Alle inzendingen over poëzie rijm

Helaas, ik kan alleen in vormvast rijmen functioneren en zal derhalve nooit met vrije verzen gloriëren.…

Er waren twee motten Één van hen dacht, die zotte complotten, ‘k wil niet worden bedot ‘t vloog hem zelfs naar de strot Hoe hun vriendschap toen vlotte? Want zij had van hem een verbod op ‘t andere nieuws Maar hij was niet van de botte En zij wou niet dat ‘t ging rotte Ze badderden, fladderden en zij dacht aan gaten in truien en sokken…

Wanneer ik mijn rijm niet vinden kan, voelt de dichter in mij zich eenzaam. Wanneer mensen elkaar begrijpen gaan, wordt er onverwacht op mijn deur geklopt. Hallo rijm! Wees welkom! Woorden vinden elkaar ineens spontaan, in gedachten die vanzelf gaan rijmen. Gedichten brengen mensen rijm, binnen een ongerijmd bestaan.…

Helaas, we zullen hem nu moeten missen En ook die strik en zijn bebaard gezicht Maar niet de poëzie van Driek van Wissen.…

Padden-poëzie te maken. Het ritme radbraken. Zich niet te vertillen, geen energie te verspillen en vooral lichtzinnig door te kwaken.…

Sjieke rij chicorei Nog een grapje erbij. Langsheen de landerij Verscholen tussen ’t gras Tierde ’n ander gewas Die ‘k wel in ’n slaatje pas.…

Beste Jan, het moet me van het hart Dat ik kritiek (Bet Weter's) ondersteun 't Verweer van jou is ditmaal Naïef als 't rijm van je gedicht We zijn van jou voorwaar beter gewend Met hij en zij wou ik geen nadruk leggen op het "wij"-gevoel, Als wel de overkill van 't ik, de overdaad die 't ego krijgt in hedendaagse poëzie.…

Maar zo zou men juist meer van Sappho leren En Shakespeare's klankdicht, rijm en melodie En ook Euripides meer gaan waarderen Waar leent de dichterszang zich anders voor Dan voor het vers en strofen poëzie Hij raakt het hart, het menselijk gehoor…

(Het is vast niet voor niets dat men spreekt van RIJK rijm...)…

van mensenverhalen, is een cryptogram dat me telkens weer op het spellen van woordjes doet richten en deze dan verzamel opdat zij te samen met mij en opnieuw voor de basale poëzie zwichten…

Rijmen onder, rijmen naast elkaar. Grijze schitter. Dichter, schrijf het maar.…

Echt mooi poëzie is dit niet, Maar zoals u wellicht ziet, Is dit een rijmende weerspiegeling. Van een extreme vlaag verveling. Ik zal u daarom verder sparen. En het rijmen even bewaren, Tot de inspiratie weer komt kijken En mijn gedichten weer poëtisch lijken…

(vraagje van kleinkind, 9 jaar, na school) - och, het mag geen naam hebben (ik) - en moeten gedichten dan niet rijmen? - nee hoor, gedichten die rijmen worden gemaakt met het hoofd, gedichten die niet rijmen worden gemaakt met het hart - bij jou rijmt het niet... dus je maakt ze met het hart?…

zeven magere meisjes zaten bij elkaar, ze kauwden blauwe bessen en praatten over haar.. Er was dus nog een achtste, die had een foute coupe dat was, ontegensprekelijk, het schaapje van de troep. Ze gingen wel eens roken, dat deden ze per zeven want wil je erbij roddelen, dat doe je dat oneven.. Ze hadden ook een leider, al was die informeel…

het volk het wil dromen bij dag en nacht meedraaien in een strofenkolk waarin het naakte bestaan tijdelijk wordt verzacht of de kunstenaar in het vlees steekt met uw eigen dolk als dan de avond valt en bundels zijn versleten doe ik de gordijnen toe ik wil van geen rijm meer weten…

Voor één keer geef ik op een rijm respons Waar ik tot nu reacties heb gemeden. De maakster ervan is al overleden, Maar nooit meer rijm ik over carillons. Aan Ida Gerhardt ben ik dat verplicht, ‘HET CARILLON’ is een volmaakt gedicht.…

Je ogen rijmen, maar een harmonie lees ik achter een mist van netvlies. Je verdriet giet je uit tot regenpijpen, zij zenden een rooksignaal. Je ogen rijmen, parelen ervan zoals het enkel 's morgens kan.…

De poes van de buurvrouw krijgt hopelijk voor heel even de schrik van haar leven Haar langdradige poëzie met miauwende decibellen begon me gruwelijk te kwellen Toen ze met veel kattengejank haar werpselen wilde uiten rond middernacht in de tuin buiten De stank is niet meer om te harden te zacht om op te tillen rottende sheba uit die…

Je muze was Filosofie Je poëzie Werd "filozie" Max de Lussanet 27 januari 2022…

Een winnend gedicht valt niet meer te rijmen Het product van de zwoegende rijmelaar gaat na drie regels in de versnipperaar en probeer het dan maar te lijmen Vergeet Cats en Vondel, mijdt alle rijm en lof zal u deelachtig zijn…

dichterlijke zegen het zwijgen in de woestijn dat is poëzie, niets anders dan poëzie…

niet gewaardeerd mijn rijke rijm taboe, maar niet voor mij mijn rijke rijm rijmt rijk of arm, maakt blij mijn rijke rijm is volgens hun verkeerd mijn rijke rijm wordt afgekraakt, nou ja!…

De Messiaanse Koning! Waarom woelen de volken tegen God, verzinnen naties ijdelheid en spot? Machtige leiders, zij spannen samen, om de val van Zijn Zoon te beramen! Laten wij daarom hun banden scheuren, touwen van ons werpen zonder treuren! De Heer die in de Hemel zit, Hij lacht, Hij spot en heeft hen tegenslag gebracht! In Zijn Gramschap…

Een rijm voor jou kost weinig tijd Een tikkeltje fantasie, de blik in jouw ogen, De gedachte aan jouw schoonheid Een rijm voor jou is zo geklaard De aanraking van jouw handen, een kus op mijn lippen En jouw liefde uiteraard…

ik wil niet dichten ik wil niet rijmen ik wil niet zwichten ik wil niet slijmen ik wil niet deugen ja, dat wil ik…

poëzie' 'of een gedicht'?…

Woorden spelend laten rijmen Rijmen op het ritme van een dans Dansend naar de volgende regel Regels op weg naar een balans Balancerend steeds afgewogen Gewogen op een wijds bereik Bereiken de juiste mensen Mensen, door woorden rijk…

Zij die voor mij kwamen en dichters waren, Zij hebben hun droefenis, in de Herfst, uitgesproken En éénheid gevoeld tussen hun gebroken Leven, met het vaarwel aan de drommen hunner dromen, En het sterven der zonneblaren aan de dorre bomen. Zij hebben gezegd: de Herfst was 't schoonste getij, Al was hij dan ook droefeniszwaar en de baar van de…

- O kinderkens, wier lieve tred Het hart ons in verukking zet, Wanneer gij huppelt langs de vloer En dwaalt als scheepjes zonder roer, En, dartelend, zonder dat gij 't weet Of wilt, op 't ouderlijk kleed In onschuld treedt, Wie weet, Of ge eenmaal al te met, O smart ! Uw voet niet zet Op 't ouderhart! ----------------------------------…

De blinde bedelaar langs de stille straat, en met een stem, die beeft van koude en honger, zingt hij een liedje van verwelkte bloemen. Doordringend klinkt de klagende romance. De man is oud en grijs. Onordelijk fladdren zijn dunne lokken op de vale jaskraag. De hond, met wie hij elke bete broods deelt, zijn trouwe metgezel in wel en wee, ziet…