Alle inzendingen over schoot

Jouw ogen liggen in mijn schoot, zo nabij, een gaaf gezicht. Voor meningen is geen plaats, onze monden zijn fijn gesnoerd. Een zwangere zee van stilte baart rijk omrande dromen. Wij bewegen licht geroerd. Mijn hand rust op je golvende dij, jij raakt mijn verheven tepel. Aarden in het hemelse bestaan geeft ons vurige zonnegloed.…

een aalscholver schoot door stuivend schuim de jongen schrok en trok een cirkel om zich heen tegen het donker zag hij drie meter breed een vogel neerkomen en broeden op de wateren kwaadaardig het wachten beu keerde hij huiswaarts met een dooie vis die hij te ruste legde op de zinken winkelluifel na vele dagen zag hij leven wemelen…

Een groene en een bruine vlieg vermeien Op de tafel naast mijn schoot Soms op mijn blote been of tenen En ik drink koffie Een vuilniswagen met klagende sirene Doet mij een verte beseffen Die ik zien, voelen En ook niet doorgronden kan Ik vergeet alles Tijd om me weer op de liefde te storten Nog één keer vullen dat leeg Wanhopig ongewassen…

weekt in lauw water deeg rust en rijst op de schaal door een klam doek bedekt ik kneed de gladde bal die nog stijven moet jouw duim drukt een klonter boter in zijn hart nu ligt hij uitgespreid met meel bestoven kromgebogen maar gaaf schuift hij in de oven ingesmeerd met eigeel hij dampt nog wat na van rooster naar bord Naar jouw schoot…

er liep een kat over de weg over de wolga die mijn weg naar huis geworden is schots en scheef de tegels van de zee de wind die zit verdraaid die zit verdraaid niet mee er liep inkt er lopen woorden uit mijn pen die mijn stro mijn laatste halm geworden is het droogt niet op en vloeit naar alle dingen uit ook nog muziek door heel mijn…

voorbij de Romaanse poort uit ongelijke stenen gemetseld heeft een muze die mij bekoort zich op mijn schoot genesteld ik ruik haar geurenpalet dat mij doet zweven door ongekende sferen mij doordringt met scheppende beelden ook al blijft haar tastbare nabijheid onverlet het aardse wil ik niet onteren ik zie in de glans van haar blikken…

melksap dat bewelmt een scharlaken kelk getuigt nog van oud bloed tronend op de harige stengel die onze enkels kietelt de meeldraad waakt draagt een paarse helm aan de voet van het kroonblad een smetvlek, gestolde inkt door gekartelde lippen omkranst ik strooi zijn zaad op brood het kraakt tussen tanden je morst kruimels in de schoot…

ik struikelde over een slang op de grond die als stok vermomd zo het warme wegdek vond angst verlamde mij was doodsbang voor het onbekende gif dat ik in hun scherpe tanden wist toch moest ik mijn hand uitsteken om de val te breken al sissend schoot hij weg pas later kwam de schrik ik bibberde begon me licht onwel te voelen in…

Diep in uw schoot beweegt hij loom. En ik, ik heb u nooit ontmoet, maar deel vannacht met u een droom.…

Wacht als een spin gespannen op het trillen van de snaren en vang geworpen vruchten in je schoot. Verlos je door het omgekeerde baren. Maar zeg het niet, want dat stuit op bezwaren. Ze maken je het liefst gelijk monddood. Ik heb geleerd geheimen te bewaren.…

stoïcijns als een volleerde dicht er een mens zijn jeugd onverstoorbaar naar gisteren hij moest volwassen, eindelijk vaarwel aan de eindeloze streken van een jonge-man er heerst stilte aan het front geen schoten, geen inslagen noch invallen, de tijd is bewaakt de grenzen, het fatsoen is nog niet helemaal gestorven leven na de dood en liefde…

vlucht ben jij even super intiem bij mij een momentje verliefd dat zomaar uit het niets langs mij waait het hoofd op hol ik draai en zwaai meer dan luidruchtig wilde jou achterna maar die race was al gelopen ik zocht naar wat hartjes om te strooien ja die rooien helaas ging ook die vlieger niet op moe van het verzinnen schoot…

Ik pak mijn telefoon De woorden vormen rare zinnen Alles schots en scheef Hoe moet ik toch dit smsje beginnen?…

lijnen wegrollen kunnen ze niet dan wel morgen in enige hoop verwijlen ik zie de zon schijnen maar het leven niet herrijzen de groene bladeren gloren maar blijken onmachtig mijn ziel te bekoren traag valt het doek op het toneel ik ging op in mijn tragische rol applaus is beheerst, wat onderkoeld niet alleen ik maar ook mijn gehoor schoot…

Zijn lichaam in diezelfde schoot nu, omarmd. Als ons iets is geleerd, dat in de aarde niets sterft maar slechts wacht op nieuw leven. Tot dan, de herinnering eenvoudig en dichtbij 'n kleine mens van God op 'n akker in 'n zachte najaarszon gebogen bijna biddend.…

~~~ nog even zitten in het raam kozijn van onze oude school de studieboeken op onze schoot alsof we niet alleen maar loeren naar langslopend wild zogenaamd verloren in een gesprek met schaterlach en haargezwaai lekker weer eens een dagje jongeluieren zonder de afstand in te kunnen schatten tot de lange rechte weg die voor ons ligt…

De wind krijgt vat op zichzelf, ik beluister de stammen, ik hoor nieuwe stemmen uit hout gekraak, rijk getooid, gerooid van oude bast op helder licht verlaat in beregend struikgewas schrijdend in zacht gewaad twijgen in bleek contrast schieten straks vuur en vlam met bloesems op hun schoot ander leven klemt zich vast loom hangend aan…

Wanneer zal op mijn morgensprei het bloeien wit en rood, en schud ik, springende in de rei, De rozen uit mijn schoot?…

misschien een collega van dezelfde afdeling een stuk en grappiger bovendien maar het geeft niet, zoiets kan gebeuren hij was geen eigendom of een bezit er zal een andere tijd komen al duurt het verdomme lang hoe het tegenzit als je alleen bent en alleen zijn duurt lang is eenzaamheid een trouwe tafelgenoot dan zit je s’avonds met een bord op schoot…

Fier laat zij in haar forse schoot De tintelende bloemen staan, En heft onttakeld en ontdaan, De tuil nog, pralend met zijn dood. Zij kent alleen dit vreemd bestaan Van groeien en te gronde gaan Tezelfder tijd, in 't enge rijk Der kamer voor het raam te prijk, Door nood verschrikt noch vreugd verward, Want sterk en bitter is haar hart.…

Opa wilde in zijn leven door het avontuur gedreven nog één keertje weleens weten ondanks stemmetjesbetoog hoe het zou zijn om als een vogel door de luchten heen te zweven waarna hij de doodsprong nam en gillend door de wolken vloog Hij schoot in één ruk weer omhoog en voelde plots hoe zacht datgene wat daarvoor dreef langs zijn benen nu…

mijn boezem blaakt bewogen door een schoot die je adem golvend vervoert blij en wakker voor ‘t minnende oog van de blozende ochtendzon zo zalig, zo heerlijk natuurlijk ogend oh, verzucht ik weer jouw lieflijk zongezicht en nectar lippen verblinden meteen vertonen op tijd een wonderlijk zoet genot door ontloken klaarheid ontvonkt…

Soms opent zich de doos, ontvangen van Pandora, de wind ontsnapt uit haar schoot, raast langs de karkassen van de levenshoop, een mager geluid omhult de witte geraamtes, te dun bekleed met een verse huid, laat het aardse stof zich met andere kleuren verven in de geuren van de regenboog en het oude bederven, blaast op de pijpen van…

Als een schot heb je me geraakt.. Heb jij dat ook? Ik zoek je nabijheid en dan is het goed.. Heb jij dat ook? Hoop op een toevallige aanraking.. Heb jij dat ook? Ik probeer een glimp van je blik op te vangen.. Heb jij dat ook? Heerlijk als dat lukt.. Heb jij dat ook?…

O winden vier, o vruchtbaar wicht Mijn lijst van liefdes is zo lang Ik bleef te vaak als enigst kind In dromen achter het behang Doch sinds een jaar of zes Heb ik een appel, pret Als zij uit liefde zegt Gij vleit der minne slecht Ik ren dan snel naar een sonnet De geest der schoonheid is mijn vreugd Een schoot die rood mijn hoofd opzet…

Één streek neer met zijn lief erbij in de Hoek at uit de pan en vree niemand die er een tel onder lee Ze voelden zich een roek zo vrij Toen kwam een ambtenaar voorbij die zomaar met een kijker op schoot sprak ‘eruit jij invasieve exoot scoort snel dat hoort er hier niet bij’ Huiskraaien uit Egypte mee gevaren deden dat - hier tussen ons…

Zijn dribbels, voetbewegingen, zijn schot: Hij laat het spel van Johan Cruijff herleven, Hij is de hedendaagse voetbalgod!…

Heel lief en voorzichtig kruip je over mijn huid voorlopig is het op veel plekjes dik genoeg het geruis van nieuwsgierigheid klinkt heel luid onwennig verlangen geeft een schot voor de boeg Misschien wil ik wel je warmte voelen als je in mijn armen ligt om te begrijpen wat ze bedoelen met liefde op het eerste gezicht Elke dag ben je een…

Je weet me dagelijks te verrassen Knuffelen en zit op schoot Ondertussen wordt pap volwassen En worden kleine meisjes groot……

een halve kop koude koffie en een raam en een man zonder naam die voorbijloopt misschien naar een vreemd land of de volgende bladzijde waarop nog geen einde geschreven staat ga je weg, man, of zal ik zachter blijven en dit papier achterlaten zodat ik je raak in je eenzaamheid alsof je onverwacht mee naar huis genomen wordt door een warme schoot…