Alle inzendingen over rood-bonte

Toch, ons zielen konden nimmer Tot elkaar in ogen reiken, Konden niet uw warme lippen Mijne warme lippen kussen, Hadden niet mijn rode lippen Uwe rode mond gekust.…

Vanzelfsprekender dan het almaar stilzwijgen, bloeit de rode meidoorn. met geurenpracht kleurt ze profaan de schraalheid uitbundig aan, gedachten dwalen monddood ronkelend rond het verbloemend rood. maar de toedracht zal niet van rusten willen weten verder graven om haar gelijk naar boven te halen.…

vallende blaadjes dwarrelen voor het raam in kleuren van rood tot goud rode lippen kussen de zomer tot ziens op mijn mond opoe herfst haast zich met haar kleurenpalet ik mis je nu al want je hebt besloten de herfst elders door te brengen spoedig hoor ik liedjes ze gaan over de winter maar je weet dat ik je het meest mis tijdens…

vallende blaadjes dwarrelen voor het raam in kleuren van rood tot goud rode lippen kussen de zomer tot ziens op mijn mond opoe herfst haast zich met haar kleurenpalet ik mis je nu al want je hebt besloten de herfst elders door te brengen spoedig hoor ik liedjes ze gaan over de winter maar je weet dat ik je het meest mis tijdens…

opengescheurd Nederland Ik wil je zo graag weer terug In je mooie rood wit blauw verpakking Maar je eens zo mooie kleuren Zijn besmet geraakt met geweld en doodslag Nederland Mijn lief klein rood wit blauwe land Zal ooit je vlag weer wapperen Aan menig vlaggestok?…

Het helder vermiljoen van klaprozen tussen het koren; de druivenplukkers voorover gebukt in de 'rode wijngaard', werkend na het ochtendgloren; een stilleven van rode rozen in een vaas; of een rood-oranjeachtige zon, groot op de achtergrond tijdens een bloedhete zomerwaas; blauwe korenbloemen tussen het groen accentuerend op de voorgrond tegen…

Maar ook gij kent de bonte bergen niet, Waar Gods wil mij machtig heeft heen geleid, Waar het hunkerend oog de verten ziet, Van 't Heilig Land tot de open zee gespreid.…

Van uit hare ogen licht een wondre vreugd, Die langzaam dooft in stille mijmering: - Dus zie ik de oude, die mijn droeve jeugd Vergeten leerde, wat ik zwijgend leed, In 't bonte waas van mijn herinnering.…

de ezel wankelt en de tube lekt maar het palet is kleurrijker geworden vreemde tinten sluiten traag akkoorden het vlees van Rubens is geheel bedekt de Haagse school is overwegend zwart verdwenen is het bonte dialect met zware ziektes en de dood doorspekt het maakt in Zoetermeer een nieuwe start het licht van Rembrandt is er ver te zoeken…

hooggeachte lezers lees en huiver met de ogen dicht ik toon u mijn woorden die u bij de lurven zullen grijpen als een bonte stoet van valse predikers en krachtige leugenaars lyrisch, met een scheutje azijn, gevangen in loos gepraat, tobbend met de ruis van terreur en zondagse psalmen hoe een mens wikt, zwijgt en vals beschikt het…

de kritiek op de vacht is verstomd, de catwalk ziet weer hopen bont over schouders met een velletje vol overdosis kunstige zon voor speciale dames die niet dénken aan verhuizen een melanoompje meer of minder bezorgt hen toch geen hinder daarvoor zijn er genoeg klinieken of instanties voor rijke zieken waar tussen ons gezogen en gespoten…

uit en overal brak de grasmat open en spuugde madeliefjes en krokusjes verliefde paartjes kropen uit het slijk en nestelden zich onder de bomen buggy's en parasols plooiden zich stralend uit het groen kleedjes in alle soorten en maten vouwden zich uit de aarde blote babybeentjes ontweken het kriebelig gras kevertjes en mieren bonte…

Langs je bronsgroene stam kruipen talloze insecten, arme, energieke prooitjes voor de bonte klevers. Amper een week geleden rilden nog je kale takken, sterk en soepel buigend, gegeseld door de wind. Amper een maand geleden, schudde je nog zo krachtig de sneeuw van je schouders, strekte je machtige armen uit.…

boven voor en achter (dubbel en dwars) ze diende door het vlees te kerven de duim te kruisen op mijn voorhoofd als een spin spon zij acht ledematen tot web ving ze vliegen af voor ze ons vonden (dwars en dubbel) in tijd en ruimte vier dimensies weer samengevouwen geplet tot punt nu word ik echt pop en ga ik vlinderen in bonte…

fietspaden door de onzinnige ruigte naar het zigeunerland van ademzucht tussen heksen en dwergen speelt de muziek van zigeuners nog altijd geheimzinnig in de wildernisruimte van mijn zinsbedrog liggen de heimweeklanken, de ruige vlakten van weleer in wilde groente, en schuimbekkende inktvissen die woorden langs de lente lijmen voor de bont…

Wat zijn ze leuk, vrouwtjes in de dop eerst aandoenlijk, daarna erg wijs Ik beleef ze anders dan vroeger nu ik ouder ben en grijs Onze jongste nu 'n dag oud voor de zevende keer van het vrouwelijk geslacht Mag de pret niet drukken alhoewel onze Mike misschien liever een neefje had gehad 'n Bonte verzameling van kleuren een mengeling van…

Zeevaarders willen altijd vogels; dodo's groter dan pingewijnen, de bonte vogels, pootloos vliegend, die men nooit zien zal voor hun doodval, en papegaaien, papegaaien, het vlagvertoon van verre landen.…

werkvolk ordonneren zal hem wacht geen min geen bijenkorf met zoet want eens in de kolonie zijn kop gestoken is trekt hij haar klappen zoals hem de jampot doet met daar de angel achter van een deegrol van verwijt omdat tot haar gewin hem het weten steekt dat niet hij bemiddeld is vliesvleugelt de fruitenier het geel tussen het zwart bont…

ik me ook nestel naar de windrichting is het telkens weer dat verzuurde hemelwater dat door mijn aderen vloeit soms ijskoud dan weer een voorjaars briesje maar altijd is het die zilte smaak die aan mijn lippen hangt vluchten heb ik reeds gedaan, het was als een vlucht van duizend spreeuwen, mijn God ze komen werkelijk af en aan bonte…

Wijl het krinklende Waterding sierlijk dirigeert Staan paprika, maïs, paddestoelen en koriander te sudderen Bonte was netjes opgeplooid in de kast Als de ziele luistert Rent vrouw-lief rond met dweil en stofdoek Dromend van Gezelle, Marsman en ook Moricone Snakkend naar de tuinen van Adam en Eva Sneeuwwitte kat aan de haal met dweil - mag niet…

waar in scharlaken rood duizend vergane rozen hun kleur de wereld bedekt in velden verloren dromen zal de pijn van ongeschonden doornen menig hart doorpriemen in hun strijd met de dood sluimert de nacht in de tuin der helden kleurt weer een roos scharlaken rood…

Half verslaafd aan eyeliner Heel verliefd op Warsteiner Diep gerood met lippenstick Schraal en dood bier uit blik Dansmuziek, ze is horendol en ladderzat van alcohol Met rode wangen lichte bloos Fake. Dus uit de poederdoos Opgetut mooigemaakt Rode wijn weer uitgebraakt…

Tere rode blaadjes in omarming zijdezacht symbool van grootse liefde maar ook de kleur van haat De scherpe groene doorns aan haar trotse ranke steel schilderen rode druppels uit het gewonde vlees Waar we ons bezeren aan wat haar zo eigen is en de pijn beminnen worden haat en liefde EEN…

Morgen drink ik rode wijn, morgen zal mijn lief hier zijn. In de warme lampeschijn zal zij liggen, bleek en fijn. Wilder dan een springfontein breek ik uit, en ben weer klein bij haar leden, zoet satijn, diepe bedding, dieper pijn. Morgen drink ik rode wijn, morgen zal mijn lief hier zijn.…

Met zoveel narigheid in de krant op het nieuws, kleurt mijn papier zwart, is mijn inkt rood en mijn gemoed, slaat al mijn ideeën aan gort. Met branden daar, overstromingen overal, moordpartijen en overvallen, kinderen die de boel belazeren opnieuw examens moeten doen, met zoveel narigheid is mijn nieuws rood op zwart…

alles is wit het laken wordt rood noem me niet noem me niet bij naam wie ik was ben ik kwijt ik weet alleen wat ik ben een glimp van een schaduw in vijandig gebied later ooit de reis terug over onpeilbare rivieren de lange weg naar verdronken woorden een woord dat weet hoe ik heet alles is wit het laken wordt rood…

Schilderen wil ik al die kleuren dat rood,dat bruin, dat geel, die overdaad aan vruchten al roepend, kom en eet met mij Glijden wil ik in de winter over zachte rulle sneeuw rood en blozend van de kou en alsmaar roepend, kom en blijf bij mij. Vrolijk wil ik dichten Over al wat mooi en liefde is.…

Wanneer mijn lichaam lijk geworden is Was het dan met rode wijn en jasmijn Als je mij zoekt op de laatste dag, me mist Zoek mij dan in het stof, ruik rode wijn Herinner dan mijn stem en lach De boze geesten uit en gedag Toe, dans rondjes bij mijn graf Zing! Strooi bloesems van jasmijn…

ze spreekt niet nevelt zich in stilte haar ogen flitsen niet ze staan vast haar atelier is al vol Schubert’s Letzte Hoffnung zij legt klanken vast ragfijn in truffeltjes zat hij maar vast aan haar toonladders hij kon kijken naar haar handen naar de rode rozen op haar met verfspatten besmeurde jurk regenboogjurk van rode rozen…

Heuvels lijken te dalen grond verschuift langzaam en drijft weg in de stroom van rood water. Het rode water volgespuwd met liefde sleurt je mee naar gebieden waarvan je nooit wist dat zij bestonden. Het bijna vlakke land ligt er verlaten bij zo zonder obstakels is de weg vrij.…