Alle inzendingen over oprapen

om de stilte te verbergen schreeuwt hij longen uit zijn lijf zweet hij onrust uit zijn poriën balt hij vuisten pijnlijk stijf om de stilte te verbreken droomt hij zinnen tot een boek krast hij regels in het hout buigt hij woorden om tot vloek om zijn stilte te begrijpen droogt zij tranen in zijn ziel kust zij pijn uit het verleden raapt…

het is maar een steen die hier ligt maar wel één die, zonder tegenbericht er nog ligt op de dag dat ik rust in koude grond deze steen die er ook al lag voordat ik bestond…

Ontworteld ben ik lig er voor het oprapen Nou..... oprapen? er zal heel wat PK voor aangewend Mijn stam aan mootjes mijn takken tot snippers Ja, ik was 'n ouwe vent met het uitzicht op natuur gewend Nu lig ik languit.... op m'n eigen kluit te wachten..... op 'de slachter'.…

Als liefde blind maakt ligt eenvoudig geluk niet voor het oprapen Maar het is slechts een blinde die het ziet…

zo voor het oprapen... doe het licht uit, struikel over mij! ------------------------------------- Uit: 'Gedichten 1977-1999'.…

Stil ligt het landschap als voor het oprapen Stil ligt het landschap in vroeg zonlicht Aan zomen de wilgen,geknot waaks..maar zwijgzaam Wij zijn het die niet slapen.…

Door in te zien wat menselijkerwijs voor het oprapen ligt laat je voorts bijdragend markant rijke ontdekkingen doen; een portefeuille met inhoud houdt een beloning in zicht, van iemand erna vertellend over gemiste kansen van toen.…

in de mist van tijd zoekt hij naar woorden wel vindt hij onbegrepen zinnen die voor het oprapen liggen onbeduidend zijn samen geraapte letters van weleer, die niet binnenkomen immer zal hij blind blijven voor dat wat liefde is…

doe iets vergeet het neem wraak kijk weg goede raad ligt voor het oprapen in de straten ik kijk je aan geef je hand zwijgend klaart het op boven ons een ongezien stukje blauw en nog meer…

Mijn oom arme immigrant waar de man ook keek in Bazel rivier en beek dans l'eau transparant het bleef bij zwaar balen geen paling te halen in dat hele Zwitserland Tous les jours stomme pommes jamais un bas en son tirebouchon la suisse bien sur c'est un syndrome geen gerookte aal vet op je gazon toen op een dag vol tell&antismoke raakte…

Als het het enige was dat hier lag, als de stenen hier niet lagen en de wielsporen, bierblikjes en lichtvlekken, als het niet zo nodig iets moest zijn zou het nu gaan bewegen. Het zou op zijn kop kunnen gaan staan. Het zou op zijn tenen uit zijn uitersten glijden en het zou je inpakken in een kudde vlaggen, fietsen en melkflessen, mooi…

Draaiende gedachten laten niets los De macht der getallen ligt voor het oprapen Een dikke streep door de rekening van hen die bestaan Is dit het einde?…

Hier lig ik dan Zo voor het oprapen Naakter dan naakt Als van huid ontdaan Zie hoe mijn bloed kolkt Mijn hart zich vergaloppeert Mijn spieren vibreren Omdat jij bent Heb me lief Of laat me liggen Mijn huid groeit vast vanzelf weer aan…

Gepolijste hoop ligt voor het oprapen maar de onzichtbaarheid van dingen weet ik niet te missen. Ik ben uit mijn lichaam gesprongen heb mijn natuur blootgelegd om vervolgens uitgebraakt, versteend: los gelaten.…

met de tederheid van jong lover weet het prille voorjaar mij te verleiden tot het schrijven van een vers een blik in de wei is een zalving voor het gemoed de pasgeboren lammetjes maken mij weerloos in dit door morgenzon beschenen landschap ligt het geluk voor het oprapen Lejo van Kuijeren…

Ik wil zachtjes vertrekken mijn gedachten uitstrooien niemandsland ontdekken waar duinen nog glooien Ik wil de parels stelen uit de tempels van de zee zonder angst voor zovelen vecht ik voor ons twee Ik wil in het reine komen elk greintje moed oprapen maar hoe kan ik over iets dromen als ik daar niet van kan slapen?…

Voor Anton Licht dat in ontelbare Kleuren uiteen barst, Dwars door het donker heen, De nacht verjaagt tot Achter de horizon En met de saaiheid van Alle dag korte Metten maakt, Vreugde die voor Het oprapen ligt Het nieuwe leven wacht…

We wilden ons kwetsbaar opstellen dus bekogelde ik jou met stenen de eerste zes raakten je niet je borst stootte ze af maar de laatste kwam hard aan ik zag het aan je mond die hing scheef aan je lach ach, morgen leg ik mij voor het oprapen ...…

het afscheid zal ik schrijven in herhalend zwart met gordijnen dicht als getuigen van de taal die ik opraap uit de nachtvlakte van de kamer en de duizend jaren die ik heb geleefd in mijn woorden zoals de minnaar de vlinderkoning voorheen, met ziel en zinnen in het weggegleden landschap, dicht begroeid ik heb geen angst…

met al mijn liefde til ik je op uit het nu laat ons geruisloos zweven op tonen van de vrijheid vliegend naar verre oorden waar we ons laven aan alle schoonheid die voor 't oprapen ligt kleuren wangen rood onze longen vullend met zuivere adem die ons voor altijd verlossen zal…

een steen blijft geworpen de melk opgeschud tot breukvlak, niet opraapbaar niets is gaande alles bevroren in een moment, twijfelloos niets is herroepbaar alles voldongen in stilstaande val, bodemloos geweest is onvervangen met nadruk cursief gedrukt alle luchten eender geen wolk hetzelfde, de foto onbewogen…

je een koning wanen zomaar een dag door de straten wandelen met de ogen van het kind dat je was en plotseling ook weer bent alles omarmend en bewonderend in volkomen onschuld alleen te zijn in de wereld om je heen de schatten oprapend van de straten je laten spiegelen in het water van de gracht omlijst door reflecterende neonletters…

hoe maak ik van loden letters lichte klanken hoe weef ik lood en licht kleurig samen tot een klankenspel omkleed ik ze met tere dromen moet ik muren slechten of wacht ik hun geboorte af licht en lood laat ik rijpen in de boomgaard van doorzichtig glas tot ik kan vergaren wat voor het oprapen lag…

(tanka) vier klavertjes vier samen op een rij geluk het ligt klaar voor mij een koe grazend in de wei het geluk is weer voorbij * * ach geluk is een soms zo moeilijk begrip om te zien en als je het ziet en meent dat het voor het oprapen ligt, wordt het toch weer net voor je neus weggekaapt…

in trage uren gist de taal in het duister later na het rijpen in de zwarte nacht lijkt wat ze zeggen wil zomaar uit het niets aan te waaien ze ligt voor het oprapen woord voor woord maar haar klank loopt vast zie haar ontsnappen fanfare zonder muziek hoor haar knarsende ledematen achter de huizen in een doodlopende…

Het lag er al jaren eigenlijk zo voor het oprapen. Maar ik had, al die jaren, niet ingezien dat het zo dichtbij binnen handbereik was. Maar nu heb ik het gevonden. Ik heb het gevonden! En het blijkt zo simpel. Deze zoektocht was de moeite waard.…

Vrijheid ligt niet zomaar op straat je kunt het niet even gaan oprapen. Vrijheid is leven zonder angst en geweld vrij kunnen zijn in je doen en laten. Vrijheid is leven in harmonie laten zien wie je bent en hoe je leeft.…

Als een olleke bolleke rubensolleke rollebolt mijn dolle dochter door de vers gevallen sneeuw. Als een elfje, boeven elfje, dwergen elfje, reuzen elfje danst mijn elf jarig elfje In de vers gevallen sneeuw. In haar rode jas, met paarse broek en blauwe wanten aan springt mijn dochter feest mijn dochter juicht mijn dochter in de vers…

het is een dag van novemberstilte, kort en op gedempte toon langs urnenvelden loopt, haperend in de verte, een gestalte voor mij uit hier in dit niemandsland, tastend door de achterkamer van het daglicht ben ik in het midden van mijn afwezigheid meer verloren dan ik kan vergeten oprapend, paden kruisend, tegen de richting in gedachten…

Daar lag het voor het oprapen gedroogd en ongeschonden bij toeval gevonden op bladzijde vijftien zomaar uit het niets een meeval niet tussen grazende koeien na uren op de knieën omringd door melodieën van de honingbij nee hier gewoon bij mij het brengt geluk al eeuwenlang wat niemand zegt te geloven maar eenmaal gevonden dan…