Alle inzendingen over overeenkomst nazi's roofvogels

Woorden slechts hoe we samenkwamen onafwendbaar uiteengingen zoals wolken in het hemelruim om zichzelf te zijn Regels vonden we niet misschien daartussenin het betrachten van de juiste afstand overeenkomsten ontdekken tussen de verschillen Waar we zijn geweest die plaats bestaat niet meer de tijd nog wel zo lang als een herinnering…

Zowel mijn hoofd als mijn hart zijn mij dierbaar daar de ene niet zonder de ander en die ander niet zonder die ene kan Overeenkomst zit in de eerste letter 't Verschil in klinkers en het slot Een goed verregend interieur zet zeilen bij 'k Verlang naar de tijd van een parelend hoofd op zoek naar exquise diepte Haar en mijn tijd weten…

er is een spinnetje  dat elke nacht achter de senseo een niet door licht te vangen ragfijn kleverig webje  heeft gesponnen van een spotje  langs het waterreservoir naar het keukenkastje loopt het elke ochtend haal ik er gedachtenloos een vochtig keukendoekje langs Vandaag niet  omdat het me ontroerde en ik een moment de overeenkomst…

De bladeren bewegen traag als de wind even ruist een eenzame zwarte kraai krast schor zijn eigen lied achter de heg loeit een koe als antwoord op een andere met in zijn snavel een worm rent een merel hippend langs Lang staar ik naar de overkant van het beboste dal gehypnotiseerd door een roofvogel die zweeft met de stromen tot hij langzaam…

Bloemen groeien en geuren eindeloos mooi ontelbare kleuren harmonieuze tooi Bloemen water om te leven meer hoeven ze niet ze bloeien zo even einde in`t verschiet Bloemen die langzaam sterven hun geur die verdwijnt bruine bladernerven de knop die verkwijnt Bloemen en Mensen overeenkomst is daar hun korte levenscyclus…

Is er nog ruimte om te werken in de zorg met hoofd, hart en handen, met al die overeenkomsten, protocollen en behandelplannen Is er nog tijd om te luisteren, een babbeltje te maken, belangstelling te tonen voor uw verhaal tussen al het geschrijf en andere verplichte handelingen Is er nog ruimte om vraaggericht te werken, zoals de…

Ik vraag haar wel te ondertekenen een tussentijds vrij-contract en steeds opnieuw, want wat roept ze graag: "verkracht me, verkracht me" Ik ben dan wel geil, maar niet gek en stoot haar overeenkomstig haar standjes en de standjes die ze gaf en denk dan "ik pak je, ik pak je" Ik heb er wel steeds minder plezier in in die ge-emancipeerde…

Om tot inzicht en terugblik te komen leren wat verschil en overeenkomst is ervaren wat tot wijsheid leidt. Nergens behoren, ergens verloren aanvoelen waar men wortelen kan bladeren en bloemen dragen.…

vandaag valt in herhaling staat de zon in kunstlicht doden we tijd daartussen groeit stilte is alleen de supermarkt nog open en verstrijkt het ogenblik tot avonduren in een spiegel van kalm water waarin we de toekomst zien die op onze verte lijkt voorlopig blijven we afstand verlengen in overeenkomst met ons zwijgen -steeds afweziger…

Ik omhels je Met duizend armen, Wolkenlucht die Het steeds vaker Aflegt tegen de Zonnestralen die Je indringend doorboren - Hier begint het ochtendlicht te gloren, Wordt in wolken en zonneschijn Mijn nieuwe dag geboren…

kale rotspartijen, zand droog en dor in ’t zonnelicht ik voel verwantschap met dit land want even star is mijn gezicht en zoals plots een boom ontspringt ’t landschap verrassend doet ontwaken kan, als ineens mijn lach opklinkt die lach het masker levend maken…

de tijd staat stil zo merk ik ter zijde op doch mijn stemklank verraadt enige ergernis, vertaalt derhalve de onrust van een aanzwellend innerlijk ongemak overeenkomstig het drammerig gedreun van een horde aanstormende paarden in galop mijn eigene ongeduld staat voor kenners merkbaar in brand zeker als wachten mij tenteert…

Dwalend over de hoogten gaat het lichaam zijn zwaarte vergeten; vaag herinnert het zich, dat in de spleten halverwege de top kleine roofvogels huizen en hoe de nesten zich vastklampen tegen de steilten; in het dal moeten de huizen staan en vreedzame dieren gaan grazend over de weiden.…

En de nazi's verweten je hoogverraad, waardoor je naar het concentratiekamp Flossenbürg werd gebracht. Je altijd sterke ruggegraat werd mateloos ontkracht, werd er door de laffe beulen gedacht. Amper drie weken voor de bevrijding stopten zij je nek, zo moedig uitgestoken voor de paria's en vertrapten, in het ruwe touw.…

als mijn adem wenst te stoppen overeenkomstig het aardse lot word ik dan opgenomen in zulke fleurige knoppen ben ik dan in de eindeloze grootsheid van de dood, is dat dan de heelheid gekend onder de naam God…

lawaai en mijn Bourgondische stijl worden langzaam in stilte gelucht nog 365 dagen te gaan met voornemens die slijten zo hoort het ook: waarom zou ik het genot verwijten je moet gedrag veranderen zeggen wijze mensen alles met mate zei een filosoof een eeuwigheid terug hij kan de pot op ook hij heeft de aarde na overdadig denken overeenkomstig…

Een tweegesprek op het kruispunt om overeenkomsten in elkaar te ontdekken. Een vissen in troebel water soms. Heel moeilijk soms om de fundamentele waarheid uit de ander te trekken. De vrije mening. De vrije garing van informatie van het woord. Ieder individu stelt zijn eigen grenzen. Wisselt uit hetgeen die zelf graag hoort.…

naar de roofvogel met scherpe, genadeloze klauwen die op zoek was wat te reiken, alvorens te verdwijnen met prooi in de bek. Ze zorgde goed, voortaan voor veiligheid in eigen stek! Haar jong nest in de hoogte der gebergte moest goed worden onderhouden. Lang genoeg was heel haar kroost uitgebroed en moest nu góed worden gevoed.…

Op weg naar zee passeer ik luchtkastelen en woningen zonder bewoners vervallen oude huizen die als losse hulzen na het treffen in het landschap liggen de daken bieden geen beschutting meer gunnen de roofvogels een onbelemmerde blik in de lege buik van bescherming slechts een verstomde angstkreet houdt zich uiteengescheurd verborgen in uitdijende…

De zuiderburen hebben met Michel een jeugdige minister-president. Een Waal, die politiek van huis uit kent, leidt nu hun ingewikkelde bestel. Zijn Hollanders in polderen bedreven, de Belgen hebben het tot kunst verheven!…

Pagliacci van droevigheid rondreizende acteurs, als clowns of paljassen door alle arieën van ons leven zwemmend, begrijpen wij beperkingen zonder te verdrinken waarna een luid applaus opklonk, voor karakters die deel uit maken, verbazingwekkend, ja soms hilarisch de overeenkomsten van bestaan, tussen toneel en werkelijkheid Onszelf…

op zijn retour en de dag allengs meer bekort is het stof nog kraakhelder zichtbaar op mijn vinylen vloer en dressoir de hoge zetels hebben, door het oktoberlicht beschenen, nog niets aan waardigheid verloren het gobelin bloeit als nooit te voren alhoewel de zitting tot het verleden behoort kan deze weelde mij nog zo bekoren en ik, overeenkomstig…

Kijkend naar twee handen lopen we terug van de overeenkomst, en heen. Daarna zijn we ingepakt, nog nat. Een vuilniswagen rijdt voorbij. ------------------------------------------------------- uit: 'Het wasgoed van een onbekende jongen', 1999. * velaren: klanken die bij het zachte verhemelte gevormd worden…

koude kan er zijn ook al bloeien kleuren het hele jaar door liefde sluit geen deuren overeenkomstig het ritme der seizoenen of smelt in hemelsvocht indien sneeuw of hagelsteen rechtspreken zonder verhoor evenmin bevochtigen tranen een dood tapijt uitsluitend en alleen als de herfst daalt over lanen kilte kent geen tijd het…

Je hand om mijn denkbeeldige keel, ons doel niet overeenkomstig is, ik niet van gelijke wijn wil drinken, je ideeën niet deel. Toch,mag je die worsteling niet vrezen, niet bedroefd zijn om de pijn,die uit het zuivere droes,de wonden laat genezen. In de gedachten die je schept,lijken dingen niet zoals ze zijn.…

Noem het geen liefde Noem dat het niet Noem het lust Genot, gemis Verwerking van verdriet Noem het geen liefde Nee, niet zo Want dat is het niet Noem het warmte Een teder moment Gemeenschappelijk gebruik Dat vertrouwd raakt Dat zo went Een overeenkomst Tussen mensen Altijd eenzaam en leeg Die nooit durfden te wensen Wat een ieder hier…

zo vele jaren keken boer sperwer en havik in Amsterdam eenstemmig naar exoten neem de groene halsbandparkiet als onbekenden uit tropen vraten zij die lawaaiplaagpapegaai spilziek en omnivoor mooi niet maar de roofvogels hebben eindelijk de smaak te pakken nu kan worden afgewacht wanneer de eerste stadsagrariër eens over de dam komt…

Ik kan veel ik kan winkelend publiek laten lopen ze zelfs laten marcheren - door stompende muziek in hun buik te programmeren ik kan boodschappen leggen in hun winkelwagentje dat dakloos na sluitingstijd op straat is geparkeerd en ik kan roofvogels uit de stad amuseren met poezemuizen nagemaakt van spelen verfomfaaid - gewapende scholieren hun…

over heuvels, door weilanden, modder en plassen wandelend langs troosteloze lege café terrassen toch een glimlach op mijn gelaat gekregen fascinerende aanblik van bossen met kale bomen alleen in de toppen nog wat bladerkleur te ontwaren kraaien huizen er met tientallen paren zon lijkt er toch even door te willen komen schreeuw van een roofvogel…

Maar beter kijkend naar haar silhouet hoog in de lucht; op volle spanwijdte in haar vrije vlucht, gelijk bewondering vragend zoals andere roofvogels als de haviken en torenvalken.…