5879 resultaten.
Ballade dans
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 252 ik stuur je
pepermunt rozen
als een ballade dans medicijn
op lichte voeten en oren
is een souvenir
voor jou
(is geen prullaria)
nee, is meer dan dat
ik dicht het je toe in een poëem
vanuit mijn hart
zachtmoedig
dek ik de tafel met stilte
schuif maar aan
er is plaats genoeg
(lentebeelden wijzen de weg
voor jou en de jouwen)
dit…
More flexibility
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 252 uit versteende woorden
kan ik geen brood bakken
dit opent geen zoete deuren
woorden maken pas op de plaats
raken hun keerpunt
ik weet wat ze doen
aan de binnenkant
(nog altijd vraag ik om het deeg
waarmee ik zacht kneden kan
als warm verschijnsel)
maar ik schuil weg
als jij de klemtoon verkeerd legt
op dat ene woord
nou, daar struikel…
O, heerlijkheid
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 140 van erfelijkheid
van dag tot dag
keer ik steeds weer terug
naar het beeld
van de zee
opgewonden golven
bedelven mijn dijen en bekken
op goede voet
op zilveren stromen
word ik naar je toegezogen
jij hebt in mij iets ontketend
waar ik in ronddrijf
met vastgeëbde golven
aanraak jij mijn hart
(als het ware)
wanneer ik dorst heb
adem…
Morgenrood
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 381 geef mij geen sneeuwjacht meer
dat herinnert aan oude tijden
laat poëzie geboren worden
"hier en nu"
boven het papier van onschuld
(nog slaapt het uur, tot de krakeelnacht valt,
van eigen woord, woord voor woord)
waarin ik mij terug trek in de maand van Maart
tederheid zal genezen
in het diepe gras aan mijn mond
de stilte is mij welbekend…
Opgesloten
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 488 men dichtte je
psychopathische
trekken
toe
wat dat betekende
vroeg ik
toen
werd je meegenomen
naar een duister einde
zonder
bewustzijn…
Wolkenmantel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 170 mijn denken vliet
met versnelde stap op natte straten
het water draagt schijn
zwijgt waar de boog hangt
in late lenteschemer
strak gebogen
mijn woord is moe naar het woord
poëzie verblauwd
(en al wat daar nog tussen ligt)
schijngolven vervloeien
spatten uiteen
tot op mijn mond in de straten
voor mijn oog
een wolkenmantel dekt warm…
Als hymne door seizoenen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 233 in de taverne
van haar dichtwoorden
kan ik wonen
als hymne door seizoenen
een lied van zoetheid verstild
dat woorden nooit kunnen vertellen
de stappen die zij zet uit het alfabet
klinken zacht en soepel
ik voel het in mijn ledematen
wat ik niet beschrijven kan
met dichterlijke moed ontwaken woorden
relaxed aan de horizon
dat is genoeg…
Avondlied
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 325 traag is je lijnvaart
te zijn in doen
schouders drukt bedrukt de weg
meer en meer
vrij uit tesaam
op de route tot behouden vaart
langs een bebloemde zoom
klank en toon vervormen
vergeefs zoek je in het rond
op vreemde grond
in leegheid mondt taal op mijn tong
langs een stille vliet
door ‘t avondrood…
Van A naar B
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 255 ik zie je frêle
muze pronkstukken verschijnen
op de geflaneerde strandweg
laat mij dorsten
door aderen
boven een zee van taal
ergens tussen
Parijs en Leeuwarden
in woorden van woorden
genegen om oogst te delen
aan het licht
in het vuur van tijd
maar de zeewind waait
schuurt en filtert de bodem
op het stukje strand
sporen worden…
Verloren welzijn
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 180 ik heb me moe
gedwaald
om liefde te doen verstaan
in jou en mij
doch weet niet waar, verloren wij de muze
dichter tot elkaar
dat ik volgen zou, ik volgde dan
terwijl jij sprak
op akkoorden van de weg
dat zich dichtte in samenheid
toch; drijf je weg op leeg papier
als ik aan je denk
gedachten dwalen naar een verloren welzijn
niet weten…
De schemering dempt
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 170 ik had zo, meen ik
willen inschepen onder een bladzijde
door de letters van je gedicht
hoe kan ik lieve woordjes vangen
aan dagzijde van onderdak op het kustgebied
in de schelp van je heupen
om mijn vingers rond je haven te sluiten
binnen gehoorafstand
ik wilde wat roepen 'binnen onze taal'
de zee klotst altijd voort in eindeloze deiningen…
Druppelsgewijs
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 193 kan ik, nog genoeg moeite betogen
in vriendschap vormen
om woorden als de jouwe
achter een spel met maskers
kan ik, nog op zachte toon schrijven
met gedurfde vrijmoedigheid
in blauw/witte draden
die het goed met elkaar vinden
wat het hart kan dragen
aan deugd, meer als een vriend
met al dat kan inspireren
waarin 'hart' en 'gevoel'…
Elke keer opnieuw
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 218 peppels kwispelen
met hun toppen in buurtwegen
een muze van trots
oh, zo eerlijk, zo vrij
bladeren dempen gekruist
als druppels van één toon
met kleuren en schaduwen
dat vormen kent
wijd vertakt is in het licht
net als woorden, die opgaan in noten
door de winden van het hart
bloed en adem
tussen land en sterren
in de lucht van licht…
Tussen weiden, mens en cultuur
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 149 in stug herhalen
ligt een weidelandschap te blozen
bij zonsopgang
vaak lijkt het "slechts" een droom
wauw, een groot schilderij
(waarin je wordt toegelaten
als een zwerveling)
maar toch in wezen
door de eenvoud en openheid
nauw verwant zijn aan elkaar
om de eigen weg te gaan
op ’t gekreukte groene gras
bij zaaitijd en pluk…
WIJ
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 566 Je zinnen begonnen
steevast
met een koninklijk
WIJ:
Ballonnen
die je opblies
maakten
je groter.
Projectieschermpjes
waarmee je
rotzooide
minimaliseerden
verantwoordelijkheden.…
Onder dakplatanen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 300 in de schaduw van groen en blauw
dineren zonnestralen gastvrij mee aan tafel
op natuurgetrouwe wijze
moet ik zeggen
er broeden geen donkere stormwolken
aan de horizon
op het terras van licht is een en al leven
onder dakplatanen dicht bij elkaar
ik dacht, dacht zoete liefde door een naam
om het licht te dragen op oogleden
via diepte en…
Over zilveren golven
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 350 met stapels licht
verderop, hier en daar
door kleurgebroken bogen
de levens-golven vloeien wel
op maatgevoel veelstemmig
de wind fluit blijde tonen door het want
evenals hun schippersvrouw
kleine regenbuien trekken
in rap tempo weg
met de wind in de zeilen
zeilt het jacht elegant door het water
op glansgespannen wiekslagen
ik kijk met…
Vanuit vrouwenogen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 231 vraag me niet iets
dat ik niet kan sparen
het verleden is gewassen met tranen
(dat liefde schiep)
ik liet je gaan, tot mijn spijt
tussen zee en sterren
met open oren
laat me gaan wat ik voel
met alles wat ik kan, kan ik verstaan
ik weet wat ik doe
vanuit vrouwenogen
laat mij maar gaan
op nectardruppels van de vier seizoenen
fris in…
Een wens voor een woord
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 378 achter mijn verblijf
ben jij gastbuur boven het zuiden
in graverende pauzes van andere bogen
dat weet ik door het hart
voor ademhaling
van loopvlakken
langs de wegen
ik woon op eigenschap in dagen
op stem en oog
van plaats tot plaats
op de manier van gedachtegoed
geduld vult zijn taak
van stromen naar stemming
en bestemming
dat verandert…
Vernieuwde kracht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 311 soms woon ik in slapeloze nachten
op het altaar van mijn hart ligt genoeg
heb nauwelijks een woord te zeggen
onder het hemeldak zijn geheim
dat moment is van mij, van mij alleen
onder lichtblauwe ogen
torent de tijd om me heen
tot in de geboorte van de ochtend
zon, maan en sterren
geven vernieuwde kracht
om het gewicht van de liefde te…
Afgesloten boek
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 201 is een goed teken
wanneer stilte de muze draagt
langs de lijnen van je smalle gezicht
tot aan je ruggegraat
ze stopt al het oude hartzeer onder de vloer
vergruist de molensteen van oude dingen
naar de zeebodem
(want hier wordt je zo moe van)
gelukkig, stilte ontspant op ogen en lippen
tussen taal en inspiratie
oud zeer laat ze los, voor…
De tijd gaat door
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 230 ’s avonds schreef ik je naam
in mijn hart
diep van binnen kwam ik je tegen
liefde bleef hangen
daar kon ik bij uitrusten
om te slapen
als dauwdruppeltjes zacht
liet jij mij hoog zweven
op de snaren van mijn hart
gloeide fluwelen magie
boven mijn verstand
ja 't is voorbij
de wind is gaan waaien
op het gewicht van einde
het water…
Gastvrij
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 199 door de spontaanheid
van je natuurlijke ik
als vrouw, als kwik
in blauwe ogen
ben je gastvrij
daardoor is je stilte veranderd
wanneer een onbekende glans
zich mengde in dat blauw
zonder stem
tot metgezel
net als ik…
Laatste wens
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 102 het mooiste geschenk
dat jij mij kan geven
is als jij nou even
jouw wijsheid
naar mij
overdoet
dat is een
groot goed waar
ten zeerste van zal
worden genoten nadat
jij mij een laatste keer groet…
Foetushouding
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 wanneer komt het verlossende
woord als balsem voor de ziel
verdrongen en opgesloten
evenals zijn armen
opgekruld zichzelf wiegend
op donkere tonen die stemmen
sussen en troosten in 't hoofd
waar zo even nog oorlog heerste
ingesloten door vier muren
ondoordringbaar voor buitenlicht
streelt de ochtend je teder daar
de nacht onvriendelijk…
Ontgoocheld
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 115 jij keek niet meer mijn kant op
ook al fluisterde ik jouw naam
onzichtbaarheid werd voelbaar
zo ging mijn frustratie op
in geroezemoes van alle dag
doch was de teleurstelling niet minder…
De stem van de nacht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 131 ochtendlicht kust me wakker
kom pardoes van lig tot zit
ik had nog zo mijn best gedaan
om lang op te blijven
om zo de stem van de nacht
te kunnen vangen
haar spannende verhalen
te ontlokken over donkerte
de schemering waarin schaduwen
zich mee laten voeren in dromen
van een ander, en in de morgen
opgeslokt worden door de dageraad…
Loslaten
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 174 Het over de brug
gegooide dreef
langzaam uit zicht
lang genoeg was
het gedragene
meegezeuld
plots verbrak
zon de stilte
er bloeide 'n glimlach…
Een blocnote is mijn vriend en vijand
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 295 al je ditjes en datjes
heb ik tot me genomen als geen ander
op het ticket van de reis
in overgave van beminde golven
was er één taal en één sleutel op de goudzee
van geborgen harten
tijdenlang dronk ik je woorden
als zoete rode wijn
liet mijn dromen vrij op jouw dromen
ik zal je toonklank bewaren
door m’n zuchten, langs mijn wangen
dicht…
Omdat leven leven is
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 270 ik vraag van jou niet meer woorden
van lieveheersbeestjes
als klein gekriebel op mijn armen
toen jij me aardig vond
blauwe vogels
klapwieken nu heen en weer
met mijn transparantheid
en stilte
misschien was daar het wachten op
dat ik de juiste stappen zet
in de pas van ademhalen
omdat leven leven is
in duizend anderen dingen
wat ik…