Netgedichten

netgedicht (nr. 32.590):

De schemering dempt

ik had zo, meen ik
willen inschepen onder een bladzijde
door de letters van je gedicht

hoe kan ik lieve woordjes vangen
aan dagzijde van onderdak op het kustgebied
in de schelp van je heupen
om mijn vingers rond je haven te sluiten
binnen gehoorafstand

ik wilde wat roepen 'binnen onze taal'
de zee klotst altijd voort in eindeloze deiningen
wend zich altijd weerom
waar zij heen vliet

(jij om mij, ik om jou,
vergeet me niet waar ik overnacht)

‘k weet wat ik doe met vrouwenogen en oren
dichtbij het dichterlijk dicht
laat ik je gegrift als vloed mijn leegte binnen
op de zilte golfzee van taal

die te strelen is op het schip dat ik vind
met wat gevoel herboren
‘k weet wat ik voel met de zon door het raam
door het vuur van tijd