1666 resultaten.
slaap (3)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 567 in de onderwereld
neemt Thanatos afscheid
van zijn moeder
de nachtgodin
hij gaat op reis
om mij te halen
grondig snijdt hij
een haarlok af
ik weet het
mijn tijd is gekomen
de doortocht op aarde
loopt dood
zijn tweelingbroer Hypnos
sluit mijn bange ogen
en sust het vasthakende
lijf in diepe slaap
de veerman brengt me
over de rivier…
Stroomgebied
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 118 Rivieren vol bloed
uit hun beding getreden
door het hart gevoed.
Gedachten zijn klei,
geschapen alles uit niets
het model blijft vrij.…
Een schim van jezelf
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 114 Voor mijn moeder
Achttien jaar ben ik je kwijt nu,
Je stak voorgoed de rivier over
Die vroeger als Styx werd aangeduid,
Had zoals het hoorde het muntje mee
Voor de overtocht, voor de veerman,
Om hem tevreden te stellen;
Geen idee heb ik of ik je ooit
Nog weer eens zie - ook al hoop
Ik het met alle hoop die in me is,
En dat ik dan…
Vitrectomie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 234 Beken en snelstromende rivieren.
Bewegingloos lig ik op de operatietafel.
Verwonderd kijk ik in een universum.
Mijn oogchirurg is aan afronding toe.
De laatste lasershow gaat beginnen!
Daarna sluit hij het planetarium.
Verwonderd en met vragen sta ik op.
Mijn oog is tijdelijk blind geworden.
Vertrouwen moet ik dat alles goed komt.…
Herfstvogels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 174 De jonge aantrekkelijke filosoof
met kleren uit de kringloopwinkel
en een nonchalante kijk op het leven
staat in de tuin bij de rivier
om de liefde te overdenken
en hij ziet de herfstvogels
ze lijken niet lang na te denken
eten zich vliegensvlug vol
met zijn overheerlijke bessen
de rijpe vruchten van een dromer
daarna nemen ze kwetterend…
waarheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 249 Mannen die worden onthoofd in de krant
In een ander land
Een land ver weg van ons hollandse paradijs
Waar de vogels op de takken blijven zingen
De rivieren stromen
En er kinderen zijn die nog dromen
Ver weg
Een strijd
Om de waarheid
Onze planeet
Verdeelt
Op de televisie het beeld
Zwarte kruizen
hel
duisternis
mist
Een octaaf
lager…
Winterstalling?
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 114 Afgemeerd
lig ik hier
de motor zwijgt
voor wintermaanden
Afgemeerd
aan de oever
van de rivier
kabel aan de bolder
Geen schipper
durf ik
naar de koers
te vragen
Geen boeking
wordt er gedaan
geen kinderstem
geklets,roepen
Geen kip....…
Vergeten landschap
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 168 Het was een vreemde gedachte
die in ons was gekropen
een dief in een rijk huis
er was niemand thuis in het landschap
alle dromen in donker verdwenen
nu er onmacht was verschenen
in gevoelens duister en droef
kwam de rivier met woeste golven
de boze oceaan en dwaze wind
het landschap onbemind
in getuigen van vergeten
alsof we het allemaal…
Wolken
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 142 Nooit zag ik zo veel wolkenluchten
maan en zon werden vriend aan huis
ieder raam geeft andere vruchten
de hemel vergroot mijn thuis
De rivier stemt tot nadenken
de stroom van het leven is dicht bij
het raam bedient mij op mijn wenken
de keus van het raam is vrij
Dit huis is als een kathedraal
mijn oorsprong draag ik mee
bezinning, ontmoeting…
van de kaart
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 80 in nauwe stegen
staan nog oude
huizen van hout en
witgekalkt leem
het stinkt daar
nog naar kip
dronken kip in
lokaal bier gekookt
de ranke boot
vaart nog naar
de nabijgelegen
brede rivier
op de heuvel schittert
nog de zon op
de gouden koepel
van de pagode
de mensen branden
er nog wierook
vrouwen bidden om
een kind…
Mantelvriend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 212 Waar ik leef
ben ik rijk
zonder gezeik
als een oude eik
heb ik gezien
hoe liefde
een man gek heeft gemaakt
ik heb gehoord
hoe een gekke man
door liefde werd geraakt
vlinders vliegen
naar zijn gelijkenis
een zalm die terugkeert
uit de oceaan naar de rivier
die er ligt om te sterven
onhoorbare zucht
een opstijgende zwaan…
Doodlopend?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 284 Grave,
straatjes en steegjes
in deze oude stad
aan de rivier
Ze vertellen
het verhaal
van handel, goederen
maar vooral...
over het -van oudsher-
zelf-brouwen van bier
dronken worden
bij ochtendgloren
Het water
uit de Maas
niet te drinken
als koffie? thee?…
Vrede Haiku
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 235 een instrument
Die de energie
En boodschappen vertaalt uit
Het universum
Een magisch proces
De alchemie van woorden
Tot betekenis
Subliem gereedschap
Dat zacht of vlijmscherp kan zijn
Een dreun of streling
Elk woord bekent kleur
Transformeert tot een geheel
Vertelt een verhaal
Een verandering
Als de steen in de rivier…
speel met zwarte dolken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 397 een staf
de gouden pij
rozen in mijn haar
met wijds gebaar
schik ik de wereld
bloos me dan tot koningin
ontbied de roze wolken
dwing rivieren oeverloos
speel met zwarte dolken
geen land heb ik maar dromen
we juichen met de handen op elkaar
de schijn van goud zal spoedig komen
mijn straf is weer een horizon voorbij
het bloemenkleed…
Land
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 55 Mijn platte land van sloten, rivieren,
van weilanden, rijen bomen,
van een kust en van duin,
van zeilboten.
Waarin nu zoveel andere mensen komen wonen
die zich hier langzaam nestelen,
hun kinderen over 'mijn' land praten
die elke zomer naar het land van hun ouders vertrekken
en niet meer weten van welk land
ze 't meeste houden…
Eens op een dag
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 53 Eens op een dag zal ik
een nieuw landschap voor je weven
met een vruchtbare schone grond
met weidevogel en insecten
Rivieren zullen door mijn handen gaan
Wij zullen lopen
lachend over een grasveld
met duizenden bloemen
Ik die opzoek ben
naar de witte vlinder
uit mijn jeugd
in een landschap van containers
en tegen muren staar…
Wedergeboorte
netgedicht
5.0 met 20 stemmen 111 Er worden nieuwe dromen geboren
harnassen uitgetrokken, slaven ontketend
onder zwijgzame metaforen
tillen handen voorzichtig zand
van een in de zon gelegen strand
terwijl een vogel het licht nadert
en ik ga naar de frisse rivieren
achter je mooie blauwe ogen
Ik luister naar de ontroerende echo
in je hemelse oren klinkt een fluistertoon…
Zo gaat de tijd
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 105 zo gaat de tijd
- zoals de klok slaat
zeggen de mensen -
maar de klok slaat
wiskundig, regelmatig
altijd van links naar rechts
en met gelijke intervallen
is een rivier dan geen
betere vergelijking?…
Stroom
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 144 Ik houd van je loop en je ronding,
in je armen is het een en al pracht
Het is dáárom dat ik je zo toezing
van 's ochtends tot diep in de nacht
Al loop je beduidend gebogen
waar je gaat, ga je o zo gracieus
Beweeg je dan raak ik zo bewogen
je maakt me volmaakt amoureus
- ik wil ieder getij wel bij jóu zijn
jij stroomt... door me heen...…
LAIS CCIV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 Het wordt rivieren als het aan haar denkt.
De mond is Maas, de tong meandert in
het glijden, freest grotten uit het slenk.
Eén Ijzeroog, de Schelde grauw daarbij:
de dagen zonder haar gaan nooit voorbij.
Het hart is Rijn, en liefde rot er blij,
want Gangesarmen stromen sloom terzij.
Waar d’ Amazone broeit, loeit de Congo.…
Penseelstreek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 64 Haar gevoelige penseelstreek
heeft de groene rivier meegenomen
zomaar voor de lol, zonder mededogen
en hij, die bij haar is, streelt haar blonde haren
ze schildert een schuimende zee zonder gevaren
over haar ranke schouders klimt de zon omhoog
op zijn tenen moet hij staan om het te overzien
deze wereld van in kleuren verdwalen
terwijl hij…
Stille getuige
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 70 in mijn bonzend hart
het begint latent aanwezig
op het grondgebied van dromen
dat verlangen naar een vredige wereld
het heeft zeker met de liefde te maken
als je in bed ligt en piekert over het bestaan
als je me toestaat in zwoele droomwereld
dan zullen we zien waar het naar toe gaat
de stille getuige loopt langs de oevers
van de rivier…
Rijk van liefde
netgedicht
3.0 met 44 stemmen 19.517 In het land van gedachten
Tussen het woekerkruid
Bloeit een stilverliefje
Zeldzaam naar verluidt
In de zee van dromen
Voorbij de onzinbaai
Zwemmen scholen zachtstrelen
En een enkele passiehaai
In de rivier van verwarring
Vluchtend voor een brand
Zwemt een eenzame verlangnek
Naar de overkant
In de melodie van gevoelens
Niet verkrijgbaar…
Dromenpracht
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 758 waar sterren zingen
met hun vroege stem,
bewegen dromen
in mijn lach
waar rivieren stoeien
met het heldere water,
stroomt mijn adem
traag en zacht
waar bloemen knuffelen
met de warme kleuren,
zomeren mijn ogen
in een luisterend hart
waar het licht blaast
in mijn woorden,
winnen mijn ogen
aan zielenkracht
waar de stilte verdwijnt…
Kijk eens om je heen..
hartenkreet
0.0 met 2 stemmen 1.066 Laat me gaan,
je moet begrijpen dat het ophoud hier,
Voer me mee,
naar waar mijn rivier zal uitmonden in de zee.
Ga niet mee,
ik moet alleen onderzoeken wat er is,
Ga niet mee,
je weet dat ik terug kom als ik je mis,
Maar ga niet mee.…
Ganzenvlucht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 460 In volle vlucht
door de vroege lucht
als jachttoestellen in een formatie
vliegen ze in het vredesteken
elke vleugelslag met een gratie
die de kribben doen verbleken
Het kale water
weerkaatst gesnater
de sonar van de ganzengroep
de uiterwaarden liggen leeg
langs de rivier een groene stoep
de dijken als lange rollen deeg
Eén schamel schot…
Oude handen
gedicht
3.0 met 70 stemmen 19.050 Als ik oud ben wil ik oude handen
die, als op de reliëfkaart
van een basisschool
hun gebergte, hun rivieren
durven tonen. - Verre landen
waar ik in kan wonen.
Ervaren aderen,
vingers met verhalen.
Handen
die ergens waren;
op schouders, om een hart,
in andere handen.…
De verleiding
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.452 Ik die vlucht uit de voorspelbaarheid weet
het gif van de verleiding dringt binnen
steeds verder kronkelend als de rivier
in mijn aderen, effectief en onverwachts
Het breekt abrupt
verkeerde richting vandaag
lang nog staar ik mij na.…
De laatste waan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 217 menselijk gezicht
ik dacht dat hij speelde
wat vlaagde en de
tijd vertraagde in
de luwte van toen
had met hem te doen
omdat hij zich
stuurloos liet gaan
duikend in de laatste waan
wilde de wereld zien
zijn krachten meten
zonder ankers en
limieten alles vergeten
liet zijn macht tot
orkaankracht vieren
maar verzoop in
gezwollen rivieren…
Illusionaire tocht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 381 vandaag ligt weemoed aan de voet
van mijn diepst verstopte bergkam
mijmer ik langs de ontstane rivieren
die de rug in alle koelte verlieten
nu leiden ze naar een warmtebron
waarin ijsbloemen zeepbellen zijn
doorlopend sta ik stil bij de tweesprongen
die mijn verstand en hart verscheurden
geen denkraam verstond het tikken
geen glas maakte…