Alle inzendingen over schorren

Jouw schorre stem laat me luisteren. Hemel en aarde doe je verstillen, angstige schimmen in doorweekt fluisteren. Jouw ogen zijn strak gericht. Tussen verleden en heden vlucht je weg en blijf je in dat ene woord steken, ‘radeloos’ in verdriet ontwricht.…

ik streelde je met zinnen, mijn engel die je verkrampt deden verlangen naar gesmolten chocola en vanille-ijs met erotische lyriek verdoofde ik al die zuchtende zinnen van jou en schilderde een schokkend stilleven de aanwezigheid van onzichtbaren deed je vechten tegen je schorre stem die felgekleurde zinnen schreeuwen wou ik streelde je…

wanneer vingers klauwen rond de vleesgeworden lust voor het oog schuurt angst in droge kelen –letterlijk- tot schorre kreten vroeg of laat de straat verlaten een land bukt haar juk drukt zwaar door overmacht daar hurkt een kind, het huilt in alle hoeken van de stad; maar niemand hoort wanneer het wacht op huid in rauwe flarden, want…

Pablo Magnifico uit Palermo de schorre rietvoornvogel zingt z'n lied als in Uitdam 'n stel van kleur verschiet zij waren bloot in elkaar geknoopt maar Pablo wil ’n vluggertje en anders niet - - - Stradivaria in hoge C de dame was diep in 't hart geraakt ‘n zwerver had ‘t met viool gemaakt maar voor het zoenen eerst tien keer…

is niet aan kant ik heb geen zin in skaten en ik wil niet naar het strand wat moet ik met atleten en dat ze zijn geland ik hoef dat niet te weten ik lees vandaag geen krant nu even niks diëten of iets in dat verband Ik loop vandaag te zweten en rauwe hartstocht brandt waar is toch mijn geweten en waar is mijn verstand ik slaak maar schorre…

ergens schort het aan besef door bomen het bos grondig, heuvelachtig, aards gruizig in mistnevelen fijnmazig verdeeld met een zilvergrijze dunheid melkweg ten spijt gehemelte noch schorre keel sommige dingen zijn niet zoals ze lijken zoals vandaag het verleden van morgen zoals scheidslijn woord voor woord gespeld zelfs toen…

Uit de tandenloze mond van de flamenco zanger klinkt een schorre roep. De handen van de gitaristen ranselen de snaren, hakken stampen handen klappen rokken zwaaien op. De nacht gloeit rood van passie. De rook van zware sigaretten vult de longen van de bar, de muren zweten sangria en sherry.…

Een schorre haan ritst de morgen open hij, uit eigen faam, en ik uit naderend noodweer, mijn eerste adem zing, niet voor beide tot verademing, zich in badinerend licht laat tonen, balancerend op z'n trotse hanenpoten, schiet hij verbale gaten in het heelal en mijn ochtendkrant, een en ander opgesloten ligt in z'n begrijpelijke taal ben…

Mager, handen ruwe huid een schorre groet met gaten tussen mijn zandknarsende tanden: iemand om van te schrikken Ik ben overal want nergens mag ik zijn, geef me schoenen: zolang ik loop leef ik Noem me Job, ik geloof niet dat God me zal redden uit de onderwereld waar het 's winters warm is tot midden in de nacht de deuren sluiten…

Een kikvors, die ter nauwernood Zijn schorre stem ontving, Stak fier zijn blaaskaak uit de sloot, En trok er op zijn zing. Hij kwekkerde, tot ieders schrik, Van kwikkwakkwik en rikkikkik, En schold elk visje, dat er zwom, Voor akelig en stom. Daar sprak een baarsje uit de plas: ‘Vriend Spotgraag!…

Ach realiteit breng me nu terug met open ogen in verre dromen toen de dreigende zwarte vogel die onontkoombaar als het noodlot almaar dichterbij te komen lijkt nog een klein zangvogeltje was het pijnlijke schorre krassen nog een vrolijk kinderlied het zwaard van Damocles nog rustte in de schede de dood nog onbekend ver weg in plaats van…

in angstig donkere nachten fluit de storm in het want kraken de masten en ra’s roepen schorre doodsvogels het verderf over deze wereld de stank van de slagvelden zingen de sirenen hun lied van de dodelijke verleiding de honingzoete ondergang klinkt ’t zwakke hulpgeschrei van d’ontheemden en vertrapten verdrinkend in de zwarte deining…

nauwelijks onderweg balkt hij ezelbrij te laat zie ik de grote steen, en jawel, zelfs een ezel stapt eroverheen mijn teen, mijn teen, zijn muil grinnikt dit dier is mij tot last ik vouw zijn lippen en plak ze vast met mokkende ezel loop ik verder zie geen herder maar schorre schapen die in het zilte schrapen daar, tussen wol en waterland…

geluiden breien leven in mijn hoofd gesloten ogen zien auto's op de straat en bussen stoppen op de halteplaats een vage schreeuw als groet een flard muziek meeuwen vliegen over hun schorre kreten verjagen toch een ander soort publiek de trein van west hangt in ontsporen de wind draagt nu geen zachte regelmaat die het normale…

Het was er eind september nogal nat Wij hadden het er reuze naar ons zin Doorheen de buien scheen er ook de zon De slufter met zijn schorren en zijn slik Daarmee ontstond direct een flinke klik Hij was een heuse inspiratiebron Majestueuze wolken hingen laag En sneeuwwit boven een verzilt gebied Hotel voor trekvogels dit reservaat…

de beat dreunde er door opgeblazen rook stemgeluid van schorre kelen klonken als vage klanken in de verte uit het donker jouw geur overtroffen het zweet dat gestroomlijnd langs je schouder naar beneden gleed mijn ogen volgden met stil verlangen de stroom van kleine straaltjes naar omlaag elke beweging veranderde de richting terwijl…

Ook ik sta te gebeuren En de vloed De vloed Trekt zijn eb Naar zich toe Er broed een oester Een meeuw vliegt Ook ik ben verliefd Aan de oevers van de Oosterschelde Koren staat te schitteren De regen staat in bloei Het is winter Of zomer En ik ben niet ongelukkig We varen over geen water En we slibben over geen schorre Een zandbank…

De haan, een kunstenmaker, vroege vogel met zichzelf begaan, in eerste stralen opgestaan, leurt in het licht met schorre stem, waarmee hij mijn dromen en de ochtendstond verscheurt, de zon zijn narrenkap en hanenoog belicht, mij met tirannie de slaap verdrijft, zaait uit krop een litanie, dwingt mij tot verweer te vergezellen in zijn…

Ik bezing de stemmen maar kan niet zingen, ik schrijf de oerschreeuw die mij de mond snoert, het bestijgt mijn keel,ik beadem de schorre teksten die van binnen weer naar buiten zijn gekeerd.…

dat mij weerkaatst, ik ben een toehoorder van de stoutste dromen droog mijn naaktheid af met het spel aan mijn geslacht, kus mijn tederheid aan het vlees dat mij bemint, lees stilte in de haat die ik vermoed ik voed mijn ziel met woorden van papier, vlinder in mijn cocon van zelfgenoegzaamheid, vlucht wanneer mijn keel zicht verrijkt aan schorre…

Op het moment dat je met schorre stem begon te spreken brak het beeld van vroeger in stukken, nu doe ik mijn best jou te vergeten, wat nog niet zo goed wil lukken. Steeds weer doem je op in mijn gedachten, de jou van toen ben ik voorgoed kwijt, de huidige kan ik niet uit mij snijden, slechts hopen dat het langzaam slijt.…

schorre lege velden waken als duivels over verlaten steden en dorpen die als luchtkastelen opdoemen in wrakke doch lange nevelslierten het leven is vertrokken, slechts wat ademgeruis slentert nog door het puin waar in het gruis staat geschreven, dit was eens ons zo vertrouwde huis fundamenten ter zicht gesteld door het kantelen van de aarde…

Schorre kelen. 'Mijn hart klopt nog, doodgravers!' Ik droomde dat mijn geliefde bloemen neerlegde op mijn graf, dat ze huilde en wanhopig begon te graven, de kist met een bijl opensloeg, mijn dode gelaat zag en mij kuste. 'Vergeef me!' schreeuwde. Droom dood.…

££ A Foggy Day In London Town in Londen aan de Thames €€ De act van May in 't Lagerhuis één schorre horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline -…

eigen graf te graven het kernwapen gaf in handen van geraffineerd gerechtigheid de macht het valse Godsoordeel is snel verschaft onzichtbaar is de dood in stralen geen cel kan meer zichzelf vertalen in wildgroei komt het einde naderbij de wereld brandt nog niet maar smeult en rookt zichzelf uit totdat de laatste vogel fluit het schorre…

Park heeft buiten mij nog geen bezoekers ik hoor mijn voetstappen op de bevroren grond een zonnestraal strijkt tussen de gebouwen tot hij blijft rusten op mijn kleine zwarte hond een merel scharrelt zoekend in de struiken en van een tak bekijkt een kauw dit tafereel de stenen burgemeester strekt zijn arm uit een ekster prijst zijn eer met schorre…

Zeeland, waterland, weiland met duinrand Ganzen dansen in het akkerland Lieflijke dorpen en oude stadjes Het leven is er soepel en gladjes Monumentale gevels, bruggen en grachten Een rijke historie herleeft in gedachten Kanalen, dijken, plassen en weelen Stille plekjes en vogels die kwelen Rietkragen, inlagen, schorren en slikken…

" Hij schraapt zich luid zijn schorre pijp en spuit zijn dogma's gutturaal. Geen kip die zijn woorden begrijpt maar hij hanteert vast Godse Taal ! Geen haan duldt hij meer op het erf, dat hoort de hele kroost te weten ! En wie zijn regeltjes bederft moet maar het rotte graan gaan eten !…

" hij schraapt zich luid zijn schorre pijp en spuit zijn dogma's gutturaal geen kip die zijn woorden begrijpt maar hij hanteert vast Godse Taal! geen haan duldt hij meer op het erf, dat hoort de hele kroost te weten! wie nog zijn regeltjes bederft moet maar het rotte graan gaan eten!…

Nu hoor ik vaak een bel gaan in mijn hoofd soms de zoemer van de buitendeur, soms het schorre belletje van boven sinds ik geen wekker meer bezit rinkel ik mezelf wakker in de nacht of zegt iemand keihard hallo in mijn oor het klinkt zeer levensecht maar nooit staat er iemand naast mijn bed.…