Alle inzendingen over reddingsboei

op tafel ligt ze inktloos, leeggeschreven haar vertrouwde vorm mijn reddingsboei wanneer in dreigende stormnacht ik vertwijfeld en stuurloos het noorden zocht gaf zij weer regel richting aan mijn hand stolde verwarde flarden tot woord afbakening brengt rust paniek op papier is overzichtelijk…

in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding ziet ze de vochtige lucht in volkomen onverwachte spetters uiteen vallen roze donkerblauw okergeel ook de kleuren van de lucht en het licht waaieren door de ruimte het lantaarnlicht als reddingsboei een reddingsboei in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding…

zelfverwaande kikkers kwaken door hun opschepperij overal onrust, die alleen maar zorgt voor een plons in het water zonder reddingsboei!…

Je geur prikkelt mijn zinnen je stem streelt mijn gehoor je handen tintelen op mijn huid ik verdrink in je ogen heb je voor deze drenkeling een reddingsboei misschien?…

Elk huwelijksbootje telt maar 1 reddingsboei, zeggen ze: de liefde. Bijgevolg, reken maar uit, kom je met z'n tweeën dan meteen al mooi 1 reddingsboei te kort. (Wat nu, zei Pichegru: valse start?)…

als ik in het donker stond tastend naar mijn reddingsboei van wit verdwenen zonder enige duiding ‘t gewicht van het leven niet meer vond golven van blijdschap of plezier die vanwege gewenning als vanzelfsprekend beschouwd werden noch de stormen die er waren behoren tot mijn werkelijkheid doch als mijn ogen het duister omhelzen en haar…

We kampen met een huisartsentekort Dat door vergrijzing verder nog zal groeien Nu al zijn basisartsen reddingsboeien Waarmee de hoogste nood vermeden wordt Een jonge arts heeft vast een frisse kijk De vraag is of die werkt in de praktijk…

Ik wilde me inschepen voor een land waar ik nog niet bestond onderweg ben ik verdronken alleen om niet al te weerloos aan te spoelen later lieg ik een vlot lieg ik reddingsboei lieg ik mijn hoofd boven water --------------------------------- uit: 'Tegenspelen tijd' 1979.…

Dan, zo plots, scheurt het zwerk een vloed van vroege en late regen modderstromen van duivels werk vegen mij van ingeslagen wegen tastend naar duizend aardse zaken een reddingsboei in ‘t kolkend vat verlangend om jouw hand te raken zinkend, verdrinkend, en wetend dat ik zwaar verwond beleven zal - in groei gebroken, arm en naakt - toch…

ik verdrink in het meer van jouw liefde een reddingsboei lijkt aan mij niet besteed ik hap naar lucht met mijn hoofd boven water en onderga het genot van een pijnlijke beet ik kronkel als een dier ga ten slotte onder in de lust van nóg meer god, wat ben jij bijzonder…

soms zie ik luidsprekers die elkaar niet verstaan in een prangende naasthangende dialoog soms zijn ‘t schokbrekers die deinend slaan hangend hellen zacht zwichten door hun gewicht een boog spannen en puntig groeien meestal zie ik ze als reddingsboeien…

snerpende snaren vol blaren uithoeken in de wereld wij moeten maar jagen geen wereld nog ingebeeld lucht heeft vrij spel in mist tussen aarde lang geleden een bel die mij niet spaarde snijdt een reddingsboei in vel en been snij 'm los en bloei…

Een reddingsboei, voor even.…

ik voel me al lang geen stuk drijvend zwerfhout meer zwalpend in een verdelgende zee ik hoef me niet langer meer vast te klampen aan woorden als reddingsboei niet meer sinds jij er bent geruisloos bijna kwam je in mijn bestaan vormde de windstilte na jaren lang storm nu rest ons samen vaste grond en warme nabijheid…

Zwemmend in gestolde tijd zoeken wij de virtuoos voorbij innerlijke strijd bolwerk van de bolleboos kruipend als een bedelkind bevangen door de kilte spinnen wij het labyrint van de immense stilte hangend aan een zijden draad vangen wij de laatste bloei in het licht van dageraad dobbert onze reddingsboei.…

Grijp de reddingsboei in tijden, als je denkt ik kan niet meer en roep God aan in je wanhoop, Hij zal redden jou uit nood-weer!…

zij die al mijn leed verwoordde ligt voor mij op de tafel inktloos, leeggeschreven hoe vaak kneep ik vertwijfeld haar vertrouwde vorm tot reddingsboei door stormige tijden stuurloos het noorden onzichtbaar in dreigende nacht gaf zij weer regel richting aan mijn hand verwarde gedachten gestold in woorden afbakening brengt tot rust…

Ik ben graag het oortje aan jouw kopje en ook de suiker in je thee je lepeltje om mee te roeren en je reddingsboei op zee. Want wat wij samen hebben is enig in zijn soort niemand kijkt er raar van op want wij zijn gewoon: Prettig gestoord.…

Draden van tederheid samengevlochten tot ultieme reddingsboei. Drenkeling tussen leven en dood Liefde vervaagt Hartslag vertraagt Woorden worden week Tegen beter weten in dichten we die krater. Ook al maakt het schip water deze kapitein verlaat het roer niet…

Echte vrienden zijn als roeispanen Zonder hen dobber je maar doelloos rond Zij zijn het die dan een reddingsboei gooien Echte vrienden zijn als de leuning van de trap Zonder leuning geraak je veel moeilijker boven Echte vrienden zijn als een veiligheidsgordel Als je dan toch ergens op botst, voorkomen ze ergere letsels Echte vrienden zijn…

Reddingsboeien werden woorden, inhoudsloos doorschijnend, en haar spraak verdampte vruchteloos in nietigheid. De afstand nam toe in ongrijpbare verten en onderhuids snelden emoties op en neer dwars door het wederzijdse onneembare heen. Zal uit het afscheiden een andere werkelijkheid geboren worden? (2005)…

leven noemt alsof je in een lied van Bob Dylan bent gaan wonen je trekt de zoete lakens over jouw verlangende borsten op de achtergrond klinkt muziek uit de oude transistor belangrijk dat je het nu gaat voelen, die gouden toverdoos nu je bent afgebeeld op een schilderij van Picasso eert men de zee aan je voeten, vol heimwee zwem je naar de reddingsboei…

nu het laat is en de nacht valt over zee en de golven niet meer zijn dan een geluid zeilt het schip van mijn verbeelding uit ik zoek de drenkeling die jarenlang vermist misschien nog ergens op het laatste wrakhout drijft die nooit de reddingsboeien greep omdat hij wist dat hij niet geboren was voor deze tijd ik zoek de vrouw die tegen…

in zee mijn reddingsboei. voor hem was ik nooit een last zelfs niet tijdens mijn turbulente puberale groei. wij gingen voor elkaar door 't vuur vier handen op één buik ik zie zijn groene vingers weer als ik de lente ruik in bloesem bloem of blad. verrijzen noem ik dat.…

vredig monument het spiegelbeeld bedreigt de zwaan die nog niet sterven wil Hier druilen de jaren van bonkige eenvoud water maalt door vluchtige gedachten bomen graaien naar ongrijpbaar schijnsel de dijk laat zich geen schrik aanjagen door de groeiende gaten in ons geheugen elke drenkeling verliest hier het leven met zinloze en ijdele reddingsboeien…

Een geestelijke reddingsboei in wat hectisch leven heet. Wanneer op de woelige baren het leven aan ons geen zeebenen heeft gegeven. Vonkt het goede gemoed van wat wakend al onze gevoelens leest. Het overtreft onze stoutste verwachtingen dan soms het meest; wanneer al het leed slijt dat niet voor zijn toekomst vreest.…

Ik krijg het niet gezegd, dat de juiste woorden - me zacht ingefluisterd of bij wijze van fortuin aangereikt - een reddingsboei zijn. Jarenlang zegde ik dank tegen een god die ik niet kende! Verlost te worden door een provocateur nog wel, aankomen zag ik het niet. Ik laat het mij welgevallen.…

Gedompeld in een droom en badwater wordt ik wakker, de hond kijkt vol meelij op me neer, schudt de kop en werpt mij een reddingsboei waarmee de stop uit de afvoer wordt getrokken en ik terugvloei naar de realiteit, ik belees z’n ogen dat ik ben gewogen en wat hij denkt: Ach, wat ben je toch een stakker.…

Terwijl schuld knaagt aan angst laveert hij met gesloten ogen op gevoel net langs de obstakels blind op de vlucht voor het leven tot de golven van de zee dwingen tot een keuze: recht door zee vooruit hopend op een reddingsboei misschien wel een vlot of de vloedlijn blijven volgen tot het volgende obstakel de volgende golf van pijn…

ziet het niet gevangen in eigen verdriet koffie wordt koud de asbak vol een traan rolt over haar wang overblijfsel van een voorbije passie die als een eens sappige sinaasappel is uitgedroogd uitgeperst midden in een zin onderbreekt hij haar ‘k moet even bellen ‘schat’ en als hij wegloopt hangend aan zijn mobiele reddingsboei…