Netgedichten

netgedicht (nr. 22.110):

alaam

zij die al mijn leed verwoordde
ligt voor mij op de tafel
inktloos, leeggeschreven

hoe vaak kneep ik vertwijfeld
haar vertrouwde vorm
tot reddingsboei

door stormige tijden
stuurloos het noorden onzichtbaar
in dreigende nacht

gaf zij weer regel
richting aan mijn hand
verwarde gedachten gestold in woorden

afbakening brengt tot rust
paniek op papier
is overzichtelijk