Alle inzendingen over raam

In de hoge ramen valt alles samen, licht en donker. Het eindeloze staren.…

je kunt het natuurlijk ook wat afdwingen zodat ik me daar als man van lichte zeden mij voor het raam voor uren, verhuur!…

Ik zie je nog staan, daar voor het raam. Je handen in je zak, je haren zilvergrijs, je ogen hemelsblauw en ik... kijkend naar jou. Je had je netjes aangekleed, want het was zondag. Dat was je zo gewend. Ik weet nog wat ik zei: “Eigenwijze vent.” Je bromde wat terug. Het gevoel dat me dat gaf... Je was zo knap!…

zacht glinsterden stofjes alle kleuren op de thermiek van de warme middagzon het glas in lood speelde met de kleuren van de dood die onder koude grafzerken begonnen was nog dwarrelden vleugjes wierook in het voorbij gaan van gelovigen die in devote rust de zomer en hitte waren ontvlucht bij een kaarsje baden om regen op…

Daar zijn we Heel erg goed in, Weet je - verdomd Goed - in het Verbergen van Alles wat ons Kwetsbaar zou Kunnen maken In het oog Van de ander - In plaats van Onze ongemakkelijke Waarheden een keer Aan de kaak te stellen, Kiezen we liever voor De gemakkelijke leugen - Geeft minder gedoe - En gaan we onze Ongemakkelijke…

Je ziet daarbuiten voor jouw raam, de mensen lachen, spelen, zingen. En op je wang zie ik een traan, je mist vaak zoveel fijne dingen. Je kijkt naar buiten door je raam, en voelt je eenzaam en gevangen. Maar plotseling hoor je weer jouw naam, is er toch Iemand die jou kent?…

Er is een leven in wat bewegen, de takken beven een beetje tegen elkaar. Een even beginnen schudt elke boom: een bezinnen dit, een schemeren gevend van eerste denken, met lome vingers gaan zij wenken wenken, wenken, brengen uit een vrezend menen nauw geuit. En lichte dingen, herinneringen lispelen zij, vertrouwelingen, zouden wel willen…

Af en toe, nee eigenlijk heel vaak denk ik in een zap en een flits Ik gooi dat kreng het raam uit, RAAK !…

De plaats van de boom is voor mijn eigenste raam waarachter ik zit en waar ik temidden van schoolboeken mij op mijn privestrand waan.…

Nu hij het islamitische walhalla Na twee of drie keer doodgaan heeft bereikt En door een kleine kier naar binnen kijkt Roept Arafat: u kent mij wel! Ramallah! Maar de portier, die toen naar buiten kwam Zegt: Allah heeft genoeg van dat geram…

Door raam van dorpskerk teek'nen beukentakken Schaduwen op 't verlicht, te smal gordijn; Door twee helblauwe spleten naast 't kozijn Scheren twee evenwijd'ge, gele vlakken.…

Er is een leven in wat bewegen, de takken beven een beetje tegen elkaar. Een even beginnen schudt elke boom: een bezinnen dit, een schemeren gevend van eerste denken, met lome vingers gaan zij wenken wenken, wenken, brengen uit een vrezend menen nauw geuit. En lichte dingen, herinneringen lispelen zij, vertrouwelingen, zouden wel willen…

Een kind voor een raam kijkt naar een korte trein. Zo ben ik ook geweest, al zag ik langere treinen over de lijn glijden uit de opening van de dag. Een kind voor een raam ben ik nog en ik tel met héél klein vingertje de wielen van andere dingen, zo snel als zielen. ---------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1976.…

Het raam is zwart. De nacht donker. In de kelder is licht. In de kelder waar de flessen liggen. In de koelkast is licht. wanneer hij hem opentrekt en de fles rood. De televisie grijs, uitgekeken.…

Er zijn mensen die gluren door de ramen en kieren bij de buren. Er zijn vogeltjes die niet nieuwsgierig zijn, maar door de wind of oriëntatie de weg kwijt zijn en zo is al twee maal in een week, mijn raam doelwit voor een musje. Zijn laatste vlucht eindigde op mijn balkon.…

langs de stenen van de woning aan de zee van onheil- waren ramen zwart gelakt en de muren donkerbruin gekwast. daar achter een kleuter met hemelsblauwe kijkers. zo jong en zorgeloos zó zoals het moet zijn maar de zwarte tinten bederven het zicht op licht.…

bladeren een haas rent door een veld een jong stelletje zit zoenend in een auto wachtend tot het rode licht gedoofd is terwijl de trein voorbij snelt Mijn glimlach kijkt uit het raam kriebels raken een gevoelige snaar zoveel liefde langs het spoor en ik ben ernaar op weg op weg naar haar…

om de tuin geleid het stroomt over voor mijn ogen en lijk kunstig door de werkelijkheid bedrogen ik vul dus geen zakken met zand en schuif gewoon op met de ademende vloed; ik laat me de eb ontnemen daar sluit ik de ogen loom geworden daar dus, bij het zonovergoten juttersstrand ik denk maar zo dromen is fijner dan ramen…

nog een handvol kruiend ijs op het wad waar men de schreeuw niet kan verstaan, het water koud zilt en grijs de schreeuw om steeds weer het leven te ontdekken diept zich tot de bodem tussen al het levende dood - de dood zonder stem en het leven in de ban van angst termijnen geselen het besef dat de tijd onze verleden doet vergeten…

en het lentelicht stroomt krappe ruimte binnen dwars door het strak patroon van monotoon geluid verstokte woorden lopen uit geneigd naar zon, gekeerd tot een belofte die wellicht tot niets leidt maar ik lucht mijn hart en klop mijn wezen uit…

. zoals het stof danst in haar banen licht sterren legt, langs waar ik kijk en dwaalt in ogenblikken rust zo laat ik mijmerdagen zweven, door de zomers van mijn geest vrij geweven tussen alles dat de dag beheerst in liefde, nu hoogtij warme uren telt en alles even helder lijkt, fris als dauw begonnen bij het krieken als de morgen zwelt…

het verschil tussen ramen en deuren is zo duidelijk en groot dat ik als ik moest kiezen het wel wist en met een raam al heel blij was een deur is zo plotseling onverhoeds sta je daar van top tot teen binnen of buiten een open deur staat slordig en een dichte deur is dicht terwijl ramen ach denk eens aan ramen en wat je daarvan…

(Domina mea*) De schedel van de zon Daalt af van de lijn Van de kim. De einder Is onderweg naar jou Jij die denkt aan de vorm De inhoud van niets Dat nog op een'gerlei Wijze er iets toe doet Wat dit betreft beheerst De leegte ons iets Dat zij bedroefd om mij Haar mooi' lach doet klinken Daar versteende tranen Als kogels hun weg…

Het raam heeft geen enkele functie. ------------------------------------- uit: 'de kant van de zomer ', 2007.…

Nieuwe ramen Waar ik blik Wijds Mijn kijk door Nieuwe ramen adem Amen in mijn ogenblik…

het hinderlijke zoemen maakt me kregel het schijnbaar hulpeloze ja, ja, beperkte blik ik weet het maar de uitweg ligt zo voor de hand ik zet hem vrij verloren zonder hulp van mij doet hij een laatste hopeloze poging waarom zet dit gedrag maar ook mijn ergernis mij aan het denken?…

Alleen een open raam met zicht op de donkere hemel geur van sterren stil.…

even in mijzelf verzonken denk ik zomaar nergens aan door het landschap van mijn dromen reis ik wars van elke waan doch in mijn hoofd strijden gedachten om een plekje bij het raam…

Het ademen valt me zwaar, Bergtoppen doemen op Waar aanstonds De ademhaling Stoppen zal, Luttele seconden Voor de crash Schrik ik wakker In mateloze angst En ruik de milde Voorjaarsregen door Dit open raam, Waarvan alleen De binnenkant Nog bevroren is…

nog laat ik gebeden gaan langs torens in de hoogte zie jouw gezicht gebrandschilderd in ramen de armen wagenwijd geopend maar als ik bid ben jij gedicht jouw spreuken tellen wel maar nooit gehoor als ik je bel nog hemel ik kontakten op we hadden toch dezelfde provider helaas is mijn tegoed gestopt ik heb nog veel aflaten…