Alle inzendingen over paradijs

Toen we overal langs de Oostkust door anderen Die ons niet accepteerden Werden weggestuurd, wisten Wij het niet meer, overal waar We ons wilden vestigen werden We als nakomers, als vreemde eenden In de Amerikaanse bijt weggehoond En soms zelfs letterlijk weggevochten En toen we het helemaal niet meer wisten Was er nog maar één weg…

Wij liepen er yeah yeah yeah met West Side-stoerheid in benen en fingersnap zomaar het paradijs binnen bij Tuschinsky-Metropole, welwillend toegeknikt door Eline Vere, lieve Haagse dame. Dat de lente een zomer inluidde, die jou met zich meebracht, wie had dat kunnen weten gedurende die zachte ijstijd van ‘63?…

ik dit verdien De wereld lijkt inktzwart te worden Verlicht door slechts een enkele kaars Terwijl een harde wind aan het vlammetje rukt Nu is er enkel nog de duisternis Ik ben verdwaald in dit onverlichte oord En ga onder een loodzware last gebukt Nooit zal ik nog de echte mensen zien Enkel degenen getooid met witte vleugels In een paradijs…

veroorzaakt door de prachtige horizon twee duiven zitten te spartelen in ons zwanenmeer dat uit tranen van geluk is ontstaan het symboliseert mijn liefde die ik voel voor jou waardoor mijn hart op hol is gaan slaan samen met jou aan de dagelijkse sleur van het hedendaagse leven willen ontkomen ga met mij mee naar het paradijs…

Vol noorderlicht van plechtige flambouwen, Vol sterrebeelden hing het ijspaleis: 'T leek uit bevroren vuur, uit vlammend ijs, Uit poolnacht en uit tropenzon gehouwen; Door bloemen was 't, kristallen paradijs, Nog stil, maar 't scheen, kosmische machten zouen Een symphonie als van Beethoven bouwen Uit al wat edel is en groot en wijs.…

voor de kleuren en decibellen voor klank en geluid pas later zag ik jou op tal van schermen van skype tot zoom maar het beeld dat ik had uit de realiteit van toen heeft mij nooit meer echt verlaten ondanks alle techniek wijkt het bruisende in jouw ogen niet klinkt je stem als uit het begin van de schepping toen het paradijs…

De klok zal luiden in de toren zodat alle engelen kunnen horen, dat zij is nu op haar reis naar hun Hemels Paradijs. Waar God zelf Sint Petrus moet vervangen om haar persoonlijk te ontvangen.…

Vroeger rende ze door een dof paradijs waar ze de merel begluurde onder een doornhaag waar fruitbomen gloeiden in de ochtend. Zij klom door een wirwar van takken, haar fluwelen poten, haar haastige klauw.…

zij op mijn netvliezen gebrand zij is van binnen als van buiten, onbeschrijflijk hemels mooi zij laat vogels mooier fluiten, dwingt de winter tot de dooi zij weet mij tot mijn diepst te raken, tot de kern van mijn bestaan wie heeft zo’n wonder kunnen maken, wie is tot het uiterste gegaan ooit zal ik haar ontmoeten, mijn aardse stukje paradijs…

De regen, een grijs kraalgordijn, een poos Zacht tikkelend, laat door zijn lauwe kieren Hun ‘t paradijs nog zien met zijn revieren, Achter de vlammen van de gele roos.…

Westbroekpark de zon was gul en uiterst vastberaden de picknickmand was mee en overladen met stokbrood, rode wijnen, verse kwark en kazen uit het land van Jeanne d’ Arc een glas cognac was ook niet te versmaden de Franse slag en zalig zonnebaden La Haye als de Provence of de Camarque de rozen toonden trots hun haute couture een park als paradijs…

Voor ons een tuin om in rond te hangen, voor hen een paradijs.…

Onbegrijpelijke mens, je wilt het Paradijs niet, je wilt niet wat je wenst, je wilt je eigen lot, je leven, je angst, je gevaar, en je dood.’’…

Nee dit is toch geen liefde Al lijkt het meer dan lust Een zweem vol genegenheid Verdriet zacht weg gekust Nee het zijn geen kansen Op paradijselijk geluk Maar je geeft me warmte Vind me lief en aantrekkelijk Nee het is geen zekerheid Dat gevoel was maar voor even Het is er voor zolang het er is Tot dan zullen wij elkaar geven Nee…

Die eenvoud, dacht ik, is voldoende paradijs, wij drieën zijn het, ik ook eindelijk gestorven en levend had ik het geluk het al te mogen zien.…

Maanlicht schijnt schemer van pijn Mis de zwoele melodie van je zinnen Je tedere strelingen zo zacht en fijn Honderden uren in stilte verdwaald Verlangend naar de plek waar jij leeft Te versmelten in jouw geur en kleur En geluksgevoel in mijn aura zweeft Uren en dagen verdrijven de tijdsgeest Dromen en wonderen in hoop gehuld Gevangen in een paradijs…

heel dicht sta jij vandaag voor mij heft langzaam plagend wijde rok daaronder ben je helemaal vrij alleen je hete lenden en het natte paradijs voorzichtig kus ik al jouw lippen verken de zoetheid van een mond en voel in jou de warmte gloeien ’t verlangen lust nog meer ik lief je en begeer je de hunkering ontvlamt mijn hart ’k wil mij in…

geeft mij Vlielands schoonheid op een presenteerblaadje verstopt achter een boek het hart kloppend in je broek voedt een koel glas bier je fantasie met wild plezier mooiste meisje van dit eiland zingt rond in mijn verliefde hoofd haar lijf en knappe gezichtje heeft mij van lef beroofd volgende keer wat langer verblijven in dit eiland paradijs…

Met zoveel bloemen uitgestald als een ruiker in het paradijs, win ik opnieuw de hoogste prijs voordat de nacht vervolgens valt. Hoe moeilijk is het te bevatten dat een mens aan dingen went, een avond als deze niet herkent als een diadeem uit vele schatten.…

naar lucht waarvan de ochtend dauwt het bladerdak weerhoudt geen straaltje goud het water wil langs groene oevers spoelen en elke bloemenknop de warmte voelen totdat zij zich vol weelde open vouwt dan zingen vogels elk op eigen wijs in blauw en groen onder een tros bananen tussen de slingers lelies en lianen het parellied van toen het paradijs…

je ademt bloemen terwijl het groent en plotseling hoog grast het heeft mijn schuchterheid en jou compleet verrast zo uit het paradijs van onvoorspelbaarheid nemen wij nu alle tijd ik zie het in je ogen triomferend in je lach jij weet mij weer onverwacht heel zacht te raken het is magie die langs de vingers speelt verleidelijk…

Als dit alles zal verdwijnen in 'n wereld van sneeuw en ijs, zal het heel wat moeite vergen om mijn heimwee te verbergen naar het zomerse genieten in mijn mini-paradijs.…

Schildert een liefelijke waarheid in de schijn van haar penselen tot heldere stenen die ze uit de sterren steelt, een energiebron die zij met haar vlinders deelt, verovert de stralende zon, de weg van het hart naar het hoofd, van de groene weide naar de gene zijde betovert zij het paradijs,handleiding van haar levensreis, tegen welke…

Ik scheer langs de diepe dalen van goede bedoelingen, die aan de voortvarende moed voorafgingen, het euvel vermomd door het lange zwijgen achter de vele maskers van de dromen in een kleiner wordende paradijs. Het mooiste voor een mens is, “ te dromen met de ogen open”. Shakespeare…

we kunnen van alles verzinnen om hier in de buurt iets te doen met elkaar dan wat nuttigs beginnen zo maar vrijwillig en niet voor de poen het gaat niet om feesten of fuiven maar wel om een edel gebaar en dat aan de buurt toe te schuiven vrijwillig doch vooral met elkaar zo maken we dan met z'n allen de buurt tot een klein paradijs om…

Een sos uit een ver paradijs. De voorhang scheurt. Je schrikt van het gezicht. Doe dicht je ogen. Raak niet van de wijs. Tart niet de woordeloze bliksemschicht. Bepaal je tot je e's en o's en ij's. --------------------------------- uit: 'Hutten en paleizen', 2001.…

De regen een grijs kraalgordijn, een poos Zacht tikkelend, laat door zijn lauwe kieren Hun ’t paradijs nog zien met zijn revieren, Achter de vlammen van de gele roos.…

Het zuigt het bloed uit de moedergrond, brengt ons verder van het paradijs, achtervolgd door feiten in het spoor van een gebroken voedselketen, geleerd in de kern van een verbond we schoffelen in een proeftuin van creativiteit of deze bloeien gaat is een kwestie van tijd.…

Het paradijs is verbrand, ik proef de angst van stromend bloed, het sluipt op lemen voeten waar de zon de aarde raakt en holt achter de doden aan.…

De regen, een grijs kraalgordijn, een poos zacht tikkelend, laat door zijn lauwe kieren hen ‘t paradijs nog zien met zijn revieren, achter de vlammen van de gele roos.…