Netgedichten

netgedicht (nr. 32.590):

Jeugdherinnering

Ik weet precies de plek nog waar ik liep
te wandelen als kind en iets beleefde,
dat een verukking in mij wakker riep
waardoor ook ik, heel kort als and'ren leefde.

Wij wandelden, een rijke vreemde oom,
niet eens een bloedverwant, ging tussen beiden
ik-vroeg een wees-hoord'aan zijn hand beschroomd,
hoe rijk zijn kind het kinderleven leidde.

Zij keek, een sprookjeskind in zij en kant,
in vol vertrouwen naar haar goede vader.
Ik, lopend aan die vreemde mannenhand,
ik wilde ook wel wand'len met mijn vader!

Toen schoot er door mijn ziel een straaltje licht.
En glanzend kwam een mooglijkheid steeds nader.
Mijn hart sprong op, ik jubelde verlicht,
misschien denkt ieder:"Dat is ook HAAR vader!"