opgaat...…

Opkomende bries populieren ratelen altijd bijdehand…

zonovergoten herbergt elke dauwdruppel opkomende dorst…

Het opkomend licht passeert de laatste uren van de duisternis…

Lucht bezwangerd van licht in stralende ochtendkleuren waar duister der nacht zwicht tussen droom en dagelijks gebeuren. Nevel over vergezicht tot wouden parelen over velden van smaragd landerijen die daglicht trouwden zon als bruid die vriendelijk lacht. Langzaam tooit zij in bloemgewaad haar bruidsboeket geurige rozen terwijl haar bruidegom…

alles doe ik om dat te door breken maar helaas nog niet bezweken geef toe het is geen lente maar bijna wèèr winter doch niet aldente kastanjes gaan bijna al vallen terwijl wij vrolijk nu horen te lallen op een terras of in de kroeg van s`avonds laat tot smorgens vroeg en luidkeels horen te zingen op stoelen en tafels springen dansen tot…

*** *** *** opkomende zon geeft aan donkere wolken een gouden randje *** *** ***…

in nog koele ochtend toebereidselen op komst traag verbleekt de maan als ceremoniemeester als waren zij kantjes van het bruiloftskleed verkennen witte golfjes aarzelend het zand lichtruisend het bruiloftslied kakofonisch begeleid door talrijke meeuwen als de getuigen gereed ligt nog maagdelijk strand uitnodigend voor de bruiloftsdans…

En de dagen gingen niet zomaar, wat in zichzelf gekeerd, zagen zij 'het' op afstand aan de achtergebleven horizon waar de maan bevlogen, fluisterend stil met bekoring de zon in het oog sprong en de tijd haar ondankbaar scheen, niet langer vanzelfsprekend, maar vol van gloed niet zomaar.. staat de liefde…

Het is afgelopen, Afgelopen, dat altijd maar zorgen voor een ander en achter iedereen achterna lopen. Rekening met een ander houden is goed, maar niet als je dit te vaak doet. Het is tijd, tijd om te laten zien wat ik nu eigenlijk wil, Tijd, dat ik geen onnodige aandacht aan anderen verspil. Het is tijd, tijd voor balans in mijn leven, Want…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

het natuurijs kan kraken bloemen niet kunnen bloeien de ijzige kou heeft de prille beginselen van de geboorte van de lente met het einde van de winter samen doen vloeien onverstoorbaar zingen de vogels hun eigen melodie de natuur op zoek naar een nieuwe harmonie…

Merel zingt solo voordat zon zal opkomen een nieuwe morgen.…

Geborene in de morgen, Gestorvene in de nacht, Uw dood slechts heeft ons zorgen, Uw leven heil gebracht. Ach, slechts een viertal jaren Waart gij in ons bezit; Zo wij gelukkig waren, Lief kind, gij maakte ons dit. Slechts tweemaal, beste jongen, Hebt ge in uw kort bestaan Tot schreien mij gedwongen, Liet ik om u een traan. Als d’ eerste…

Aan het golfgeruis huwt 't Westewindje, dat luwt, Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister, En de scheem'ring slechts rest, Nu de zon daalde in 't west, Een poos nog - en de aard ligt in 't duister. En geen stem meer in 't rond, Die nog leven verkondt. 't Is stil in het woud, in de weide, En onzichtbaar, maar zacht Daalt een weldoende…

Och, mijn geleerde boeken, Trezoren onzer taal, Geef me oorlof, dat ik buiten Eens eind'lijk ademhaal. Die taal- en spellingskwesties Zijn nuttig ja en fraai, Maar 'k word daarvan ten leste Zo akelig suf en saai. Geef me oorlof, - och, daar buiten Wenkt mij de zonneschijn. 'k Moet, waar de vog'len fluiten En lui en ledig zijn.…

‘Ja, wat men toch al vreemde dingen in Frankrijk heeft,’ zei stuurman Jaap, ‘Zo zag ik daar eens op een akker een raap, een echte reuzenraap. Ze was zo groot als… dat huisje, ik kon er heus niet óver zien, en om ze van het land te halen, gebruikte men een man of tien.’ -‘Wel, wel!’ sprak Teunis.’ Nu, ik reisde in Duitsland, voor mijn ambacht…

De zon komt aarzelend op gaat sprankelend ten onder De liefdevolle eenzaamheid zal zonder jou, mijn lief nooit meer dezelfde zijn Ik zie jou zo graag zonder woorden fluisteren naar je ademhaling luisteren alsof voor de eerste keer een nachtegaal zich horen laat Gevangen tussen zon en maan ben jij het baken en boei zelfs op…