O, heerlijkheid
van erfelijkheid
van dag tot dag
keer ik steeds weer terug
naar het beeld
van de zee
opgewonden golven
bedelven mijn dijen en bekken
op goede voet
op zilveren stromen
word ik naar je toegezogen
jij hebt in mij iets ontketend
waar ik in ronddrijf
met vastgeëbde golven
aanraak jij mijn hart
(als het ware)
wanneer ik dorst heb
adem jij door m’n huid
aan de hartslag van morgen
deze waterspiegel zwelt geluiden
tot trillende genotsbewegingen
langs de vloedlijn
vloeien we in elkaars
diepzeegeheimen
moederbloot…
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/quicksilver/
Schrijver: Quicksilver, 16 maart 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie