33 resultaten.
Hoe is het mogelijk, toch
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Hoe is het
Mogelijk, toch
Plaveisel
Gereinigd
Met giftige arm -
Voegen gevuld
Met zand dat
Scherp is -
En dan toch
Dat ene plantje
Dat overleeft
En tussen de steen
Zijn hoofd omhoog gestoken heeft…
Plaveisel van herfst
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 459 Het herfstpad
geplaveid met
Diep verdriet
in vier kleuren
Een lage zon tovert
kortstondig geluk
De peppels geuren
verliezen ratelend hun blad
In m'n hoofd:
deze dag...
in kleurendruk.…
emilia (2)
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 197 het gebroken
glas in scherpe
scherven op
de vale tafel
buiten valt emilia
de nachtvlinder
dronken op
het plaveisel
dat glinstert van
de regenval
ze zoekt het
wankele huis
waar het kind
versteend in
het donker wacht
op wat komen
gaat als ze
binnenvalt…
Herfsttij (niet te keren...)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Glimmend plaveisel,
neons vloeien tot mijn voeten uit.
De wind veegt regen in mijn gezicht.
Jagend blad, kringelend naar de horizon..
Ik schurk tegen de einder aan,
risico-bewust over de rand te kunnen vallen.
En de glijbaan van de tijd af te moeten dalen.
Eindigend in eeuwig zand, zonder enige verheffing.
Met de horizon ver onder mij...…
Gent
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 127 Hoe mooi jij bent
jaren meegeteld
zelfs in de groeven
van plaveisel
ik twijfel
met lichamelijk stijfsel
jou te betreden
doch jij hebt mij geveld
jij kwelt
tot in het bot
in mijn verloren hart
zo ik vergat
jouw lieflijk kinderhoofd,
met groot talent,
aan te klagen als
enorme voetenbeul
de dader ben ikzelf.…
Hooggehakt en kortgerokt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 362 Hooggehakt en kortgerokt
over ongelijk plaveisel
gespierde man
bruingebrand
kijkt,
ogen keuren
glimlach verschijnt
tevreden met wat hij ziet
fluit....
plots een geluid
hij gelooft zijn oren niet
zij fluit
als een vent!…
tegenstelling
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 656 mijn woorden bouw ik in jouw nest
rusten in zachtaardige warmte
van de laatste zomerwinden
daar laat ik mijn hart vrij
voelen en waar je vervolgens
iets van kunt vinden dat er nu
niet meer toe doet, genegenheid is
immers weer in beweging gezet
een liefdesbriesje, dat waait
door je blonde haren
erkenning van het onmogelijke
waar het plaveisel…
De nachten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 100 Het zijn de nachten
die als loodzware dekens neervallen
terwijl de tijd knaagt aan
een wirwar van gedachten
nog eer je naam geroepen kan worden
scheuren de letters uiteen
stuiteren losgeraakt van elkaar
op het plaveisel van de uren
waarin blijven geloven
als er niets meer is dan het
leeggeplunderde van je wezen?…
Onze verborgen extase
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 558 Ze hebben zich gehaast doordrenkt
met jouw vluchtige aanwezigheid
en onder het plaveisel woeker je voort
en betover je nog ongezien
de horden die gedachteloos slenteren
over onze verborgen extase.…
Blikvanger
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 112 dansend op het wild plaveisel
achter kleur en hoge hakken
verschijnt zij telkens weer
wapperende goudgele lokken
bedekken haar deinende borsten
scherpe blikken vanachter getinte
brillenglazen turen in het rond
haar rokje trilt in een
zonnig spectrum
zinderende mannelijke aandacht
overvalt haar keer op keer
langzaam verschijnt…
Claustrofobisch angstbeeld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 126 De nacht is duister en diep
En spaarzaam schijnen lantarens
In de mistige natte steeg
Waar ik diep in mijn kraag verscholen
Over ’t glanzend nat plaveisel ga
Troosteloos staren donker ramen
Als koolzwarte niets ziende ogen
Gevat in gevels als kale doodskoppen
Mij angstwekkend luguber aan
En ik heb geen wens dan deze
Doodse stad zo snel mogelijk…
ER IS ZOVEEL MEER
netgedicht
4.0 met 73 stemmen 169 onder de loep is het strand een heelal
van spiegeltjes en kralen
is bij het morgenlicht je haar
een kanten spiraal van goud
is bij avond je gelaat verlicht
als de bijbellezer van Rembrandt,
krioelt een druppel van leven
in het koekoeksei van je DNA
en onder het plaveisel: het vermoeden van strand
onder de tijd: het vermoeden van het grote…
Weeekend in Metropolis
poëzie
3.0 met 5 stemmen 4.906 Zo dikwijls als ik over de lange
populierenlanen liep zacht zingend,
denkend aan de avond haar witte
plaveisel waar ik gestorven ben. -
als ik je weerzie ben je toch een ander
ik ken je je blijft niet lang bij iemand
in steeds andere spiegels behaagt het je
steeds andere mensen te zien steeds jezelf.…
KEER WEEROM
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 232 Je voetstappen
door de stille
verlaten straten
waar sommige ramen
streepjes lamplicht
doorlaten
het geluid van de stilte
neemt met je gedachten
een loop
je indruk achtergelaten
hoop
plaveisel tot kiezels en zand
groots naar klein
neemt mij bij de hand
in de verte het geluid
van een voortgaande trein
die zijn eigen spoor…
Harteklop
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 285 Ach die tijd, onze tijd
van ondergang en overgang,
scheidt de dauw die we nu
vertrappen, in de middag al
verdampt, klampt zich aan
het tempo van elke harteklop
waarin we mochten hopen,
in iedere seconde start en
eindig ik, in de avond ligt de
ommezwaai met nieuw plaveisel
ingelegd, in nesten die we bouwden,
resten morgens alweer geslecht…
Metamorfose
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 216 Schraal verschijnt in de toppen
de schijf die de dag ontmaagdt
tussen opgetrokken graskragen
doezelt glimmend en naakt
een gestreept plaveisel
kruinen op stam ontwaken
nog geen tint aangetrokken
bloemen komen in bedden bij
half dromend de ranke halmen
uit de wetering staan wolken op
een lichte bries wuift ze op wegen
van heden tot…
slapeloos in Cosenza (3)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 76 een winterslaap wil hij
zoals de New Horizons
die langs Pluto scheert
om energie te sparen
een lange diepe slaap
die hem een winter lang
bevrijden zal van
de slapeloze versteende
nachten zonder kletterende
regen op nat plaveisel
zonder zijn wankele
moeder op de keien die
vergeefs houvast zoekt
zonder het kind dat
naar bed…
De hardste klinkers?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 35 links of rechts
een drammerig streven had
in uitersten tot de draad
versleten blad als onzin
waarmee de wereld wordt
volgeklad, feilbaarheid
in een oceaan van inkt
waaruit de menselijke aard
doorklinkt, vanuit de jongste
geschiedenis, te vaak verzwegen
het zijn de hardste klinkers
zelfs zonder discriminerend
hoorngeschal om het plaveisel…
Laatste lied
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 72 Jouw warme hart slaat
het ritme van mijn voet
wandelend op straat
op plaveisel van bloed
het lijkt wel een dans
ik kijk naar het raam
van waarachter jij kijkt
jij zwaait en ik zwaai
terug met een draai
is dit dan de kans
die bijna voorbij lijkt
ik hoor zacht je naam
fluisteren in bomen
in een lied vol dromen
in het hemelse…
het klapraam
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 921 ieder geval moest er een krukje komen
dat echter wegschoof zodra ik erop
ging staan waardoor mijn lichaam tegen
de glazen pui viel dat door
de zwakke sponningslatten mee gaf
en samen met mij dertien hoog
naar beneden kwam
dit moet stoppen
ik ben superman niet, bedenk ik mij
tien hoog in het blikveld
van de verbaasde postduif
terwijl het plaveisel…
Tijdgerijpt?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 107 Ach die tijd, onze tijd
van onder- en overgang,
scheidt de dag de sneeuw die
we vertrapten, in de middag al
verdampt, klampt zich aan
het tempo van elke hartenklop
waarin we mochten hopen,
die in elke seconde start en
eindigen kan, in de avond ligt de
overvloed met bevroren plaveisels
ingelegd en in de ijspaleizen waarin
we rouwden…
Op mijn sonnetje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 172 ik ga vandaag eens op mijn fietsje
holderdebolder over de kasseien
ik hou nou eenmaal van hard rijen
flink sjezen voor een windig briesje
glad plaveisel trapt wel stukken beter
vooral als scheve schaatsers rollen
vriendjes die er achteraan gaan hollen
mij lukt het niet ik loop geen meter
eerst ging ik remmen met mijn handen
maar trap nu…
Zuurstofrijk
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 203 Ach die tijd, onze tijd
van ondergang en overgang,
scheidt de dag de dauw die
we vertrapten, in de middag al
verdampt, klampt zich aan
het tempo van elke hartenklop
waarin we mochten hopen,
wat in elke seconde start en
eindigen kan, in de avond ligt de
overvloed met ivoren plaveisels
ingelegd en in de kristallen nesten
waarin we rouwden…
Avond
poëzie
3.0 met 6 stemmen 798 Nu blinkt de straat van zilver en van goud,
Waar 't zwartgelakt plaveisel hel beschijnen
De winkellichten. Ver alree verkwijnen
De speelse knapenkreten. Star en koud
Nu staan de huizen. Achter de gordijnen,
Spreken de mensen, warm en welvertrouwd,
Hun liefdewoorden - Sterloos donker rouwt
De regenhemel boven huizenlijnen.…
Speelbal?
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 59 onschuldig bloed, een
keuze te maken om alle
consequenties ten spijt
excuus op voorhand te
maken en uitkomsten
ook humaniteit vermijdt
alle leed dat straffeloos
werd afgedaan in al het gene
van ambities bleek de uitslag
naïef en nalatig was, de uitkomst
stond bij voorbaat vast, verliest
de povere glans wat eerst de bedoeling
was, plaveisel…
labyrint
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 265 Zuilen van regen beroven
me druppelsgewijs van licht in de ogen
het plaveisel glimt een galerij van bomen
ik spoel kleurloos weg onder een veelheid van silhouetten
Deze vochtige wentelwereld ruikt naar een tekening in vettig grafiet
De wereld komt naar beneden in doorweekte vellen
huizen smelten weg in een wassen schildering
het warme vet uit…
Skelettendans Nieuwe kerk (prozagedicht)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 273 Ik weet wat ik zag en doe het
niet nog eens; ga zelf bij gelegenheid kijken en sluit U in
laat U niet zien of horen, ik weet niet wat er dan gebeurt
laat erna van U horen als U nog boven het plaveisel bent.
***…
Reformatus Templom af en toe
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 894 De binnenplaats weer leeg
vrienden en helpers uit
de straat waar het zo-even
nog hangt, het zo-even van
toen een rokend monster
zijn tanden zette in
een uitgekomen droom
toen tekenen van bloed en zweet
het plaveisel kleurden
toen de zigeunerkinderen
met het blauwe wierook
gewijden werden
(snoep gekregen)
toen de jassen voor het…
IN MEMORIAM
gedicht
4.0 met 57 stemmen 29.374 Hoe had hij dit bemind, die duistre straten,
Die atmosfeer van mist en zaligheid,
Wanneer het avond wordt en het verlaten
Plaveisel vochtig is en vreemd en wijd.
Hij was geboren voor de stille dingen,
Waarmee wij leven - maar niet even lang -
Waarvan wij 't wezen slaken in ons zingen,
Totdat wij zinken, en met ons de zang.…
Zo!
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.295 En hoe dan in de ochtend
je haar op het kussen
het gordijn op een kier
met mij ertussen
kijkend naar het grijze zwerk,
het plaveisel van de straat
de kater die daar als altijd gaat
het dak van de kerk
de fietsers, na elkaar
jij en ik een paar
staat dit op mijn netvlies gebrand,
want ik wil, ik wil
dat dit voor altijd blijft
en toch ...…