Alle inzendingen over schoot

een halve kop koude koffie en een raam en een man zonder naam die voorbijloopt misschien naar een vreemd land of de volgende bladzijde waarop nog geen einde geschreven staat ga je weg, man, of zal ik zachter blijven en dit papier achterlaten zodat ik je raak in je eenzaamheid alsof je onverwacht mee naar huis genomen wordt door een warme schoot…

Toen zij zijn liefde had verkoold - Vrouw van verzenging - toen ontsprongen Hem vreemde grillen: als idool Gaf hij haar schoot een negerjongen! Lang had hij naar dat hart gedongen, Francisco van de Spaanse school, Penseel en handen uitgewrongen, - Nu is hij in een ets verdoold.…

Paul Breitner schoot de bal “ins Tor hinein”, Het werd ook niet de save van Jongbloeds leven. De basis voor Het Trauma legde Jack, Daarna was aan gespreksstof nooit gebrek.…

zij schoten ernstig tekort: emotie voor leugen der eerlijkheid. Emotie in het opperen van listig verraad van intern verwarde geesten. Het komt echter door schijn der scheiding van privé en werk, in onze 'samen'leving. Het was de tweestrijd van elk mens: in vertrouwen of ter veraad...…

Laat me dan weer verdwijnen, als het u belieft, in de schoot van mijn moeder, geborgen in liefde, zoals toen. Alleen zo wordt de dood, meneer Alzheimer, alleen zo wordt de dood, geen zinloos einde, maar een nieuw begin.…

Jonge maagd Veilig in omheinde tuin Jij temt met je handen, streelt De woestheid uit mij weg Mijn hoofd leg ik in je schoot God duwt al de ziel van Zijn Zoon richting conceptie Ik stond slechts symbool voor Zijn latere Lijden Men noemt mij fabeldier Mythologisch, fallisch wel Men is vergeten dat ik echt Bestond, nog steeds besta…

Wanneer zal op mijn morgensprei het bloeien wit en rood, en schud ik, springende in de rei, De rozen uit mijn schoot?…

vijfje, Geen leren bal waarmee We ons hart op kunnen halen, Kunnen spelen in de zomerzon - Van leer ben je niet, Zwart als het nachtelijk Duister ben je, te groot om te Omvatten, zo rol je ons speelveld op, Het speelveld dat ons leven heet - Zwart ben je, onuitsprekelijk zwart En zo op het oog met geen poeier, Met geen vlammend schot…

bij gelegenheid diende zich het uur van de blinde dag aan de ogen waren immers nog gesloten asperges schoten door de boezem van hun bedding mijn vader kocht fruit in blik als ware het een vruchtbaar geschenk de gesloten deur gebood niet te betreden de muur verborg een klok die met tellen van seizoenen begon noch de ramen, de gordijnen, de…

In haar schoot het leven en de dood, haar cirkel, die ook mama omsloot. Moeder Aarde, lucht, water en vuur. Haar liefde voor natuur. Kleur, doek en penseel; passioneel, verstilde, lommerrijke taferelen; strevend geheel. Penselen nu gelijk een stilleven, zo-even nog bedreven, vol vuur! Als het leven ophoudt van wie je zielsveel houdt.…

Zij bestaan onstoffelijk Een bandopname repeteert de doden Als straatnamen van de stad En op schoot mijn brabbelende schat Die in een tram langs dit verleden scheert Mijn onbevangen dame Daar komt alweer een stop Reizigers rond de klaproos schieten op Slaan haar vertederd gade Zij zelf heeft helemaal niets in de gaten Sommigen denken…

Hij schoot vanop het trottoir rechtdoor de weg op. Blik op niks. Niet eens op het zebrapad, want dat was er niet. Alles dichtgooien was de enige optie. Hij kletterde onderuit. Verdwaasd keek hij ons aan. De pijn moest nog komen, pijn heeft geen haast. Hoeveel geluk hij heeft gehad, beseft hij wellicht niet.…

groeien de contouren een blik die horizonnen breekt in vage tinten die de dag vervloeien op het doek van een palet met schaduwen doopt duister zich in licht en kleurt een vale schemering met donker wordt het wit van grijs naar zwarter dan de nacht gebracht een handpalet met rood waarmee het bloot weer roze kleurt van warmte uit de schoot…

Een voet, voet voor voet tegelijk en dan zit er wel weer schot met hak en hiel voorzichtig talend beweging in. Soms willen ook benen wel eens even weg, weg van de werkelijkheid domweg even afstand doen.…

stenen leest die alles weten van leven en begraven hoe generaties hier de jaren hielden binnenshuis een thuis voor mannen die vielen en verloren gingen in de ruis van eeuwen tijden staan niet stil in een gebied waar woorden schreeuwen van de man die wil die al eonen heerst maar vrouwen toch de macht weten te brouwen want in hun schoot…

Ik kus uw knieën en uw voeten om u eerbiedig te begroeten, ik kus uw schoot, uw geslacht waar genot en nieuw leven wacht, ik kus uw borsten, uw mond en kniel dan voor u op de grond.…

af beleven me pas als ik het echt ga proberen toekomst delen in het zwarte geplet door zwaarte en kracht waarvan ik vooralsnog niet kon winnen zo dacht ik in de arrogantie van mijn zelfmoordlach wachtend op jouw beminnen zweven is begin en zal einde zijn in een flits van pijn voordat je mij ontvangt en ik weer terug ben in je schoot…

ik zag hoe je je krullen blonder streek het pad van ogen liep en week als je een vinger wenken zag je plukte woorden van hun lippen, kuste ze en wierp ze als zoenen in een zelfgemaakt boeket van bloemen in hun schoot je geeft je bloot als zachte streling voor hun handen, met jou wordt achteloos gespeeld totdat het iedereen verveelt…

- schoot mij de Siberische opmerking van een der reaguur...eh...reageerders op het snelsonnet van Jan Bontje van vandaag in het verkeerde keelgat (zie aldaar) _______________________________ Met 'zijn' klimaat maakt Thierry ons niks wijs 'k Zag laatst een film van David Attenborough Wie laat 'Life On Our Planet' nou nog koud?…

het beest heeft zich geroerd de kop weer opgestoken nu vreet het van mijn angst ik heb muren afgebroken me kwetsbaar opgesteld nu telt onrust traag de uren ik kan geen woord meer lezen, ze geven niet wat ik beleven wil je handen strelen velen de warmte van je hart lijkt niet meer zo apart mag ik op je schoot kom, geef je even…

groeien de contouren een blik die horizonnen breekt in vage tinten die de dag vervloeien op het doek van een palet met schaduwen doopt duister zich in licht en kleurt een vale schemering met donker wordt het wit van grijs naar zwarter dan de nacht gebracht een handpalet met rood waarmee het bloot weer roze kleurt van warmte uit de schoot…

Ik wilde dat je kwam kroelen en spinnen op schoot, maar jij was daar niet van gediend, je sloeg met je poot. In de wachtkamer gingen mijn gedachten terug, De afgelopen vijf jaren gingen echt ontzettend vlug.…

Wie bij de Griek de stemming wil verzieken Moet duiken voor een zware kogelregen Met Van Dyke-bruin en Phtalo-groene vegen Die jongens hebben up-to-date technieken! Athene heeft zich extra ingedekt Daar zijn de grachten zelfs wat opgerekt…

De druppels vielen uit de lucht De natte geur van wat vergaat En ik keek naar een vogelvlucht Ik wist; te hoog en veel te laat Mijn haren nat, de kroon verwaterd Knisperend grind schoot om mij heen Ik liep maar door, op zoek naar later Want dat kwam toch wel zometeen Bij de rand van hei en bomen Zag ik daar jouw schim toen staan Die speciaal…

sluiten zich brandend verlegen lippen welven in perfecte pracht als een bloedrode stempel gelaten vochtig als de prille ochtendregen Het lichaam wervelt in slangentaal trekt onweerstaanbaar blikken staar brengt harten acuut in levensgevaar en bindt de zwakken aan haar moraal Zij brengt gemoederen uit balans en wakkert vuur in menig schoot…

Ik verberg mij veilig in de warmte van jouw schoot en verzegel jouw woorden, geboren uit hoop, in de warmte van mijn handen.…

Wat leefde, leefde om doodstil te zijn bij de strijd van het laatste blad voor wie het twijgje wind een storm was en dat, half gestorven en verkleurd, zich wanhopig vastklampte aan moeders schoot, zo nauw verbonden aan de onzichtbare aarde, die, in nevelen gehuld, niet in staat was het sterven van haar laatste kleinkind aan te zien…

negen maand een deel van mij harten samen in één lied kan jou horen door gevoel in mijn schoot groeit verlangen als een engeltje geborgen ben jij eventjes van mij tot de wereld mag aanschouwen wat in schoonheid wordt geboren blijf nog even in dit hart voel de liefde om jou heen want weldra komt de dag om jou met anderen te delen…

En in het donkerst van de nacht schijnt een ster het held’re licht op haar die de blik ter hemel richt en Hem zwijgend bidt om kracht zij houdt een baby op de schoot die stil tussen haar borsten rust teder heeft ze z’n wangen gekust toen hij vermoeid zijn ogen sloot terwijl de tranen bitter stromen legt zij hem in zijn wiegje neer want…

In de warmte van je schoot omarm je mij ontkleedt mijn verdriet zo bloot als ik schrei. In jou wonen echo’s van mijn ziel je draagt mijn kruis in gebed als ik kniel. Je laat me mijmeren hunkeren en dromen leunend op je gestel liefde tot je komen.…