142 resultaten.
VORST EN WEILAND
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 40 He torenvalkje
fladdert in de kou, vergat
zijn jaarlijkse trek.…
De dag dat de moffen kwamen
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 462 De dag beloofde stralend veel
zon en warmte, ontluiken van
groen en nieuwe liefde - die dag
in mei midden in de lente
Plots was het witblauw besmet
met schaduw van metalen
roofvogels die hun klauwen
in zijn geheugen prentten
Zeventig jaar geleden braken
ze zijn bestaan, namen ze
al zijn geliefden uit zijn leven,
over dat spoor via…
Nieuwe blindganger
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen 2.253 Zo werkt dat met besturen
Het is vaak zeer divers wat trainers trachten
De overeenkomst zit in 't onvolbrachte…
Vergeten woorden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 wat even geleden
nog ontloken leek
lijken nu
vergeten woorden
streling
met jouw ogen
die glimlach
deed vlinders dansen
de vele
overeenkomsten
konden geen toeval zijn
doch verstomden ze
in 'n hand vol ochtendmist
ik heb nog gezocht
maar ben je verloren…
oehoe
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.041 bewoog de bazin
met haar vingers
zwart in het kleed
druk heen en weer
naar de europese oehoe
naar ze zei vier kilo
om zich in haar handschoen
betaald te laten hakken
voor gasten
die plaatjes schoten
mooi dat die reus
zich niet liet uitdagen
hij gaf me een knipoog
zij werd toen echt boos
met blote hand
joeg ze me weg
van haar roofvogels…
huis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 nu staat hij bij het huis dat
prijsgegeven werd aan wind
striemende regenvlagen
en een op hol geslagen zon
niets anders dan de
drukkende stilte
het snerpen van cicaden
de trage vleugelslag van een roofvogel
het verweerde tafelblad
een atlas met kringen
krabbels en datums van
de voltooide verleden tijd
in deze uithoek van
het menselijk…
Van andere origine
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 het schuurde
ondanks plamuren
bleef het een
stug oppervlak
ik heb nooit
gedacht dat het van
andere origine was
een soort kwast
zonder gelaagde
overeenkomsten
maar met een heel
snelle uitwasgroei
heb ze altijd als
eenheid beschouwd
aan dezelfde stam
ontsproten en toch
eens zal hij ontbreken
door een stormwind die
zijn kracht…
extraterrestrial
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 398 haha ik ben buitenaards
kwam er laatst achter
las het op het internet
vele overeenkomsten
wat een pret
nu ben ik echter overtuigd
en lach niet meer
in mijn kamer hangt nu
een beklemmende sfeer
hoor geluiden en nog veel meer
schaduwen met geknetter
lichtbollen en gespetter
berichten krijg ik door
het is mij duidelijk
ik ben klaar voor…
Nepprooi
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 90 Hoe de valkenier met zijn loer draait
Om zijn roofvogel terug te lokken
Horzels bijten niet
Mensen ook niet, hooguit in een mooie rode appel
Honden bijten wel, "niet allemaal"
Alleen de valse honden die scheuren het vel van je botten
Dazen die bijten ook
Ik denk aan de tijd
dat ik voer in een bootje
Op een meertje over de larven van…
mooi als de middag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 58 brandbommen
vallen als roofvogels
uit de lucht
een sissend geluid
het klinkt als ruw ijzer
dat over stenen schuurt
het snijdt
door merg en been
een hoog geluid
de opengesperde mond
van mijn moeder
haar Schreeuw
een kind springt in
het riviertje buigt het
hoofd onder water
het wacht op stilte
een bamboe rietje steekt…
Met een blauwe pen rood schrijven
snelsonnet
4.0 met 9 stemmen 574 ‘Ik stem overeenkomstig mijn gevoel
Met blauwe inkt, waarvan ik steeds een fan blijf
't Is niet zo vreemd dat ik met die kleur pen schrijf
Mijn naam is immers niet voor niets Wim Cool’
De SP spint extra garen bij ‘t gezeur
En geeft de stem alsnog de juiste kleur…
Beeldhouwen met taal
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 218 Beeldhouwen doe ik
Met beitel, klopper en
Raspen klein en groot
Verheugd ben ik
Als er iets moois
Uit mijn handen komt
Dat werkelijk voeling
Geeft met de materie,
Resultaat van aandacht
En liefde - dichten
Doet met mij hetzelfde
En verschaft oprechte
Vreugde als beeldhouwwerk
Vorm gegeven met taal…
onze natuur getuigt een overeenkomst in de verandering
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 684 vogels koersten met de trein
vertelde ik, ik vluchtte
weg met de natuur
zo weet jij dat mijn aard blijft
waar zij heengaat
gebekte duur
ik laat lege bodems achter…
[Straal]
gedicht
3.0 met 16 stemmen 8.457 Op mijn buik in het bad,
het gezicht net boven de spiegel
van heel heel water, probeer ik een
oog te pakken, net
onder het vlak, bovenop de diepte -
maar alles wat ik zie is werk van
Duchamp bijvoorbeeld of van Man
Ray, Ernst, Margritte, Oursler,
ooit aan me toevertrouwd door
onbewust opgeborgen kijkers,
veel ogen, vrouwenogen, vissen-
ogen…
Hetzelfde
gedicht
2.0 met 63 stemmen 18.311 Molshopen? Of hebben de doden
gewoeld vannacht? Vergeet het
maar. Niemand hier ziet hoe de
bloemist boven lege emmers lacht.
Lang blijven de tulpen stijf. De
doden ook. Niet eens met tegenzin.
'Kom in de kelken, geel en rood.
Kom, regen schenk nog eens in.'
-----------------------------------------------
uit: 'As van de koning.…
Stemmen
gedicht
2.0 met 92 stemmen 28.301 Geef mij de stem van die ene mens,
geef mij de stem van mijn vader
in mijn oren tot mijn verre ogen
hem ontwaren tussen de tenoren
tot ik weer zijn handen voel
waarmee ik die van mij ging meten,
welpenhandjes met de vuisten van een vent.
En dat dan de stem van mijn zoon
mij roept met de stem van mij
met de stem waarom ik roep.
--------…
Liefste van ooit
gedicht
2.0 met 18 stemmen 7.086 De blonde leeuwen
met hun gemelijke
koppen, trekken rondom
lopen kringen
in het losse zand, aleer
zij door de brandende hoepels
springen -
Een koperen pauw
draagt in zijn snavel
je spiegel -
Jij Narcissus die naar
haar evenbeeld kijkt
Ik: altijd bezig je ongrijpbaarheid
te bezweren in het net zo efemere*)
van de liefdesdaad…
Harmonie
gedicht
3.0 met 25 stemmen 11.716 Je hebt een tuin. Daar loop je 's avonds in.
Nu ja, niet elke avond. Af en toe.
Vaak ben je voor dat groeien zonder zin,
En toch zo grondig, na de dag te moe.
Een bloem geeft alles. Maar zij is al dood.
Jij bent gespleten. Maar jou wacht het leven.
Zo ben je vaak in niets een lotgenoot.
Een wig lijkt tussen haar en jou gedreven.
Zij wil…
Jonas D. Meijerplein
gedicht
2.0 met 8 stemmen 3.089 In je trekken staat
de geschiedenis van je volk geschreven
fascinerend, jouw volk
almaar verloren en weer teruggevonden
wij staan aan een angstige oever
wachten op de mensen eindelijk mens geworden
de jouwe en de onze eindelijk verzoend
Is de grote Barouch niet
in deze straatjes opgegroeid?
---------------------------------
uit: 'Hollandse…
VANUIT DE GANS
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 232 wij trekken bijna dezelfde trek
zoals die van de gakkende mens
waar zelden mee wordt omgegaan
bijna dagelijkse eenlijnige tred
ganzen zijn tactischer
onze familieband is veel sterker
en zintuigen zijn scherper
daar willen wij voor staan
wij zijn monogamer zonder hebzucht
paren blijven hun leven bij elkaar
door eigen drang en plichtsgevoel…
Mensen zoals wij
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 106 Iedereen als ik,
met lijf en met leden;
Vol dromen en wensen,
met een vloek en gebeden.
Met adem in leven,
in nemen en geven.
In zorg en in angst
voor verlies en om vangst.
In dat besef,
niet meer op mijn bangst
door al dat te zien
wat wij delen:
Een klontje ik,
een wolkje jij,
het kopje erbij.
Gezelliger dan toch,
om hier te…
Controverse
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 Wat zouden bergen zijn
Als er geen dalen waren
Wat zijn rivieren
Zonder oevers wuivend riet
Wat zijn vlaktes
Zonder nevelige wouden
Aan horizon in ‘t verschiet
Wat is een hemel
Zonder wolken
Zonder vogels langs het blauw
Een strand zonder zee
Een zee zonder branding
Een vogel zonder zang
Een helder ochtend zonder dauw
Kortom…, wat…
Een kwestie van geloof
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.261 Schuin tegenover het bisschoppelijk paleis
kocht ik mijn eerste plaat van King Oliver
met Jazz, met Blues en de High Society Rag.
Het gebeurde later meer dan eens dat ik daar
stond mee te trappen met Basie of Johnny Hodges
terwijl de bisschop in zijn hoge Renault
uitreed op een golf van roomse blijdschap.
Wat devotie betreft was er geen verschil…
VRIJHEID SCHRIJDT VOORT
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 De eerste Augustusnacht van het jaar
twaalfhonderdeenennegentig
trilt in het zwarte Vierwoudstrekenmeer
een keten van rossige lichtjes
vol vaste wil voor de toekomst
overal op de hellingen
der nabije bergen branden vuren
waarmee Zwitsers elkaar sterken
om gezamenlijk strijd te voeren
tegen vorsten en keizer
die hun kleine bergland beheren…
Majestueuze muze
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 168 (Duinerotiek II)
In een juist net gewoven web
ving ik jou, puur, maar
slechts in gedachten
Alleen
probeer ik hier mijn
woorden te dichten
Te gieten in onze
kroezen vol kruisingen
overeenkomsten bij ons
Jouw geschreven woord
overklast al mijn zinnen
Jij bent zogezegd
louterend dichtwerk…
't Monolieten-(oudejaarsstunt)mysterie (Werk 1001)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Zuil Oudehorne*
Via woestijnzand uit
Utah naar de Roemeen-
se bergen en nu in
Oudehorne, Friesland
De UFO-gelovers
Nieuwsgierig enthousiast
Een Metalen Monoliet
Nu al dríe keer verrast
De overeenkomst tussen
Oudehorne, bergen, zand
Een mystieke monoliet
Met gelijkenis. Ook verband?
*Locatie: oostelijk van Heerenveen…
spiegel
gedicht
3.0 met 19 stemmen 13.385 spiegel nimmer zonder vreemden
volière die de inbreuk van ontheemden
begroet met een beurtzang tussen buiten
zonder binnen en het zich buitensluiten
droge regen koude zon en een stom
naar elkaar staren tot aan de horizon
vol woekerende meubels en muren
sneeuwend in hun evenbeeld
je bent snavel aan snavel roofvogel
belust je dood te plukken…
De ruil
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 16 's Avonds loop ik graag
door de straten, kijkend
naar de mensen in hun huizen
en dan vraag ik me af
met wie ik zou willen ruilen
en wat voor ruil dat dan is
Wat geef ik en wat krijg ik?
Een ziel voor een ziel, misschien
niet om voor altijd te houden
maar, wie zou de mijne willen
met alle gevolgen van dien?
Natuurlijk krijg ik geen antwoord…
slaapverwekkend
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 367 kuierend is de gang
door mijn welriekende gaard
overeenkomstig mijn vaak
toegedachte luie aard
ik heb mij aan
wat komt dat komt
overgeven en het vreemde
als verzuurd vruchtwater
tijdig afgedreven
bij een boterbloem
verscholen in het gras
sluit ik de ogen en
hoor al een vroeg gezoem
hier zet ik me neer
en word zeker, als vanzelf…
Woordloos gesprek
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 116 ik ben bang
voor de stilte
die toekijkt bij ons
woordloos gesprek
oordeelt over
mimiek en gebaar
argumenten weegt
in licht of te zwaar
ooit was er de
hand die reikte en
een verlossende blik
op beider gezicht
maar er is
enkel ruis en
venijnig gesis op de
golflengte van stemmen
die geen enkele
overeenkomst kan
brengen over…