Alle inzendingen over plechtigheden OR eerste steen OR lint

ontstaan uit zwarte inkt waarheden die ons willen bereiken wat we liever ontwijken als versteende emoties om het niet kunnen begrijpen Er zijn vlaggen eensgezind wapperend in de wind met oranje lint ze zijn net zo stil als de stenen net zo stil als ons in sprekende betekenis omdat het onze vrijheid is dat we vieren mogen opdat…

linten in je krullend haar die vrolijk dansen op het ritme van je voeten springend in het tiende jaar linten in je glanzend haar die vrolijk dansen zwevend op roze spitzen vloeien vormen in elkaar linten in je golvend haar die vrolijk dansen in de spiegel van zijn ogen vandaag wordt je een paar linten in je grijzend haar zou jij die…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Gehuld in het eenzame schuim ik door straten in een schulp verborgen voel ik jou kijken nat voelt het vocht wat van wimpers glijdt een lint van vlinders houdt kermis in mijn ziel in een draaikolk tolt de liefde in stilte rond mij heen zonder jouw warmte Voelt het hart als steen Misschien herken je In sier mijn geschrift Stuur je…

hij die de eerste steen werpt... legt de basis voor een berg…

Onopgemerkt of onderscheiden Een lentekind wil zuidenwind Gaat niet voor, maar door het lint, Onbescheidenheid bestrijden. Traditionele lintjesregen, Er is alles op tegen.…

Op de rug wacht een verlangend kind wat lacht, mij toedekt, de handen strekt dan worden kromme lijnen zacht in een meetloos lint van mededogen loopt met je mee, het voltooide kind een beeld wat je opwacht, zover het in je past, de sluimerende dood je vindt, je verrast.…

Een steen werd geplaatst, was begin van het gebouw, waar Gods Woord zetelt, wordt herdacht met feestvreugde, zeshonderd jaren nadien.…

Jonge gelukszoekers, die met gesloten ogen de eerste wankelende schrede op het pad der liefde zetten. Struikelen over de eerste de beste steen. Vervloek dan niet de steen. Maar wees hem dankbaar. Dat hij je ogen opent. En leert, Dat blindelingsvertrouwen in de liefde pas na een langdurige en bestendige relatie ontstaat.…

Zijn eerste verjaardag na zijn overlijden, heengaan voedt en voelt vooral het verdriet het gemis, dat hij er niet meer is “Maar je bent pas echt dood als ze niet meer aan je denken” Hem niet meer herdenken? Zijn verjaardagen worden vooral geestelijke plechtigheden die je feestelijk mag vieren!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

de foto van het roze lint dat vastgestikt nog net de tepel zichtbaar laat schokt diep volmaakte borst nu wel verminkt maar waar, dacht ik, wanneer er niets meer is hecht je in hemelsnaam dan nog het lint…

zij hebben hun vogel opgetuigd met toeters bellen en veel linten vandaag vliegt hij uit nog zijn de vleugels lang maar de scharen van rancuneuzen zullen hem snel kortwieken in zijn vliegen breedsprakerig was zijn bek nog vol met oude leuzen het eerste piepen klinkt niet slecht de hordes zijn weer neergestreken na hun lange koninginnevlucht…

Want toen de eerste steen daar was gelegd Volgden nog veel meer stenen - en terecht.…

ik wist nog de wuivende takken waar bladergroen de wind volop ving nu jagen vlagen fluitend door kaal hout striemt regen tegen basten als zegen want ook leven verwintert naar lente kant en klaar wachten knoppen op zon en voorjaar nog heel even is ons plechtig beloofd met valentijn zullen de eerste bloemen verschijnen wil melker…

Een heilige van steen heeft zijn nek gebroken omarmd door een jongen Zijn hoofd ligt in het midden van het plein, tussen de linten rood-wit zoals de ambulance voor de baldadige toerist die goed voor de dag wilde komen met een unieke achtergrond zonder benul van kunst of oog voor het vakmanschap van Bernardo Falconi laat staan enig…

voor steen…

Drie stenen zitten op een steen. Acht stenen liggen er om heen. Daar onder liggen er nog negen. Andere daar naast en tegen. Een steen steekt half uit het zand naar buiten om zich nog eventjes te uiten. Leer, kinderen, dit uit zijne mond: houd steeds een vuist boven de grond. ------------------- uit: Tirade 1968…

Ik probeerde alleen maar wat. Ik deed iets. Niet iedereen was, is er blij mee. Toch was er altijd die ene grote zee, die bleef trekken. Alleen mijn handen kon ik uitstrekken... naar Gods engelen. Soms, deed ik iets, waaronder een ander mens leed. Soms, denk je iets, wenk je alleen voor jezelf!…

Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen, maar als de wind verkeerd staat, waar dondert ie dan in vredesnaam heen?…

Sprak hij plechtig, handen gevouwen, ogen gesloten, onomwonden. Waarna hij bleef staan, en als eerste zijn armen strekte. Wat hem tevens, die zondagmorgen, letterlijk nekte. Zijn vrouw, een smulpaap, was het, die haar been uitstak. De croissant was van haar! En zorgde, dat hij zijn leven brak.…

Er vindt een kleine intocht plaats vanuit de voorhof van de kerk, de deur kiert langzaam open. Voorzichtig schrijdt de kerkenraad, voorop gaat de diaken, dragend het licht van Pasen. Wanneer de nieuwe paaskaars op de stander is geplaatst klinkt door de stille ruimte: De Heer is waarlijk opgestaan! Ons halleluja juicht! Vanuit…

Warempel ik sta op de drempel der volwassenheid Maar ik weet wel beter Onderhuids prikt reeds de eerste mee-eter.…

steen - jij had verdicht langzaam brak hij - als de nacht die door de zon werd opgezogen in twee stukken - als een wonder dat jij voor mij had verricht En ik lachte want je gaf me druppels wit gevangen licht…

ik heb ze opgehangen de roze linten van je haar dat wanneer je de weg terug zoekt naar toen je alleen de linten hoeft te volgen zodat je daar zal komen waar jouw hart altijd al was verpand gerede twijfel ligt al even begraven daar waar helmgras wiegt in de snerpend koude wind…

Linten van zilver versieren groene velden verdrinken in zee…

zonder zonden wierp je de eerste steen het bloed dat aan je hand kleeft maakt je schuldig maar verzet was nodig niet je eigen heiligheid…