94 resultaten.
DE WITTE RAAF
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 503 Wij hoorden om het overschot geschaard
dat onder de bloemen op daalbanden deinde:
mijn tranen hebt G' in Uwe fles vergaard,
we zijn wel stof, maar dit is niet het einde
alsof een Paradijzenaar mij seinde
op een aftandse wijzertelegraaf
dat niets uiteindelijk meer schrijnde
dank zij de wiekslag van de witte raaf.…
Cobra en de Raaf
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 171 De…
Een witte raaf
gedicht
3.0 met 6 stemmen 3.921 op een witte walvis;
een waarnemend subject,
(gepostuleerd); geen water,
laat staan zout water -. Elkaar
voortdurend bijsturend, feed-
back, moeten zij maar zien
hoe zich uit deze tekst
te verwijderen
------------------------
uit: 'Gedichten', 1968.…
De raaf kijkt mij aan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54 De raaf in de vlier
houdt het langer vol dan ik
om elkaars ziel te ervaren
zonder te knipperen
Wat is het nieuws
dat ze bij mij komt halen
wat is het dat ze mij brengt?…
Witte Raaf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Er wandelt een vrouw
in het Kronenburgerpark,
raven vallen aan;
Snavels pikken scherp,
armen weren zich vergeefs,
vleugels vliegen heen;
Het is persoonlijk,
felle haat gericht op haar:
zij, die duiven voert.…
In memoriam vogel
gedicht
3.0 met 9 stemmen 13.559 En laat de zwarte raaf of kraai
of welke vorm de dood
ook voor vogels aanneemt,
snel zijn werk hebben gedaan,
zoals tenslotte wij ook hopen,
dat onze dood zal zijn.
------------------------------------------------------------------------------------------
uit: 'Een leeuw is eigenlijk iemand, Nederlandstalige dierenpoëzie', 2006.…
In de lome middag,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 128 Zonlicht laat zich te water,
stralen die met koetjes komen,
de kalfjes kennen elk hun plaats,
de leegte houdt het praten braaf,
de zalfjes brengen zoete dromen,
spinnen garen om de wol te baren,
tijdens dutjes onder lindebomen,luister
was het de nachtegaal of zwarte raaf?…
De allerbeste tijd
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 197 De verlaten mens
waant zich alleen wankelt
door het grauwe tussenland
Hij scheurt zich los uit
de avondnevel en valt stil
in ongeziene armen
De zwarte raaf
strijkt over hem heen
de lucht zal hem dragen
Zijn stem keert terug
in de verre ijlte kan hij
het hoogste weer aan
Het is de allerbeste tijd…
Eenzaam
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.108 Ik vluchtte de verlaten hei, - de vorst
Der eenzaamheid, de vale raaf, gevlogen
Op mijn schouders, zat over mij gebogen,
Dat ik de bange lucht nauw aadmen dorst.
Bij 't witte dorp groette een levend wezen,
Een gulle boer van achter 'n volle kan,
En voor zijn groet smolt alle leed en vrezen.
0!…
Witte ravenliefde
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 187 En jij wist al,
dat die passie in zijn ravenhart lag
bij ieder woord dat hij schilderde
voor jou en jou en jou alleen
dat mag je nooit vergeten
hij kan er niets aan doen
dat hij zo is en zal blijven zijn
en voor de ravenliefde is geboren
maar je mag
zijn witte ravenhart plunderen
als een zeepiraat
als de gewone man op straat
je mag…
Minstrelig
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 54 Welkom in het generale
altruïstische decorum
Een persiflage parodie
op melomane poetry
In een uithoek van Hinault,
Bourgondisch Henegouwen
De laatste der verlaten
desolate knapenkoren
Wederkerig en minstrelig
in lendenen der raven
Blikken pikhouwelen snavels
die mijn hert doorboren...…
Geen levende ziel
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 516 en tóch sta ik weer op de brug
zie het diepe niet van de rivier
noch de vele zilverschubben die
zeewaarts zwemmen op haar rug
het zwalkend zwerk is koud en vaag
rillend doe ik mijn kraag omhoog
spreid mijn armen en zie mijzelf
wieken gelijk de raaf, oneindig traag…
hummingbirds
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 er kwam een raaf voorbij
hij dacht dat hij een kraai was, maar
hij glansde groen en blauw
als pauw
en kolibrie gelijk
boven bloemen, paars in roze toonbaarheid
hun hart geloken in satijn
zo stil verhaalt het zijne
van de fijnheid der bestaan
immer gaat er de abeel
teveel
een droombeeld leiden…
Vogels
gedicht
3.0 met 12 stemmen 6.922 Vandaag
is de vogellucht
een loos gerucht
Hun gekrijs om spijs
verbluft
Zij hebben voornamen
Zij onthouden gezichten
Hun lawaai
is vervormd tot lied
Zij weten immers niet
dat een immens netwerk
de planeet omspant
om mensen
en vogels te vangen
en splinters meteoriet
Men herkent in de zwerm
de raaf
Hij verft zijn haar
met bloed…
halsbandparkieten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 179 verankerd in gevederd bestaan,
dat waren ze, de kraai-achtigen,
de gevleugelde zwarte ratten,
ze pikten niets en alles
alles was voor niets,
de parkiet introduceerde zichzelf
weggevlogen uit gevangenschap
met een groene boodschap
ka, kraai, ekster, raaf en roek
en ook de vlaamse gaai
betreuren deze bio-overval
zo groen hadden ze het nog…
dichten doet ze, dichter bij zee
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 725 ze dicht ontroerend gaaf
over scheiden en lijden of
het sterven in diepe meren
waar men uit drinken kan
nooit schreef ze over de
witte raaf in haar tuin bezijden
het musschenkwartier waar toch ook
kwartels kwetteren in het lover
over kwattarepen of een lekkere
zure bom nog niet gesproken van
radijsjestaart met slagroom of gevulde…
maïs - 1916-
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 624 maïsvelden zijn maïsvelden
stof is slechts stof
een krekel een krekel
hitte slechts hitte
een brievenman ben ik
geen bries helpt mij op weg
op weg naar madame lacroix
met de brief
maar madame staat op het erf
met vuurrood gezicht
ook ik kijk omhoog
en zie de raaf
niet eerder was het zo stil
stilte, met slechts het snikken
van madame…
een drieluik der vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 732 in een dragende schaduw,....waar de schreeuw klinkt van de raaf
beschut kunnen tanen......... in de levensboom van de bezwaarde…
bij de laatste
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 333 bij de wolken
die laat zijn
kan je rollen
door het gras
laat even vallen
het boek dat je las
was nog lang niet af
eerst even wassen
boenen
voelen
is alles even gaaf
als die raaf
die wacht op je sieraad
die valt
door de snavel
weggepikt
voordat het valt
op het eeuwenoude zand
alles wat glimt
schijnt en blinkt
tot de zon alweer ondergaat…
Adriaan Viruly vliegt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 146 Is de Raaf weer op weg naar Batavia gegaan?
Zingt Adriaan Viruly nog steeds zijn lied?
Nee, dat is onmogelijk.
Begraven vliegers vliegen niet.
Maar voor mij is Adriaan nooit begraven.
Wanneer ik naar Bristol vlieg vliegt hij.
Dromen doe ik al vanaf mijn kinderjaren.
En Adriaan? Hij droomt nog steeds in mij.…
DOMINEE ZONDER GOD
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 134 Ergens leeft een brenger van het Woord
die hardnekkig loochent
dat het goede Opperwezen bestaat
deze hoogst zeldzame raaf brengt vrees
onder de vrome postduiven
van evangelische uitspraken
maar laten de vlijtige boodschappers
zich somtijds gewillig pikken
door die eigenzinnige vogel
dan zullen ze pijnlijk maar wijs denkend
hun eigen…
Soedan Baby’s
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 207 In de gruwel van het duister van de nacht
waar geen sterren of maanlicht doordringt
stappen vertwijfelt duizenden naakte kindervoetjes
kil angstig als de kreet van de zwarte raaf doorklinkt
Dwalend blind tasten zij naar het hen niet gegeven
zoeken dat ene wat zij steeds maar weer niet kregen
het geluk op een leven zoals zij werden uitgeloot…
Hoezo geen tijd?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 190 'k Sluip naar de keuken en zet koffie: sterk
Hier achter heb ik van die Raaf geen last
Mijn hartslag daalt terwijl ik staar naar 't zwerk
Maar dan een shock! Ik sta genageld -vast-
Achter die boom, verscholen in het perk
Een vogel-mens vliegt op naar hier en krast!…
Apocalyps
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 2.069 De witte raaf, de grijze krater, de ijle damp
trok exploderend over de resten van het kamp
waarin geen hart meer klopte
het laatste leven stopte
zonder getuigen van de ramp.
De schepping nu weer woest en ledig
geen spoortje mens, volkomen vredig.…
Natte kat *)
gedicht
2.0 met 25 stemmen 10.788 In de lucht staat raaf, ze wiekt haar
vleugels van rafelig blauw zeildoek.
De omringende bergen echoën het
dierlijk piepen van metalen scharnieren.
Ik wuif de horizon en word zonneblind.
-------------------------------------------------------------
*) gemaakt in opdracht, naar een schilderij van Sattar Kawoosh…
Tot ik met mijn lichaam sterf
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 1.304 de illustere raaf
spreidt zijn vleugels
over de dampende mist
die de afgrond verbergt
en ik graaf, ik graaf
op zoek naar de teugels
onder mijn doodskist
die mijn leven tergt
tot ik met de eenhoorn
de nachtmerrie verleid
zal ik elders verdwalen
in het nergens van ooit
bloeit de enige doorn
in het oog van mijn tijd
als het de droom…
zonnebloem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 62 een raaf blinkt
als staal in het zonlicht
het avondrood kleurt de daken
het boomblad wiegt in de wind
het rode stof van puin
waait uiteen in lege straten
de mus klemt zich vast
aan de rand van de dakgoot
de nacht vergrendelt de lippen
legt je het zwijgen op
we weten van wrede mensenhanden
van sterven in een koude leegte
en…
Het kleine paradijs
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 367 In deze gewelddadige tijd
van terreur van de straat
is een paradijselijke plaats
in ‘t land van zwarte kraaien
zeldzaam als een witte raaf
Ik leef in ’n klein paradijs
in genen geschreven driften
bron van het aardse kwaad
met het verstand beheert
reikt ze mij haar slanke hand
die geen mens ooit bezeert
Simpel is de gouden graal:…
Oklahoma
netgedicht
2.0 met 27 stemmen 7.252 de weg schikt zich eindeloos
in neveldampen met
een bijna drooggereden spoor
na de bui
die modder spatte op de ruit
de zon bakt er kleibolletjes
de ruitenwisser
veegt bloedvlekken
van aangevlogen insecten
twee veren vegen mee
was het de blackbird
die zojuist nog
voor me uitvloog
of de raaf
die roadkill pikte
in de berm
op rood…
Alexander van Ravenstein
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 147 Raaf.
Lex vond zichzelf terug,
in zijn oude Ravenstein.
Zichzelf in ons allemaal.
In liefde die we zoeken.
In haat die we verteren.
In de liefde die we zijn.…