Je mag wel woedend worden...
Je mag wel woedend worden
maar toch liefst niet teveel.
Er zijn zo van die dagen
dat je iedereen wel kan omhelzen
maar op andere momenten
is iedere vraag je een kruis.
Is zo dit leven opgebouwd
dat je constant moet zoeken?
Je vindt het niet, je kent geen rust
en vrede is er helemaal niet bij,
maar juist dàn moet je blijven,
niet lopen gaan, je niet afkeren
van wie of wat dan ook,
maar standhouden, doorbijten,
ook al zie je enkel duisternis...
De groene lente zal het halen
de vogelenzang, het heimwee,
de zon in de morgen en het licht,
de vriendschap, het vertrouwen,
de regels van een klein gedicht,
de prille vrede
van herboren vreugde.
Geplaatst in de categorie: emoties