Alle inzendingen over pink

Ik red hun natte vleugels met mijn lamme pink. En leg ze bij het suizend gas te drogen. De maan komt op als volle dame. Ja, ook wij dansten samen een gat in de nacht. Maar geen liefde die van haar eigen vuur genas. Ik drink, en wacht - en proef van nachtvlinders de fijne as.…

de pink glijdt schoorvoetend nochtans gaande over een niet gekende weg mijn innerlijke stem vult het komend niets en ik, ja ik ben het die die dobber uit de stroming dreg en deze schraap langs de wachtende vezels, een voor een in een taal, veel later dan t’oude Diets maar wel degelijk vermaagschapt en met veel daaruit te…

Dit zien toont zich als het trijpen hooiland waar de pink zich snijdt aan de kruin van de dijk; is zonder: 'Kijk eens zwanen en jonge zwanen.' In natgrijze grond met leverblad, met koeienstront in het herbarium, waar de duim in de sloot blijft steken, leeft dit zien van de handopen palm.…

mijn korte dikke duimen en de verder afgelegen pinken tikken als toetsen op een trommel waar kinderen op stoeptegels hinken met maar één been hoor ik op de verdieping boven mij gestommel daar gaat de buurvrouw met het andere langzaam heen zo bezigt ieder in eigen ritmiek de nog actieve ledematen het bedrijven…

Dan treedt uit de schaduw op hem toe een gestalte met zijn pink naar voren en tilt hem uit het glas veilig op het droge. Hij kan zo zien wie zijn redder is – een Jood.…

Ik roes van jou zweef over paden verdwaal in tuin raas in overdaden ik bloos van jou schilder vissen rood water warm paars planten bont en blauw ik kook van jou snij pink in vuur rook brood zwart vergeet etensuur wij zijn glas mijn hobo hart jouw serene snaar kwetsbaar helder…

Land van melk en honing Basis, weiland in het groen Waar veldbloemen sieren Met vlinders in hun goede doen Een bij zoemt even in op het veld wat heerlijk geurt De pink zoals altijd nieuwsgierig kijkt naar wat er zoal gebeurt Het tafereel onder de zon is er in al haar jaargetijden Dit veld van waarnemen Schenkt mij nu een zomers…

jouw ogen zijn, verdrinken zinken naar de bodem waar kalk en zout conserveren schelpdieren, anemonen hechten Draai om vrouwen van Lot bedek de ogen, volg of versteen zie geen meteoren brandend dalen onmensen smelten in de straten Massief blijf ik bewegen en jij kraakt steen, verkruimelt mij krakend tussen de vingertoppen van duim en pink…

Nog snel een tedere aai dan de ommedraai een wanhopige zwaai een brede rug een afscheid een traantje pinken heel stiekem heel vlug kom je ooit bij mij terug?…

Ze zet de wereld op zijn kop als ze de kans krijgt Is een dame in de dop, als ze mijn toiletspullen ziet Ze is aanhankelijk, vreselijk lief en zo’n mooi gezichtje Draait iedereen om haar pink, middelvinger en de rest!…

Ik pink een traan Een traan van geluk.…

de goede God, hij zorgde voor een wonder onmisbaar bij de schone paringsdans hij schenkt de liefdesdaad de volle glans een reepje huid, doch zonder meer bijzonder hij past om maatje pink en volleponder bescheiden als hij is, maar zoveel mans al klinkt het vreemd, onmogelijk bijkans: de moslim en de jood, zij doen het zonder hij is het speelgoed…

een echte vent vol verhalen van orgasme tot fantasme en altijd bij de pinken als het over echte venten gaat zo met een fluisterstem traag vertellen over toen die keer dat hij den bak in vloog omdat hij had gelogen over iets waarover niet gezeverd wordt of toen die andere dag hij zijn ouwe vriend weer zag met geld dat niet meer kon verspild…

roezigheid regeert waar transparant te helder is sluimer probeert contrasten te laten vervagen nog zegt zijn stem in duidelijke taal ik houd van jou maar druk achtergrondgeruis vlakt snel de intonatie uit anonieme tonen wekken geen dromen in het liefdesspel stroboscopisch licht wist iedere emotie van zijn gezicht heb mijn pink…

Ze droeg haar kleren als een brief met kaarsvet verzegeld wachtend op de lezer het oog dat haar maten raadt Ze pruilt in dure stoffen naadloos sluitend om de leest met opgeheven pink Zij toont wat getuite lippen niet lossen willen Ze waant zich heel wat het bont van de hermelijn als een cobra rond haar hals In haar hoed zit de…

Zeven pinken en vaarzen bolderen door de wei Vrolijk springend en dollend als kinderen tijdens het speelkwartier Hun zwart-wit gelaarsde achterbenen hoog in de lucht! Vrij! Wat zijn ze vrij!…

Ook machteloosheid moest zich beperken tot een elegant in onmacht vallen op karpetten waarbij je vooral op de positie van de pink hoorde te letten. Niets gebeurde. Werken kwam neer op zich op het voorhoofd betten bij de gedachte eraan.…

Het is het lot van mens en dier onze prooi zonder pinken te verschalken. we verreken daarbij geen spier want wij zijn sperwers en torenvalken.…

O fortuin veranderlijk gelijk de stand der maan groter wordend en steeds hoger neemt dan weer af veracht het leven dat nu moeilijk is maar gaandeweg betijt (Fortuna, uit Carmina Burana; vrije vertaling) Zie ook het snelsonnet van vandaag, van Nico Noorman... ________________________________ De maan, zo blijkt uit al dit soort…

schaduw strekt zich, lacht zich een stuk in de open winternacht waar de leegte galmt met woorden maar de vrieskou wreekt zich toch niet als de vorst nog bloed laat stromen en mijn grijze ziel de verloren dromen bewaart en ik bij zinnen ben nog waar stemmen éénparig klinken zoals de glazen het soms doen waar sterren enkel nog pinken…

Zij willen jubelen in zilver, in goud, briljant of diamant, maar pralen slechts met wat zij missen: een hals, een pols, een simpele pink. O, ziek van heimwee naar knap vlees. De nacht is lang. Wordt het ooit dag? ------------------------------------- uit: 'Bandeloze gedichten', 1996.…

ochtend te halen zie ik je foto liggen het getik van de hamer om de krab te kraken gonst nog in mijn hoofd in de verte hoor ik een taxi kou kruipt langs mijn benen in de deuropening sta ik met een laken omgeslagen als Ceasar in zijn laatste dagen ooit legde ik jouw twijfel naast mij neer omdat ik wilde dansen op een vulkaan met Domina Pink…

zacht warm en opwindend speelde je huid mij de hartenklop toe reageerden de lief blonde haartjes van je arm oprichtend strak zo af en toe wat van die hinten dat emoties nog bij de pinken zijn in het lief senso motorisch geven en nemen van genegenheid wij cirkelen wederzijds in de kleinste radialen van verbondenheid…

een enorme grote stilte is De bank is leeg en koel de krant ligt er nog ongelezen zelfs je pantoffels zijn weg ik weet nu weer hoe lang een dag eigenlijk kan wezen Ik kan de geur nog ruiken die je in huis achter liet het blijft nog de vraag slaap ik wel of slaap ik niet Na zoveel jaren in één bed lijkt het nu zo groot en koud ik pink…

één woord in liefde zou de dag moeten dragen van dag naar avond, avond naar nacht nacht naar een woord tot op de dag dat ik sterf wij sterven in de ochtend, als het goed gaat met het dagelijks spreken in een doosje zo'n klein doosje dat nauwelijks groter is dan een woord dan mijn pink, pinkroze zoals glasparels die breekbaarheid…

nachtelijk zweet huiverend, rillend ijskleed, dat het gloeien overnam het glazen geluk beademd waarachter het bleke doodslicht wacht op ratels van een klaaggedicht denken in rood geremd opnieuw ontbrandt het vuur getooid in duistere waas tollend hoofd naarmate het late uur blauwe diva’s, lege aula’s uw koele hand sist op ovenvuur hinke pinke…

Waar de zee nog dun is als een pink rollen strandlopertjes als biljartballen over het laken van het water, overrompeld soms door zeeschuim.…

ik had ze neergelegd en uitgespreid op tafel alle ogen waren gefocust op het gebeuren geboeid door het tafereel in samen delen hun vingers liepen mee een voor een de eerste ronde steeds zonder het tafelblad een seconde alleen te laten het was een drukte van belang ieder maakte zijn vingers lang pas later kwamen ook de pinken…

zonnestralen Strelen zachtjes mijn gezicht Ik staar naar het mooie strand Glinsterend in het ochtendlicht Ik denk weer terug aan toen Wij zaten samen op dit terras Ik voelde me zo intens verliefd Toch kende ik je nog maar pas Jij gaf mijn toekomst kleur Maakte me zo vrolijk en blij Een jaar vol liefde en geluk In een zomer weer voorbij Ik pink…

De ring die jij me gaf die ben ik kwijt verbintenissymbool sinds zoveel jaren een ogenblikje van onachtzaamheid verloren op de hei al wandelend bij Laren Om dikgeworden vinger knelt het goud heel even om de pink dan maar bewaren beslissing snel genomen heel erg fout en hóe het sieraad weggleed ook niet te verklaren De schrik…