133 resultaten.
Eindelijk bijna lente
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 197 Om door het park te gaan lopen, de bomen
met hun groene kleed te zien en ruiken en
om het water te zien ná rillen van de winter,
en de vogels te horen roepen en zien zo nu
en dan.…
Deze herfst
gedicht
2.0 met 16 stemmen 8.664 Het eerste rillen van die tak daarginds
komt me bekend voor, die plotse wind
stond hier niet zo lang geleden ook al en zie:
hoe volmaakt valt de regen weer in herhaling.
Naar beneden en altijd raak.
Wat bedoelt u, andere bladeren? Waarom
zijn het dan dezelfde? Hoe springen ze dan
zo geroutineerd uit hun bomen?…
depressie
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 138 soms voel ik me eenzaam…
zo alleen tussen vier witte muren
zit ik naar de zwarte cirkeltjes te gluren
die mijn halfgesloten ogen
projecteren op die witte muren
de seconden die dan uren duren
wanneer mijn geest gaat zweven
en spontaan mijn hartje laten wenen
maken mij zowaar ellendig lam
mijn handen rillen en zo ook mijn hart
kleuren mijn…
Emotie en inzicht
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 260 Haar pupillen
De kleur doet mij rillen
van opperste extase
Alles aan haar blijft verbazen
Je verbeelding een boek dat je nooit uitleest
Wat ontroert het meest?…
De bruid zegt:
poëzie
4.0 met 2 stemmen 277 Hoe toch uw strak gelaat
me rillen doet...
…’k Voel me zo vreemd, – zo vreemd
bevángen zijn…
Uw stille stemme fleemt
als zoete wijn.…
Een vol leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 20 als ze ooit was, plank na plank
eeuwen en dagen, de tijden
zijn veranderd, de mensen niet
Ik beleef hun lotgevallen, ik
droom ervan, en des te meer
reikt mijn hongerige lichaam
naar buiten, om oog om oog
arm om arm en lach om lach
dichtbij elkaar te horen
te ruiken en te voelen, te genieten
van de warmte, te rillen…
met schaamte behangen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.202 je hebt me ontvoerd
in boeien gevangen
je buik is zo zacht, geplooid
en met schaamte behangen
ik zwicht voor je borsten
in streelzacht verlangen
voel hoe je opricht
je huid strak gespannen
ik lach naar je mond
de lippen geopend
fluister mijn woorden
voordat je verstomt
we rillen en trillen
in de kleur van genieten
het roze werd rood…
bezoek
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.273 en toe de gasten binnenlaat
dan voelt ze wat afstandelijke kussen
ze speelt de vreugde, maar ze hoopt intussen
dat iedereen zo snel als kan weer gaat
het wachten is alleen nog maar op hem
van wie ze vroeger nooit iets weten wou
ze hunkert naar zijn fluisterende stem
dan hoort ze in de slaap een schuchter kraken
een windvleug doet haar rillen…
Goochelaarshanden
netgedicht
3.0 met 113 stemmen 451 heerlijke mond
met tanden toe
in jouw winkeltje
pontificaal
sta jij te shinen
achter een totaal
lege toonbank
ook reclames en
verpakkingsmateriaal
zijn niet te vinden
in jouw rusteloze handen
op professionele
toon vertel jij
dat in de winkel
alles te koop is
juist het ongewone
dat smaakt naar
zoete tonen en emoties
om van te rillen…
vanaf nu
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 4.650 wachten op sneeuw
die ook nu weer niet komt
lampjes die branden
en mijn dromen kleuren
hetzelfde geschreeuw
maar ik lijk wel verstomd
soms rillen de handen
maar ik wil niet zeuren
ik heb brieven te schrijven
en wensen te doen
de toekomst die wenkt
wacht, ik kom er aan
ik kan hier niet blijven
vaarwel het fatsoen
door verleden doordrenkt…
Een boompje aan een paal
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 695 Een boompje aan een paal gebonden
staat bang te rillen in de wind,
en nu de storm raast door de hagen
voel ik me als een eenzaam kind.
Het boompje zwiept weerbarstig stilte
en heel de lucht weent tranen grijs.
De paal heeft wel geen wortelwaarde
maar maakt het boompje aardewijs.…
Onbereikbaar ?
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 1.209 Zonder bewegen,
Laten rillen
Voel je adem in mn nek.
Zonder waarschuwen,
In m'n hart
Zo vol van jou 't doet me pijn.
Zonder liefhebben,
O zo eenzaam
Wil nu nooit alleen meer zijn ...…
Handen af!
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 70 Mijn handen vangen altijd aan te trillen
zodra ik zo’n couvertje openmaak
en wat ik lees doet mij vol walging rillen
terwijl ik diepe afschuwzuchten slaak.
Ja, de vakantie gaat aan ons voorbij,
(ik word tot op de knoken afgekloven)
en dat is al de zesde keer op rij.…
Mijn liefste...
hartenkreet
3.0 met 76 stemmen 5.618 Langzaam kleed je mij uit
Plagend laten je lippen mij rillen
Je zachte tong likt mijn huid
Je lichaam nu om mij heen...
Smachtend laat ik je lichaam binnen
Vol genot in kreunend genieten
Zacht kus je mijn borsten
Je neemt mij mee in passie...…
Oktober draagt in vree
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.868 Maar ik, wiens dagen als een vlucht van vooglen vloden,
steeds onvoldaan, naar u die de een'ge Zomer zijt,
mij heeft de rille Herfst zijn wrangste wijn gegoten....
Zult ge thans keren?... Mijn bezweren is te moe
dat het de laatste reize om uwe liefde doe.
- Misschien, misschien?...…
Liedje
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.315 Ik hoor de deuren rillen
en kirren in het slot.
Zou jij naar binnen willen
en houdt het slot zich slot?
Ik hoor een stemme spreken
en lispend mij omdansen ...…
Ma
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 438 en hup, daar gooiden ze een ander
te creperen in je bed
ik vond je terug op een tochtige plek
alleen je haren leefden nog
blonde pieken zwiepten in je nek
maar jij was verder niets
finaal gaat ook een moeder op haar bek
gedaan dus met die schoon madam
van wie de menselijke warmte kwam
die mij als kind nog leven gaf
nu sta ik naakt te rillen…
Werveling
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 249 spanning creëert nood aan gezelligheid
film hangt daar maar
als lomp deken rond
als twee lippen rond één mond
op trage tenen drijf je dichter
moment van lichte schrik
fluisterende streling op de schaal van Richter
zoals wind zonder haast water
in de armen van zachte oevers blaast,
en riet aan de rand doet rillen
zo gleden je vingers door…
Zo Zacht
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.392 Verscholen in een la
Ik zou het kunnen pakken,
Als ik zit te rillen in mijn stoel.
Of als het ´s avonds donker is.
Maar de lade die blijft dicht.
Ooit was een plekje op de bank,
Daar waar het behoorde.
Wachtend op jouw lijf,
Zich warmend aan het dons.
Het lag alleen alweer een tijdje
Slordig ongebruikt te zijn.…
Sinterklaas (3)
netgedicht
2.0 met 46 stemmen 2.719 Onder de dekens
je schuilhut bouwen,
dromen van heerlijke dingen,
rillen van angst voor straf
tot de schimmel langs draafde.
‘s Morgens heel vroeg het bed uit,
vol verwachting de trap af
en steeds weer het wonder:
de lege schoen
en je hartenwensen vervuld.…
Boerenmeisjes
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 774 onbegrijpelijke mirakels
waar zelfs destijds
bij gebrek aan cokesnuivende popidolen
Hollandse boerenmeisjes warm voor liepen
plat voor gingen
om maar een glimp op te kunnen vangen
van die ene
allesontziende, vloedsussende
en nimmer aflatende
dikgedraaide boerenvinger
van Hansje Brinker
Die vinger
die boerendorpen aan zee deed huiveren
deed rillen…
NÉÈRE
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.304 Néère, naakt en blank, moet schateren en rillen,
Aan de oever, telkenkeer dat zij met sneeuwen voet
breekt door het broos kristal van de vertrouwde vloed,
Terwijl, niet ver van daar, Satyr haar jeugd bespiedt.…
koud
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 178 het was er kil en koud,
mijn liefste , ik had wel
zachtjes willen huilen,
maar ook dat ging voorbij,
want mijn hart begon te rillen en
dit was niet enkel van de kou
want nu pas begon ik te beseffen,
hoeveel ik van je hou!…
splinters
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.082 scheurend splijten ze de binnenkant van
die buizen met hun stilgezwegen naam
'Eustachius waer bestu bleven'
schreeuw ik, dat mijn huig ervan gaat rillen
en mijn mond zich stom met trillingen vult
het gedrum van oude noten op rust,
stof zie'k nog van vellen springen,
trommelt m'n vliezen aan diggelen
het volume staat op zacht
dat zeggen…
het aanvaarden
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 537 Er vertoonden zich kloven aan het oppervlak
Grauwe groeven ongekend
Droog en dor ineen komend
Om uit te monden in een gapende kloof
Verwondingen met een niet aflatende pus
De geest is verbijsterd
Tijd sticht verwarring
Een koude bries doet mij rillen
De adem stokt
Verstijft wacht ik het af
De spiegel geeft geen bedrog
En wanneer ik…
Kijkend uit het raam
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 838 Kijkend uit mijn raam
bedacht ik me voor even
hoeveel ik al voor je voel
me aan jou wil overgeven
“Gelukkig” was ik ook alleen
maar het lijkt allang geleden
zomaar was je om mij heen
zoveel voller nu mijn heden
Ook al is alles nog zo pril
en laat twijfel mij soms nog rillen
je liefde maakt me rustig en stil
ik zou niets anders meer willen…
De rat is ook een dienaar van de Boze
poëzie
4.0 met 2 stemmen 375 In de onderwereld ener grote stad,
Daar huist en jaagt en tiert de boze rat,
De drager hij der giftige bacillen,
Die steeds van afgrijzen de mens doen rillen.
Ik haat de rat, maar ik bemin de muis,
Het vale diertje, dat zo fijn kan piepen,
Dat vrijelijk omzwerft in mijn gastvrij huis.…
Hoop op genezing
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 band met
navelstreng kan het verhoeden
O konden ze hem maar genezen
om weer een normaal mens te wezen
met een warm kloppend hart
en plezier in het leven
met al wat dierbaar en lief is om hem heen
O konden ze hem maar genezen
wat zou dat een opluchting wezen
niet in angst te hoeven leven voor
zijn kuren en grillen niet te hoeven rillen…
Het is heden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 159 Mijn vriend belt me op dat het hem niet meer gaat
Om het gaan maar het hachje hij zit
Overspannen te rillen met krampachtig lachje
‘Echt even op’
Met de wallen als dijken rond vochtige ogen
Te ver van zichzelf weg bewogen
‘Houd je taai ik kom snel bij je langs’
Ik hang op en ga rokend naar buiten
Wolken zijn stil in de bodem gegleden…
Verder zonder jou
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.234 De wind waait door m'n haren
ik proef het zand in m'n mond
en ik kijk naar de woeste golven
ik sta te rillen van de kou
m'n handen zijn zo onderhand bevroren
maar het kan me allemaal niks schelen
de golven moeten nog hoger
de wind nog harder
en de kou nog killer
de enige die me nog wat kan schelen
ben jij
dat ben jij
degene die er niet…