Alle inzendingen over samen hangt het in j

niks met tochtlatten wel wat sleets old fashioned voor de connaisseur wel degelijk te herkennen vermits ondervindelijk lage depidruk uit veengebieden rook beneveld in den rose ochtendgloed wel riekend naar Pacha Mama met snufjes radicchio of misschien toch biobeschikbare quinoa met ondergronds in netwer ken fluisterpraat oren super wijd…

Voor J. In het diepste duister Van wat ooit mijn Donkerste nacht was Heeft de vroege morgen Lichtjes aangedaan En ben ik teruggebracht Bij haar die ik liefheb En bewonder - en leef ik Samen met haar in het Licht van de verwondering…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

J. verlangde erg naar jazz, te- rug, ik zeg J. jazz bestaat alleen maar in je hoofd en zelfs daar nog niet eens, dat weet J. wel, tenslotte ook J. heeft ooit geloofd in schoonheid.…

Voor J. Bijna had ik je Laten gaan, in De stormvloed Van dit leven, Maar toen we Na de strijd Om ons bestaan Samen waren aangespoeld Op het zachte strand Dat rust en vrede brengt Merkte ik dat ik mijn Liefde voor jou niet Los kon laten - liefde Die in mijn ziel te zeer Was ingebrand…

zijn; Schelden, schreeuwen, uitjouwen Raken niet je vel maar wel je ziel Als je vijf bent, Een scheve start in een kinderleven Dat ooit uitgroeit tot volwassenheid - Na een leven lang knokken om er te mogen zijn, Vechten voor elke meter die de ander mij misgunt, Is de energie op, slaat de depressie toe, En komt alles onontkoombaar samen…

ene scheve blik Die geen enkel vertrouwen verraadt, Ogen die langs me heen kijken Om me vooral niet te hoeven zien Woord dat waarheid is Maar nu nog te zwaar - Te zwaar in ieder geval Om rechtstreeks in mijn gezicht Te laten exploderen, Vertrouwen dat er van Jouw kant nooit geweest is, Alles komt in dit moment Onontkoombaar samen…

J…

j…

Nu j’ er niet meer bent... ‘k je stem niet meer kan horen, voel ik me niet verloren. Beter voel ik aandacht nu. Doodstil hangt ze tussen foto’s, de vier muren. Tussen elke toon van de muziek kan ‘k haar ook horen.…

(vrij oet 't Twents) 't is altied slimmer dan i-j denkt ok al is 't slim genog dan is 't tóch nog slimmer dan i-j denkt…

de schouwer in de wind ment licht zijn klei en kim…

Bij mij ben j' er niet voor de klussen al ben je de beste je doet het al voor je dochters, vriendinnen en de Russen Voor mij ben j' er voor 't kussen en ondertussen laat ik de klussen voor wat ze zijn kussen we 's morgens en luisteren naar de merel, nachtegaal 't getjilp van de mussen.…

Als een die nooit zijn straf uitzit, hoor ik de regen achteloos-eentonig vallen op het huis; waar, in welke haven, heb ik zo gelegen, liggen luisteren, reedloos, naar het zeegeruis? Hopend, dat een vrouw, wier onvervulde leven, aan het mijne korten tijd zou zijn verwant, tot het wéér een sleur werd, bij mij was gebleven, mij dan gaan zou verlaten…

Zeeman en dichter, zwerver en piraat, Van 't aangebeden en vervloekte leven Wist je dat alles eenmaal moest begeven In 't wisslend lot, ook van den zeemansstaat. Jou was de dood altijd een kameraad, Uit ziekte was een opstand nagebleven, Maar niet de vrees die voor het eind doet beven; Je zei: goed heil! Het gaat zooals het gaat. Veel…

Ijsbergen breken in de nacht, ijsberen dobberen hopeloos rond, worden gek van het feit dat er geen grond meer onder hun berepoten te vinden is, zinken tragisch weg zonder dat de wereld dat ziet. Het liever niet weten wil. Groot excuus namens alle vervuilende economieën. Nee, daar koop je niets voor. Boten zinken naar beneden, zinken roerloos…

De tijd kon niet lang genoeg duren, toen we zwegen en je uit de mantel van de zomer stapte. In de vroege uren van de late oogst omhulde je me met nerfdunne zinnen, weinig afscheid om je naargelang te minnen. Je rilde door mijn vraag te blijven, het laatste wat ik las was mijn illusie in een frons. Waar elke boom z’n wortels…

bij de vijver een bankje wat verweerd een rugleuning met de letters J en A een hartje een pijl nauwelijks leesbaar een man en een vrouw op het bankje bejaard en broos vandaag zestig jaar bij elkaar hij pakt het mesje en kerft een J en een A een hartje een pijl goed leesbaar ze glimlacht naar hem…

we dansen niet meer -nooit meer- samen toch is de laatste dans voor jou: tot het touw stil hangt als het doek valt is het poppenspel voorbij…

Lammert [L] Jannetje [J] L: Jannetje mijn zoete bek! Ei lieve, blijf wat staan! J: Wat schort je, zeg, jij ouwe gek? Ik raad je, laat me gaan. L: Al ’t geld dat gij hier leggen ziet, Dat is voor u al ree. J: Weg kaalkop, ik en zoek u niet: Wat jij zoekt, zoek ik mee. L: Van landen, zanden, geld en goed Zo ben ik machtig rijk.…

er hangt een geur van verloren waar werd gespeeld samen de schoolbanken gedeeld hij koud opgebaard wacht op de stoet die naar warme herinneringen tracht…

Wie zegt dat ie ligt wellicht hangt de zee wel aan de lucht en van kust tot kust hangen de wolken mee verenigd als het mist!…

het niet, ze is in ‘t wit gekleed Dezelfde jurk als op het trouwportret Waarop ze resoluut haar ja uitspreekt Haar kern resteert, ofschoon ze overleed Een gids loodst haar naar J. van Nazareth Dan komt de vloedgolf die mijn dijken breekt…

"Zeg niet, dat iets voor de laatste keer is..." De allerlaatste keer is pas over vele, vele miljarden jaren, oké dan mag je zeggen: 't Was voor het laatst, jongens en meisjes, dames en heren, het was me een groot genoegen het was voor ons allen voor de aller, allerlaatste keer! Dan is het ook goed. Niemand hoeft niets en niet meer.…

Mijn beter ik en ik streden erop of eronder Mijn beter ik bezweek nu ben ik, goddank, zonder ---------------------------------------------- uit het werk van J. Goudsblom (1932)…

Voor J. Aan het leven Geleden heb ik Meer dan ik Kon verdragen Tot ik jou Tegenkwam en Enkel nog jou In liefde wilde dragen…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Vermoed wordt dat M. dit eerst wilde verbergen omdat zij geen echtelijke band met J. heeft.…

Of juist niet, het hangt ervan af, hoe je het ziet! Het stukje delen, wat niet lukt, het stukje spelen, wat je niet kunt, het samen spelen is dan vanzelf onbereikbaar!…

in wat nooit verteld wordt bijt de rauwe pijn in wat niet gevoeld mag schreit verlangen in wat juist men denkt te weten is het wezenlijk niet zijn Voor J.…