Alle inzendingen over regel

Handen, bezitten niet doch raken aan zijn gezichtloos kunnen zonder naam bestaan werken hard getuige knoestig eelt strelen teder zacht zodat een lichaam heelt hoeven in samenspraak niets meer te zeggen omdat zij zich op gekrenkte schouders leggen lezen louter wat tussen regels is gehoord omdat zij spreken zonder een overbodig woord…

Ik begrijp niet, waarom mensen andere talen spreken, ik snap niet, waarom er geen een universele taal is, ik kan er met mijn verstand niet bij, dat er mensen zijn die doen alsof ze de regels aan hun laars kunnen lappen.…

Ik zei jij half nog maar ontwaakt jij tastend in het ochtendlicht jij rillend nog in je kamerjas en vlechtend met je slaperige vingers en zoekend nog naar nachtelijke warmte: het staat er niet er waren enkel letters, leestekens, een regel of wat.…

Zelf vindt de poëet zijn gammel dichtsel mooi; De niet-lezer zou er best niet aan beginnen Want krakend voegen zich de regels binnen Dit sonnet tot rijm van ondermaats allooi Voor de gevolgen van die dichterlijke brand In ziel en brein van hen die dit toch lezen Stelt deze dichter zich dus niet garant.…

moet ik het meest vrezen, regen of het onafgebroken sterven dat mij doof maakt wanneer ik vruchten wil plukken uit deze verwilderde muurverzen ik zie het wel, het gele, geschonken fruit dat mij verward maakt nog voor ik het in handen heb vermoeid en tot wonde gekozen en waar ik niets meer van over houd enkel het staren blijft naar de regels…

Je heen, zonder Iemand van ons In het bijzonder Gade te slaan Balpen gedurig In je rechterhand, De linker om het Viltje gevouwen Dat de barman je meegaf Als herinnering voor later Aan deze dag, aan dit ogenblik En dat je biertje Alleen nog maar Lekkerder doet Smaken - en dan Voeg je na een nip Of drie weer een Regel…

Het betuttelende vingertje van de overheid alles moet in het gareel volgens nieuwe wetten datgene wat ik heb geleerd is volledig uit de tijd en het heeft geen zin om je er tegen te verzetten maar ik ben een rebel, ik wil er niet aan toegeven dat wat altijd zwart is geweest, kan niet wit worden hoezeer ze dit ideaal met regels ook na willen streven…

onecht kind van gespeelde liefde met harde hand uit 't veld geslagen in vuur gesmolten vanaf 't prille begin door niets ontziend leven gewalst & geplet in mallen gegoten in duigen gebogen in plannen gesmeed staalhard geslepen met woorden gevormd & in regels geperst door ouders van goud gevoed met de angsten van lood…

bloedeloos op straat waar je gaat of staat wie zal ooit kunnen wennen aan de geur van een vergiftigde eenheidsworst die snel veel sneller besmettelijk meer besmettelijk dan corona door de wereld gaat aan de harde korst waar we niet doorheen kunnen prikken wie zal ooit kunnen wennen aan het einde van menselijke dromen aan corona regels…

Dan kom je ergens aan je spreekt de taal niet je bent een vreemdeling die regels schendt dus moet je zorgen dat je wordt erkend daar men je anders als een illegaal ziet Je mag niets doen, dan raak je uit de gratie al heet ons Gouden Kalf: Participatie…

wie zeer begaafd is blijkt juist nu zwakker omdat hij die weet evenwicht zelf bepaald goochelend met regels die beter of niet passen afstand kent hij niet nog respect voor afspraak als anderen wegblijven ontzegt hij zich niet de vreugde van de zee waar die het strand kust in het winkelend publiek geeft en neemt hij ruimte als het hem…

liefde kent geen muren geen veiligheid door plexiglas of gesloten deuren liefde telt alleen de uren van samen zijn zij wil zelf bepalen hoeveel, hoe vaak, hoe lang liefde is niet bang zolang zij leven mag elke gegeven dag met haar handen in haar schoot wacht ze met gebogen hoofd hij heeft trouw beloofd liefde kent geen regels…

Onvermijdelijk schrijft die ons de regels voor. Het leven van de mens is de wens te blijven leven. Met alle aanwezige innerlijke energie het beste van jezelf aan de wereld te geven. Langs de wijzers van de klok worstelt ieder mens tegen de wekelijkse stormdrang op. Een stormdrang onder het licht iets te betekenen in het leven.…

Zie de donkere kleuren, de regels omzoomd door wilgen op leeftijd de eveneens oudere Binnenmaas. De start van deze dag verwondert is gelijk het water niet rimpelloos hoe zeg je oneindig kent eindigheid. Was de nacht een echte toekomstdenker kende zij steeds alle keren haar tijd als goed gecamoufleerde metgezel.…

Hoe kunnen dichters juist dichten, zonder regels en scheidsrechters? Die vraag speelt als een kopbal, door menig dichtershoofd.…

Taal die gevoelens delen wil, verschuilt zich, begrijpelijk, tussen bedachte regels in. In veelzeggende gedichten. In spaties tussen woorden. In rusten tussen tonen. Daar worden talen stil. In ruimte waar liefde praat. In talen die ogen spreken. Ons lichaam stil verstaat.…

doen moet elke vogel zingt het hem toegewezen lied een muis gedraagt zich zoals een muis nu eenmaal doet dit ter ere van dat wat voor al het leven op aarde goed is echter tot ieders groot verdriet houdt niet iedereen zich hieraan een schakel in het geheel meent zijn eigen weg te mogen gaan die ene schakel houdt zich niet aan de regels…

met een hart vol woorden op de fiets van ergens naar hier vragen in golvende regels dwarrelen pen en schrift uit elkaar vogeltaal stap voor stap in korrelig zand geschreven opgetild uit de leigrijze zee schillen krijsende meeuwen appels met elkaar niemand kan aan zijn lot ontkomen de zee golft sist valt aan gaat terug taal bouwt op breekt…

wetten en regels bieden het handelen context protocollen en richtlijnen wijze ons het pad in het grote en kleine van alles wat wij doen of laten blijft echter het gezond verstand het meest helpend rechten en plichten kaderen voor ons de weg ons eigen kompas echter is de rots van houvast bij het vinden van de te begrijpen antwoorden in wat…

jij stond als sisyphus de komende en gaande man te regelen met een door drukte verhit en getekend gekleurd gezicht jouw autoriteit in deze was zoals altijd onbetwist als iemand toch de moed had stoute schoenen aan te trekken kwam hij van een koude kermis thuis zij riep gewoon cerberus de hellehond als die zich liet zien…

Vrijheid en regeltjes: dichters probleemgebied. Is het zo erg als ik lekker wat speel? Kijk, hier een voorbeeldje: Óverbeklemtoning. Hartstikke fout, maar hier héél functioneel !…

De sestina - een gedicht van zes coupletten met elk zes regels - stamt uit de 12e eeuw. Zie onderaan voor de compositiedetails.…

M'n ogen lezen alle regels, en alle kussen proef ik weer. Want al die vele kussen, geef je me nog keer op keer. Al is het vele jaren al geleden, en is het reizen nu voorbij. Toch lees ik steeds nog met veel liefde al die mooie brieven, die je schreef aan mij.…

Het is voor ons van belang dat alles vervalt tot stof terwijl ik bij de wadi´s zong in fata morgana´s voor jou bestond, geen droom of vreugde zeker geen geluk of zaligheid Ik beitel herinnering in jou uit opdat je mij zult gedenken regels die galmend versterven en tevens ogen, die angstig sluiten om dat kransje ijzer van roestvrij staal…

festijn van rood geel en bruin eindeloos zich uitstrekkend in bos en tuin park en plantsoen later vallen de bladeren het ene na het andere achteloos op de grond een enkel mens tracht dit ook te doen kleurrijk ligt hij morsdood op straat of gaat met diverse breuken en kegel naar een hospitaal voor zenuwzieken uitzonderingen bevestigen de regel…

de regels van het harde oorlogsspel staan keurig in erkende UN-documenten arbitrage kost helaas nogal wat centen en meestal weet je het dan wel…..…

namen in de lucht Blaas bellen van papier Veeg strepen op je wangen Knutselaar knip jij maar Maak rafels in het kleed Lees tekens in het zand Draai krullen in mijn haar Speleman spelevaar Bouw bomen in een stad Haal legers uit de stal Leg alles nog eens uit Stuntelaar stapel door Stel alle stenen op Weidt paarden op het strand Regel…

schrijven gevuld met humorvolle kinken, linken die zich als een goede wijn laten drinken dan hoef ik niet langer te overdrijven geen termen meer zoeken die zullen grijpen naar de letters, missen en in naam vallen dan koos ik een ander woord voor de ballen na zinloze uren schaven en slijpen Als ik ooit een sonnet zou kunnen schrijven waarin ik regels…

jij glundert omdat het moet van mij ik regel de klaarte van jouw blik die blikkert als een lemmet in zon het brandpunt schuift tot ik klik de straal die ik toeliet glipt door de glazen lens je wil jouw lippen nog tuiten maar te laat elke omtreklijn kantelt de matte spiegel kaatst hem naar een broos vlies van zilver dat oplost zoals…

Zwijgend pakt zij de letters in, schuift het laatste teken achter de punt naar binnen, het vraagteken valt, maar ze stapt er blind overheen taal laat zij achter in mooie zinnen, waren ze echter zinvol geweest, dan had het alfabet niet gebraakt op de regels van dat uitgelezen onderwerp, daar waar het gezegde zwijgt, spreekt het lijdend…