Alle inzendingen over pupil

om de hals Je wil in laaiende lompen sterven Gedrild in verliezen Scheur ik de voering van de broekzak Munten, sleutels, zand van gisteren Glijden langs een pijp omlaag Ik hel achterover Het lusteloos kruis Bewijst dat ik verga Jij draagt jouw zelfportret Als een toorts door een steeg Houdt de man buiten spel Ze staren in jouw pupil…

Ik zie de schoonheid en weerspiegeling van het akkerland door jouw ogen de scherpe instelling van jouw pupil jij, mijn camera…

De bleke pupil van de maan vervormt wanneer een vis plotseling opduikt en weer verdwijnt met een plons.…

.' In het warme bedje straks met zijn knuffeldier, heel stil wordt gedroomd van Ajax door onze kleine F-pupil.…

De rand om jouw pupil weerkaatst. Zoals de zon mij kan verblinden. Tegen mijn euforisch droombeeld. Kon het magneet ons maar binden!…

Papier spiegelglas water dat was vóór de geest De ziel van dit blad is de witheid geweest en de pijn is de pen die geheimen uitlekt Desondanks geneest: gewicht contra gewicht dichter contra gedicht pupil, blinde vlek.…

In mij valt een dobbelsteen en rolt, roept een cijfer Telkens de zwarte punten net als haar prachtige pupil, mijn beeld Elk nummer is er geenéén want allen zien lijven van de dagen die kusten Verlang naar wat er tussen tongen speelt…

Papier spiegelglas water dat was vóór de geest De ziel van het blad is de witheid geweest en de pijn is de pen die geheimen uitlekt Desondanks geneest: gewicht contra gewicht Schoonheid en beest dichter contra gedicht: pupil blinde vlek.…

in je pupil rechtsboven zag ik de maan vannacht een bol van licht zacht in het zwart ik zocht naar kraters vond ze niet maar wel een traan verdriet geluk staan soms dicht bij elkaar twee centimeter of minder nog misschien van zo nabij had ik nog nooit gezien dat zelfs de maan om jou kon wenen…

Jouw lichaam proeven Jouw lippen zoenen Me spiegelen in de pupil van je ogen Het kuiltje in je wangen Dat hield mij gevangen Een kort verhaal... ...Ach... PROEF HET MAAR…

DE PUPIL, SIEGFRIED, studeerde en sliep lang in DE KAMER Na een VOORVAL, eigenlijk niet eens heel erg lang geleden volgde DE PROCEDURE beslist geen sinecure De jongen, beschouwd als DE DIAMANT belandde heel spontaan TUSSEN HAMER EN AAMBEELD De klap dreunt nóg na tot in de eerder ontdekte hemel…

Verdwaald zijn en ergens in het vierde kwadrant een ster zien verschijnen missend stukje van een puzzel Zonder het kleinste deel wordt het beeld nooit een geheel Het is als hard blazen tegen een uitgebloeide paardenbloem In planeten en sterren verdwijnen weerkaatsing van het licht voelen in de ogen van de ander, in een pupil jezelf zien…

Haar hypnotiserende iris doet mijn hart smelten haar doordringende pupil verrijkt mijn geest wanneer haar haarlok als een zonsverduistering de mysterie van haar stralende lach voorleest.…

Welke kleur zal vandaag in de pupil van mijn ogen tij gedogen, de nacht met de dag het huidige leven met het even mogen verweven.…

vertrekt snel, maar wangenstrelend weer naar binnen naar de warmte van het bewustzijn en het bloedrode gemak waarmee de verbeelding zich graag laat kleuren geen vraag waagt het koele lippen te betreden overbodige antwoorden bevriezen blauwbekkend een luchtspiegeling in de iris schildert lichtvoetige beelden rondom een inktzwarte pupil…

Ik tuur in de verte En hoor de wentelwieken De adelaar waarschuwt met zijn schaduw Voor een apocalyptische eclips Onvoorbereid op jouw naaktheid Zien mijn ogen mijn pupil Een groot zwart gat vreet aan het licht Dat zwicht voor vergetelheid Het vuurwerk spat de zon aan sterren En rotsen brokkelen tot zandsculpturen Bekend, beschermd en onbereikbaar…

zo rond midderdag bij heldere zomer au rood steekt door mijn netvlies recht in mijn zenuwen geel prikt in mijn oogkas krast in mijn kegels en staafjes mijn oog traant oranje loopt over mijn wangen au blauw pijnigt mijn hersenen met luchtig venijn groen geeft even adem hemelzijdank maar dan kerft purper eensklaps in mijn geschrokken pupil…

jouw pupil is een bolle spiegel die de vonk van de maan verraadt haar zwarte meren en kratermonden die elke voorbije traan slikken ik strooi meel en poedersuiker over de deeg van jouw vel met gulzige maar trage handen kneed ik de heupen van de hinde tot een brood van zonnebloempitten een feest voor de speekselvlokken elke vingerafdruk…

Straks ziet zij het regenboogvlies van de avond, de gouden verwijde pupil van de nacht en sterren om te liefkozen. Die noemt ze "lichtmatrozen", het wonder dat ik verwacht.…

letters in en proef de dorst van de dichter drijf met gespreide vingers op de klinker stroom waar consonanten de vingertoppen betrommelen absolute ruimte zal vanuit zijn eigen natuur zonder relatie met het externe altijd onveranderlijk en onbeweeglijk blijven verklaar mij niet uit meer dan dat wat waar is en voldoende beweeg me in je pupil…

hij ziet me staan komt naar me toe ik kijk hem aan hij zegt geen woord ik voel dat hij mijn hijgen hoort ik bid, ik wil niet met je mee het blijft doodstil plots in z’n oog in zijn pupil een regenboog nu word ik bang uit niet mijn angst stilte duurt lang ik glimlach wel blijf mezelf in ’t helse spel ‘k geef steeds maar…

Ieder woord komt als een vonk door mijn pupil haar spierkracht en sierlijke beweging betoveren mij als haar giftand zichtbaar wordt wanneer zij lacht.…

Terwijl door de prachtige ondeugd, in elk pupil Jij mij steeds weer om een antwoord smeekt.…

Mijn ogen hebben iris noch pupil. Dus kijk ik maar naar binnen, wil al wat buiten voorvalt binnen horen. Van wat ik waarneem ligt rondom mijn mond een lach bevroren, die daar maar vriezen blijft. Ontdooi me, tooi me met een hoed van bloemen en lange stengels in m'n lijf.…

Het oog werd opgetild, in een gondel gelegd, de pupil vloeide samen met de kleur die nog onbegonnen was van kleur, vorm die, ongeplooid, nog nauwelijks richting bekende. Als het luchtdunste hemd was je adem, je huid had haar omtrek verloren, met de stilte was je één golf.…

Op de wand projectie van een gezicht weerkaatst in een pupil, teruggebracht in de oogkas en het licht voeden zal, daarvoor moet de onderste steen bloeden voor een diamantmand die met de hand gedolven is..…

Jouw kleurrijk bestaan duidt aan rond jouw pupil. Het inzicht wat jij kan uitstralen van ziel tot ziel. Maar de verbinding ziet tevergeefs het verschil. Het verbaal excentriek bulderen als een waterval. Is het herkenbare aan een verfrissend nieuw leven. Gespoeld van top tot teen via een kronkelende rivier.…

Onder het knippen van mijn pupil gaat het doodste beeld leven. Maar het beeld dat spreekt spreekt met uw mond: ik wórd gesproken. En ik geloof erin omdat ik het geschreven heb. ------------------------------- uit: Konkrete poëzie (1962)…

Soms komt de huiver De zucht van vingertoppen Die aarzelend mijn haar vinden Dan verbeeld ik hoe uit een onbekende hoek Een lied van lust en vreemde kusten breekt Soms komt de dorst Met schilferende lippen van haar pupil nippen Waarin kalm en frivool mijn blik weerkaatst Dan droom ik hoe wij met een ijle snik Naar een zwevend eiland verhuizen…

de berm plant want ze verkiest het lijf aan lijf gevecht toch houdt zij iets achter in de voering van haar kameelharen mantel knelt het vlindermes alsof ze broedt op een ei van glas waarin haar storm moet woeden die veeg van pili pili om haar mondhoek verraadt hoe ze al haar tucht opoffert aan één gekartelde flard die opgloeit in de pupil…