Alle inzendingen over poezij

De Prins van Luik, die ook als Bisschop word geacht, Reed, prachtig uitgedost, naar 't land, met eedle Heren En Krijgsliên, die aan hem verstrekten tot een wacht, Om alle overlast te weren. Dit zag een boer, die lachte en schaterde als ontzind. De Prins werd dit gewaar en deed hem bij zich komen. Hij sprak: zeg de oorzaak mij, mijn vrind…

Lees eerst meer poëzij Dan pas ontstaat een ei!…

'k Heb vanmorgen al gezongen En gesprongen, Zo verlangde ik naar die tijd Maar ik kan geen rijmpje dichten, Moet ik zwichten Voor mijn broer in poezij Neem dan, moeder, slechts dit roosje Van uw Coosje, 'k Heb u toch zo lief als hij.…

Wie luistert, snapt haar taal tot diep in ’t merg: Ik wil géén krachtvoer, gras slechts uit de wei Ter wille van de Pure Poëzij…

Hem kwelt een lang getergde dorst Naar poëzij, zijn moede borst Is van gedichten zwanger. Geeft de onbezorgde vreugd Der jeugd, Haar zoete mijmeringen, In schaduw van ’t aloud geboomt, Of waar, van munte en tijm omzoomd, De rimpelende duinbeek stroomt, Hem weer — en hij zal zingen.…

Wij hebben ‘t diepst geheim der dingen willen weten, Als Adam van de boom der wetenschap gegeten… Waarheen is nu Geloof en Kunst en Poëzij?…

Dichtkunst is Gevoel Mijn vrienden, laat wie 't lust, hier andre gronden stichten! Mij is 't gevoel de bron; bij mij 't gevoelen, dichten. Neen, geen verbeelding, dan ontstoken door 't gevoel, Is dichtkunst; geen geweld van ijdel klankgejoel Dat dondert, loeit en bromt, en oren doof doet suizen, Geen vinding van 't vernuft, geen smaakloos…

En nog ontvonkt mijn hart in lust tot poëzij, terwijl ik Lucifer zijn treurrol leer volspelen en met de bliksem sla op hemelse tonelen, ten schrik en spiegel van de staatzucht en de nijd. Wat is mijn ouderdom? Een rook, een damp, geen tijd.…

Duizendtallen oceanen Zijn in 't eindloos wereldmeer Van mijn bittre weemoedstranen Slechts een droppel en niets meer. Honderdduizend eksterogen Doen de zwerver minder smart, Dan het branden van mijn ogen, En het smachten van mijn hart. Tachtig uitgevaste leeuwen Om het leger der hijëen, Kunnen samen nooit zo schreeuwen, Als ik huil…

II Ach, wat blijft me uw afzijn kwellen! Scheiding, ach, een ijslijkheid . . . Doch – ik zal eens even schellen Om Katrijn, de linnenmeid. Diep in droefheid neergezeten, Schrei ik om de dood en ’t graf, - Kom, Katrijn, de kamer vegen! En veeg ook mijn tranen af! Scheiden is niet uit te houên Lachjens, lustjens gaan…

skriuwers tramteare mei wurden yn in wrâld fan noed sichtber rypjend fan blom oant frucht ûtrinnend yn in fjild fan grien wurden kreakjend yn it wyte ljocht dwylsinnich optein wêryn myn minlike lêzers tsjûge binne fan in skeppende poëzij vertaling: schrijvers gepijnigd met woorden in een wereld van verantwoordelijkheid zichtbaar…

Kleine zonden, teedre nukken, Die een gloeiend hart verrukken, Liefdes dartle poëzij; Geef haar wat zich de engel denken En uw rijkste gunst kan schenken, En dan – Hemel, geef haar mij! ----------------------------------------- uit: Eerste Gedichten (1847)…

Uit plicht werd poëzij!…

myn mûle yn leafde immen op jacht yn swierrichheit fan libben yn wurgens fan tiid hja is myn kreft yn besinnen dochs ik sparje myn wurden net ik get myn wurden ut yn floed fan poëzij ik leafje myn tael lit my mar yn myn wêzen ik romje stil in plak foar myn fers myn finzen yn frije geast yn rykdom boppe alle…

Ik weet zoeter, dwazer zangen, Dan der sprookjes poëzij; Vroeger kon ik mussen vangen, En nu - duifjes, blank en blij; 'k Heb een handvol mirteblaêren, Voor amandel en rozijn, En op mijn vervlogen jaren Drink ik met de ouden wijn!…

In het midden van de feeste, van het spelen en 't gezang, 't vlugge klappen, 't vrolijk lachen en der bekers hel geklang, Schouwende over 't levend feestmaal zit de blanke Poëzij, en 't gemoed vol zoet bewonderen, kijkt en zwijgt en mijmert zij.…

Want Proza, man, en Poëzij Zijn twee! Gij, zanger, wier de boezem brandt, Hef aan! Uw lied zij ons een vriendenhand Of traan! Maar weg met ijdle dichtersmart En waan! Gezond zij hoofd en harp en hart- Verstaan? Geef, Meester in de kunst kritiek Maar wik! En scherm niet voor uw eigen kliek Of ik!…

Gij misschien verlangt iets meer, voor het aangebeden wichtje, dan de schittering der eer, dan de glans der overwinning, dan de roem der poëzij! gij verlangt, dat hij zijn dagen aan de dienst van braafheid wij’; lijdzaam, vol van mededogen, vol van zucht om wèl te doen, om zijn naasten troost te bieden en voor onheil te behoên!…

En gij, Die mogelijk Poëzij Erkent in ’s rijmers lied; In wie de geest dier bastaardij Nog heftige bewondraars ziet, Nog schutspatronen vindt, Wat, ezels! maakte u zo ontzind? Wat heeft uw oog verblind?…

Zelfs Van VLOTEN en HUET Bleven schrijven onverlet - Doch natuurlijk misten beî 't Heilig vuur der Poëzij. Maar, Goddank! zing nu cantaten... Daar komt J.J.L. ten KATE! Dank de Heer met snarenspel Voor Ten Kate, J.J.L. Dát is scheppen, dát is dichten, Loven, lieven, steunen, stichten... Zing, ten Kate, zing uw lied!…

Want de ironie, zegt men, schaadt aan de poëzije. Maart '28 -------------------------------------------------------- Jack the Ripper - is de naam gegeven aan een seriemoordenaar die in 1888 in Londen prostituees verminkte en vermoordde. De identiteit van Jack the Ripper is onbekend gebleven.…