Netgedichten

netgedicht (nr. 5.321):

aards goed

Jouw ogen liggen in mijn schoot,
zo nabij, een gaaf gezicht.
Voor meningen is geen plaats,
onze monden zijn fijn gesnoerd.
Een zwangere zee van stilte
baart rijk omrande dromen.
Wij bewegen licht geroerd.

Mijn hand rust op je golvende dij,
jij raakt mijn verheven tepel.
Aarden in het hemelse bestaan
geeft ons vurige zonnegloed.
In de volheid van de maan
heeft het daglicht geen schijn van kans.
Jouw uitstraling is mijn grootste goed.