Alle inzendingen over rob de nijs

Aarzelend druipt het zonlicht naar benee’ en transformeert de grauwe vloer in diepe kleurenzee. Ik zet me neer en kijk naar boven steeds hoger gaat het hemels prentenboek - gevat in brandglas, duizendvoud Je voelt je stijgen, zweven haast en tijdloos dromen - de voeten op de kille vloer en ‘t hoofd haast in de wolken. En terwijl de ijle…

Je probeert me te vergeten terwijl wij beiden weten dat een geluid een geur een moment maken kan dat je gedachten niet te controleren zijn ik voel je vaak nog steeds merk dat je aan me denkt herinneringen in je opkomen je probeert dat te verdringen onze band is onvergankelijk niet afhankelijk van of we elkaar zien en…

Kwetsbaar dun als een kristallen glas niet laten vallen ik was niet daar om je te vangen breekbaar en broos niet bestand tegen een sfeer vijandig en boos inkeer keer op keer gevoel versus verstand je doel heeft de overhand je gevoel heeft je overmand mijn vingers strijken over het glas indien ik de juiste toon…

Zwaar teisteren de zwarte zwepende golven mijn schip Dalend en steigend, honend en deinend, met het gevaar van een klip Met kommer en kwel door het donderdend geraas Er schijnt geen eind te komen aan dit helse relaas Maar wat valt er op mijn oog Licht sterker dan de zon doch het staat niet hoog Het is geen boze bliksem of duistere donder Wat…

Gedachten dwalen rond in het labyrint van de tijd op een speelgoedpaard draai de carrousel rond een geschilderde zon zoals de aarde, en als de beweging stopt is de kermis voorbij.…

Snoei afval restproduct van een reorganisatie als rook de schoorsteen uitvliegen of gelost worden in de rivier van de uitkeringstrekkers .…

Thuis komen van een tijdreis stuurloos rond varen in het niets. Zoals water door vingers heen vloeit ,zo glijdt tijd weg. In stilte zonder woorden maar met de klanken die mij beroeren.…

ik spit de tuin om poot de aardappelen zaai zaadjes voor kruiden voor zolang het duurt plant de tulpenbollen snoei de rozen nu het nog kan verwijder het onkruid voor zolang het duurt maai het gras schud het hooi en alles zal wel goed komen voor zolang het duurt laat de tomaten rijpen en de druiven zijn zo zoet immers er is tijd…

halfzijdigen wrijven tussen hart en steen eens als de adem zich vernedert zal wellicht bevrijding komen de kinderen, soms niet meer dan een wimper van waarheid van een oorlog die donker blijft in een waterloze kast vervloekt tot angst en felle strijd geklemd tussen het klapwieken en een pijn als ijzeren bast *opgedragen aan Rob…

generatie is ermee opgegroeid denkende dat dit schip nooit zou zinken als de politiek zich er niet mee had gemoeid zouden haar geluiden nog steeds klinken die vertrouwde stemmen van de dj’s met tussendoor het geluid van de jingles de hits van de Bee Gees en de O’jays wie genoot er niet van al die singles de laatste minuten met de stem van Rob…

(voor Rob Scholte) Waar vroeger de postbodes in alle vroegte de post sorteerden in houten hokjes, terwijl radio drie door de ruimte weergalmde, hangen nu in alle stilte zijn kunstwerken te pronken.…

Vissers zijn geen watjes zeker geen eitjes vissers op zee en vissers op het vasteland Rob Visser van Amersfoort van 'de aanslag' nu op IJburg, bevestigt het beroep en de naam zeg maar de roeping voor Amsterdam als dominee Net als zijn broer Hans Visser van de Pauluskerk en 'perron 0' nu met emeritaat mijn geestelijk leider te…

pruimen die gaan nu komen die blauwe weet je nog wel slome hangen er te grijp en lekker laag ze had gelijk maar ze waren geel mooi doorrijpt voor maag en darm hollands medicijn voor rijk en arm sapte als ambrosia door onze keel steeds roeriger vulden de mirabellen mijn roer stond recht in het wilde sop jij noemde mij al zuigend kapitein rob…

bloemenknop de warmte voelen totdat zij zich vol weelde open vouwt dan zingen vogels elk op eigen wijs in blauw en groen onder een tros bananen tussen de slingers lelies en lianen het parellied van toen het paradijs waar slang en mens verbleekt van kleur verschiet wanneer hij van het licht de zonkracht ziet *gedicht bij "regenwoud" van rob…

De tederheid van bestaan trek ik steeds opnieuw als een robe-manteau in tinten aan die mijn huid en ziel nu dat mag reflecteren. Op deze sprakeloze momenten zeg ik weer dag.…

teksten drongen niet tot mij door de muziek des te meer For What It's Worth Buffalo Springfield Op mijn zevenenvijftigste zit ik zaterdagmiddag al schilderend te luisteren naar de topdertig van Radio Rijnmond ik schilder zeven vissen en zeventien vrouwen De muziek is bijzaak de teksten raken mij keer op keer Lonely No more Rob…

voor Rob Pat het gehavende schelpje destijds opgeraapt op station Hoek van Holland strand bewaar ik nog in de zak van m'n uniform als souvenir van mijn allerlaatste rit van Rotterdan CS naar de Hoek en weerom ik hecht aan rituelen zoals u uit de voorgaande regels kunt opmaken voor mij is een laatste keer wat het ook mag zijn telkens…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

over haar kwetsbaar lijf heeft zij, ontegenzeglijk mij opgezogen in haar overgebleven zijn, omkleed met blanke, gelaagde togen Sanfte Hingabe ich, herumirrend mit beinah geschlossenen augen halb sehend, über ihren verletzbaren leib hat sie unweigerlich mich aufgesogen mit ihrem verbliebenen sein umhüllt von weissen gelegten roben…

Kijk, daar staat neef Piet en ach, dat is tante Sjaan dat was een hele leuke vrouw getrouwd met mijn oom Daan O, en daar is nicht Marie wat hadden we een lol al die leuke spelletjes niets was haar te dol En die, wie is dat ook alweer wacht even, ik kom er heus wel op o ja, het schiet me net te binnen dat is een dochter van oom Rob…

toch van jezelf, mens, Dat je niet meer bent dan voornamelijk Een kuddedier, die meent met een paar Honderd van je soortgenoten het centrum van Wat tot voor kort nog een rustig Sluimerend dorp was tot de grond toe Te vernielen en onschuldigen In doodsangst achter te laten Dat je veilig op afstand achter je eigen computer In Abcoude Rob…

Een interview met Rob Oudkerk naar aanleiding van zijn boek 'geen weg terug'.…

Hier geen snelverkeer geen hoog staal en beton in de straten, maar beloopbare ruimte De zon trekt de aandacht weg van ons, naar het licht op de zwarte gevels aan de haven de witte daklijsten en rode pannen: het plaatje voor de foto's van de roodbruine toeristen op het terras van het taanhuis die onze tuinen inlopen alsof wij hier…

Met lichtgevulde hersens in de tuin, in het verschiet weiden de zenuwen en op kniehoogte snuffelt God wat in een bries van oud behagen. O, tijd van lauwe kranten en gesprekken, het leven klotst stompzinnig uit mij voort! ----------------------------- uit: 'Bij bewustzijn', 1996.…

de bars en de nachtclubs zitten vol verslapen dagen dorstige wijnplukkers met een stijve rug en een onderbetaalde timmerman en wij die ze trachten te vergeten het donker dat de felwitte dagen achtervolgt mannen raaskallend in hun glaasjes tongen van gelieven klevend op elkaar in de kracht van die momenten leef ik nu laverend en dansend…

Ik hield van jou je was een god voor mij ‘k wilde alles met je delen je laten lachen, je begrijpen, je voelen en liefdevol strelen Maar gaandeweg ontstond er pijn door verschil in partituur er ontstonden dissonanten ondanks mijn verzet daartegen groeide een muur Ik heb ons concert zelf afgezegd we zijn nu uit elkaar maar nog steeds…

op afstand heb je makkelijk praten stuipen terwijl we door de vuurlinie moeten kruipen ieder legt zout op eigen slakken en z'n eigen booby-trap de geest ziek het lichaam moet geholpen verkeerd moment en verkeerde plek en we zagen het niet aankomen wie het wel zag kon het niet verhinderen angst maakt het erger slechte vrienden waar eindigt…

Zo wonderbaarlijk klein maar sterk echt niet te geloven tilt in al haar kwetsbaarheid het beste in ons naar boven Geen weet van wat de waarheid is gelooft in wat je ziet zonder enkele twijfel of God bestaat of niet Maar toch voelt het doopsel beschermend al is zoveel onbekend dat er toch iets is, bewijs jij zelf omdat jij een wonder bent…