Onder dakplatanen
in de schaduw van groen en blauw
dineren zonnestralen gastvrij mee aan tafel
op natuurgetrouwe wijze
moet ik zeggen
er broeden geen donkere stormwolken
aan de horizon
op het terras van licht is een en al leven
onder dakplatanen dicht bij elkaar
ik dacht, dacht zoete liefde door een naam
om het licht te dragen op oogleden
via diepte en duur
aan de hartslag van leven
waar dagdromen gedroomd lokken
tijdens het zonnediner vol zoete geuren
dat opent hoofd en hart
in het natuurgezicht voor mij
Geplaatst in de categorie: psychologie