Netgedichten

netgedicht (nr. 51.237):

Triomferend in je lach

je ademt bloemen
terwijl het groent en
plotseling hoog grast

het heeft
mijn schuchterheid
en jou compleet verrast

zo uit het paradijs
van onvoorspelbaarheid
nemen wij nu alle tijd

ik zie het
in je ogen
triomferend in je lach

jij weet mij
weer onverwacht
heel zacht te raken

het is magie
die langs de vingers speelt
verleidelijk maar oh zo heet

nog boven het geluid
van wind en bijen uit
hoor ik jouw stille kreet

vlinders dwarrelen op
als wij verwonderd stil en
ingetogen huiswaarts keren

het is nog niet voorbij
iedere blik vraagt fluisterend
het thuis opnieuw te gaan proberen