Alle inzendingen over regel

schrijf de laatste regels in uitgebeende trage taal verzamel de moed om de kust uit het oog te verliezen zoals de vis tam en stekeblind oefent in onderaards geduld laat tranen een voor een over schaarse woorden vloeien bloed spaarzaam druppelen op het onbeschreven schrift zoals het bewegingsloze dier dat in donkerte op helderheid wacht laat…

ik koester je hoofd zonder gezicht je lichaam aan mijn handen we branden vuur en wierook voor elkaar als een intiem gebaar je woorden schrijven over mij in vloeiend schrift de schrijfhoek is mijn tegenwicht ik krul je letters en je marslijn rond de rechte lijn verdroom ik vertel me woorden en je witte regels letters uit je spiegelbeeld…

De ochtend valt in droomschaduw hij betreedt regels der heimwee een tante die de was doet in de rivier de oude vader die sigaren rookt krachtige wortels zwijgen in lage mist wanneer landelijke tongen verdwalen geen leugen haalt de horizonnen een harde zon prikt door de nevel kraaien vliegen boven het groene weiland terwijl jij droomt in…

zoveel beelden jouw uitstraling is als schoonheid zo in vele vormen gegleden geen eenheidsmodel maar nog net de laatste vingerwijzing in een kleine maar pittige aandacht bel er is al zoveel authentiek en karakter dat het extravagante boven alles uitgetild wordt het subtiele nog te ontdekken gebied zonder categorie en al bestaande regels…

"Hoe heerlijk," denkt hij, "dat hier alles vrij is en zonder regel.…

Je zult heus wel ergens een goed geregeld onderdak vinden, zei hij, maar toen ik voor het eerst in dat wat groot uitgevallen theehuisje mijn stem verhief, zei hij streng dat regels regels zijn en dat ik het best nog een tijdje zou kunnen uitzingen als ik mijn beroemde parel verkocht.…

Wat een ander tussen de regels wel of niet ziet, gebaart, anders naar de regels staart? Loop je ver weg oog je kleiner op 'n kindertekening leven is geen ding.…

Een eerste blik in mijn ochtendkrant, bederft bijkans meteen mijn ontbijt, weer een nummer vol moord en brand en over een virus dat toeslaat, wereldwijd. Wie heeft gelijk in het stikstofdebat, zijn de boeren toch minder schuldig, welk rapport heeft dat het beste gevat, geen uitstel: wij worden ongeduldig. Mijn krant hanteert geen chocoladeletters…

Van alle regels die ze moeten, Ongedurig, chagerijnig en ontevree. Normen en waarden doen er niet meer toe, Elkaar het leven zuur maken. Goh wat een goed idee, En vooral naaste liefde staken.…

Die nul punt zes één acht nul drie die zie je in de regel niet maar voel je wel. Als je moet reiken naar een raam of je schuift bij een tafel aan, je zit nooit knel!…

de liefde onontdekt, nog ingepakt wachtend op wat komen zou en of ik dat wist, misschien droomde wie kan het zeggen, onwetend als toen de tranen nog stammend uit de tijd waarin eenzaamheid de regel scheen de warmte nog verder weg dan eerst och, en wist jij het toen al, mijn lief dat wij twee voor altijd samen zouden, voorbestemd in oude…

voeten gebonden aan de waarheid, die moet rijmen verlies ik mij in opgesloten vormen de leugens moeten klinken als geheimen de dagen moeten trots zijn, levens passen als tandwielen, ze draaien om hun assen momenten dwingen, ongewild omwroeten de klokken vrijheid, nooit meer te verrassen het mozaïek, in woord gegoten spijlen verdraaid de regels…

sluimerend slome sloffende voeten/ steevast starend stamelende blik handig hupse batonmanoeuvres/ heftig huilende koperwind schattig schuifelende pas-s(ch)andalen/ rillende regels vol jasverhalen op de tonen van trompettenoeuvre/ klappertandend als slagwerk gezwind kletsend klaterende cimbalen/ tergend tomeloze lanterfantfare…

mag ik je regel zijn woorden tussen komma en punt waar het onderwerp staat niet rechts of links maar gewoon er middenin wil je me niet in het verleden zetten maar me vormen naar de toekomst gericht waar je nabij vertegenwoordigt door het delen van een woord mag ik meewerken aan het voegen en het tekenen van een vraag zodat…

ik ben een nar, ik doe het onverwachte mijn bellen rinkelen als ik beweeg, een radslag maak in een verlaten steeg, jongleer tot diep in maanverlichte nachten ik overtreed de regels, spot met machten en oogst applaus, maar blijf van binnen leeg al vaak ben ik gestorven, zelfmoord pleeg je méér dan eens in ijzige gedachten ik ben geen zakenman…

De groene lente zal het halen de vogelenzang, het heimwee, de zon in de morgen en het licht, de vriendschap, het vertrouwen, de regels van een klein gedicht, de prille vrede van herboren vreugde.…

communicatie kunnen bogen zelfs ongezien wel sluiert er vermoeidheid in contacten doet alertheid een paar stappen terug in het flitsend attaqueren waar afstand al een vaste setting heeft opgeëist en associëren niet meer alle vrijheid krijgt sluiten harten hun spontaniteit zijn ontmoetingen geënsceneerd gebonden aan beperkende regels…

Ik zei jij half nog maar ontwaakt jij tastend in het ochtendlicht jij rillend nog in kamerjas en vechtend met je slaperige vingers en zoekend nog naar nachtelijke warmte: het staat er niet er waren enkel letters, leestekens, een regel of wat.…

richtlijn stelt Komaan laat ons een huis in vrijheid bouwen met hoge ramen voor het licht En zonder sloten want in blind vertrouwen doen wij geen enkele deur meer dicht De kamers hebben ijle witte wanden met een plafond van hemelsblauw Met tedere handen tastend-strelend bezielen we de bouw Komt er dan toch nog iemand spreken over regels…

de regels liggen klaar te rapen, volgen, vervolgen het strikje errond is gratis maar van nul en generlei waarde zoals dat met zoveel zaken gaat Pasen en wederopstanding de goede katholiek bidt de minder goede begrijpt en legt een linkje meer naar zijn eigen wereld draaien moet die handel dag op dag, nacht op nacht slapen, waken, slapend…

lange arm te maken waar verleden door mijn vingers glijdt raak ik langzaamaan mijn wortels kwijt nog opent de dag met zon in een weidse polder maar wind vlaagt scherpe kruiden waar rust en stilte heersten lopen nu jong en oud in exotisch lange drachten hun avondwachten luidruchtig in hun vreemde talen want straat moet zelf zijn regels…

Als je je jeugd bekijkt met ogen van iemand die nu ouder is in dubbele zin hoe kun je dan niet zien dat al wat zij bedoelden was goed te doen, recht uit het hart, dat liefde zich vaak niet vertaalt in zachtheid zonder norm maar heil ziet in de regels waartegen jij als jonge hond wild te hoop liep in verzet Je was voor hen het liefste…

vermijd het mos, een misstap is fataal beperk u tot de smalle kronkelpaden probeer het strakke leven niet te schaden de samoerai zijn baas in Clingendael men kijkt naar u met ogen van metaal wie hier de kroon draagt laat zich simpel raden de straf voor hen die regels overtraden was onontkoombaar wreed en maximaal ook bomen buigen voor de…

Ik ben een plot gericht denker hou wel van een plot een verhaal begint toch ergens de vraag is waar, waar begint een verhaal een golfbeweging, waar landt water waar zwem je veilig of juist niet ik hou wel van troost een regel van een huisarts 'n zomerse border in volle bloei herfst en wintersneeuw en lente van zeker en onzeker…

Maar als je goed leest dan ontdek je misschien dat er tussen de regels iets zingt. Het geheim van de dichter is niet zo groot. Hij verstopt het gewoon waar hij wil. Hij vliegt als een vogel of vaart als een boot maar houdt zich verschrikkelijk stil.…

Waar alles mee begint is meer dan een woord of taal die men in een zin benoemt en wat een gedachte uitdrukt en wat verder reikt dan de blauwdruk van het leven, en wat zich uitspreekt in een streven, in vermomming tussen zin of regel kruipt, sluipt door het luie oog van het bestaan om met tomeloos geduld weer op te staan, zichzelf…

Mijn gedachten waren bij jouw afwezigheid ongeveer zolang als veertien akkoorden en veertien regels dichterlijkheid…

Ik ben een heel klein ettertje een kleine rat, een pestkop wat ik doe is altijd negatief dat vind ik geinig om te doen Al wat ik zeg verpletterd je ik geef nooit een aai, dus rot maar op 'k haat iedereen, vind niemand lief ik vind iedereen een oen Wet, orde, regels, regelmaat zijn echt een crime voor mij die lap ik steevast aan mijn laars…

ik geloofde in je woorden las menig maal jouw mooie taal dacht in elke regel van je hand gesproken door je mond dat ik de heusheid vond o, hoe ik jouw letters dwarrelend als vlinders zag zomerend rond een grijze dag als een helend kussen voor een hoofd vol dromen bleven warme zinnen komen ik wilde voor jou dan ook enkel wensen…

momenten snel wat neerzetten komen wij nooit vooruit men zegt nooit geen deadline stellen afwachten en verder vertellen in je hoofd het verhaal afronden niet opgeven maar verder rollen je grond aanvoelen wij moeten lijden moeten bloeden onzekerheden de deur uitschoppen met je gezicht naar de zon waar het ooit begon lopen naar de laatste regel…