Mijn oude fauteuil

In de warmte van je schoot
omarm je mij
ontkleedt mijn verdriet
zo bloot als ik schrei.

In jou wonen echo’s
van mijn ziel
je draagt mijn kruis
in gebed als ik kniel.

Je laat me mijmeren
hunkeren en dromen
leunend op je gestel
liefde tot je komen.

In een grenzeloze vrijheid
dat je biedt
overzie ik het leven
schrijf ik mijn lied.

In jou vliegen
mijn vogels naar verre
de traan ziet het licht
de nacht raakt de sterren.

Dan verlies ik immer
mijn maagdelijk wapen
dat rusteloze denken
als ik in jou ga slapen.

fauteuil

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 5 stemmen 536