Alle inzendingen over schroom%5C%27ge

De rijke Vrouwen, Sterren, Zangeressen, Beroemheden schromen niet om hun humeur op bizarre wijze te tonen aan het publiek. Middelvingers en schuttingtaal voeren de boventoon.…

ik fluisterde in korte woorden stukjes leven van me af zij droomde warme rust in haar schaduwrijke kus ik omarmde met lichte schroom de al verweerde bast voelde hoe de stromen vloeiden in haar mij toegenegen lach nog weet ik dat de wereld een seconde heeft stil gestaan in dat ultiem moment van delen ben ik voor even de hemel…

geschonken ik heb ze voor je opgeraapt op een sierlijk schaaltje laten lonken wel zó dat ze niet zijn weggekaapt je hebt je bladeren laten zweven fors heeft de kou roofbouw gepleegd en ik heb stilletjes weggegeven jouw blad - tranend bijeengeveegd en daar sta jij, o trotse boom de winter kleurt je kaalheid maar ik, ik koester zonder schroom…

noemde haar Antoinette liet mij dromen in mijn droom waarin ik zonder schroom haar borsten kussend plette door haar rondingen van Rubens maar desondanks zeer sierlijk ontstond slechts die ene wens die maakte me zo dierlijk omdat zij in mijn ogen heel beroemd zou kunnen zijn verlangde ik haar handtekening terwijl zij vurig kuste en…

De blinde god spant de boog Hij schiet maar raak in het lis waar de waternimf schuilt Elke pijl vervult het gemis dat hem naar de grijze klei zoog De liefde is een dubbele stroom die kolkt in het trefpunt voorbij de dijk van schroom Enkelvoudig stelt ze niet veel voor een vampier die zich laaft aan de ader en haar leeg en loom achterlaat…

Mijn beste vriend, Ik schrijf je deze brief In schrome hoop dat jij mij ook mist. Een brief is wel een mooie alternatief Van het echte leven, is een soort van twist Tussen twee arme zielen, dat voor altijd zijn gescheiden Door al die obstakels en domme meiden, Van onze loten, die zijn net als lotterij.…

Nochtans kwamen de dagen grauw in getale, zonder schroom..…

het is als het verbloemde sjansen van dichters een tonen om het tonen in tonen die blijven soms hangen op zekere hoogte in zich gekeerd met schroom die geen handreiking doet zo gaan onze paden zijdelings samen en wijken uiteen waar het woud dichter wordt er wordt zoveel geboomd en ook nog geschreven het ontvangen vaak niet…

praat met mij en doe dat honderduit, vertel me zwijgend waarover een leven gaat hoeveel tederheid er nodig is en adem gulzig tot het eind spreek dit lichaam zonder een spoor van schroom, spreek het, spel het volledig uit laat me duizelen breng me in totale ademnood geef je eindelijk helemaal bloot ----------------------------------…

Ik ween om woorden, die onuitgesproken bleven, Woorden van troost en deernis om uw leed, Van dank voor 't geen gij waart en voor mij deedt, Van tederheid, die ik verlangde u te geven, Doch nooit heb uitgezegd of neergeschreven Uit schroom voor 't grote woord, die 't ware woord vermeed...…

Ik bouw een droom, dat lijkt een magere handeling, die deze ochtend heeft gemerkt, de schroom beperkt de wil om de ogen weer te openen tot het donker wordt, de aandacht voor de geest, spreekt zich uit in het stille zwijgen, zodat gedroomde beelden zich in helderheid tot zinnen laten rijgen, wat niet te repareren is met louter…

nevelend in een droomwereld soms effende er iemand een heuvel als een apostel van verdriet en deelden vrouwen geneugten met hen die van niets konden leven dan kwam de rivier uit een ruisende bron ontstonden er steden werd er handel bedreven wat in de echte wereld bedrieglijk leek en onoverwinnelijk in schoonheid werd zonder schroom…

geronk van motoren ontsieren de stilte verjagen de vogels van hun territorium verbroken tederheid de nacht is een boze droom dat zonder schroom de aura binnen wil dringen een grommende hond ik zing met de vogels vanuit het tranendal tot de morgenstond met het licht op mijn gezicht en de zoete adem van het gedicht voel ik de warme wind…

Als ik opeens geroepen word het zelf niet aan zie komen als ik plotseling moet gaan zul jij dan niet schromen naar mij te zoeken in de ruimte in je hart en in je geest want daar zal ik eeuwig blijven daar, is van mijzelf het meest omdat ik nu geen kans heb je nog goedendag te zeggen je te kussen, te bedanken ik je niets meer uit mocht leggen…

zonder schroom of last van roos: met eigen bek kamt zij z'n pluimen van 's morgens zeven tot 's avonds laat vogelt zij uit hoe doodgewoon de kraan met pauwetrotse kroon keizerlijk voor de statie staat 'wat hij doet' zei ze sereen - de hekken als haar troon - voor het vallen van het zwart met al haar ziel of heel haar hart 'dat…

In een broos en breekbaar leven Liet jij mij aan de spiegel kleven Jij zag mij in spiegelbeeld te klein Zodat mijn goedheid slecht te zien zou zijn Nadelig vuurde jij mij in bespottelijke schroom Waardoor jij mij zag in een dubbel spiegelbeelden-droom Jij kon links niet meer van rechts onderscheiden Zodat ik kansloos spiegels ging vermijden…

Ik schrijf zo maar zonder briljant te willen zijn, het wiel uit te vinden zonder belang, ambitie zonder schroom. Ik schrijf gewoon zoals ik schrijf, zoals ik ben wat ik denk en wat ik vind. Ik schrijf mee in de vaart der volkereren schrijf ik en voel me vooral volstrekt VRIJ! Dank dat u even langs kwam.…

Zo aan het begin van deze maand waarin jij je in liefde waant Is Valentijn al weer op pad in gedachten naar zijn liefste schat Hij vertaalt wat er speelt in woorden Zonder enige schroom Begeleid door zijn akkoorden houdt hij zijn gevoel niet meer in toom Word jij zo intens door hem bemind dan weet ik bijna zeker dat jij zijn…

Overdag doe je dingen in de wereld ’s Nachts in een droom ren je naar de horizon Wapper je je armen omhoog en omlaag In gedachten kun je als een lange sliert Door het sleutelgat of door het oog van een naald Je stijgt met enige schroom op En voelt de duizeling terwijl je uitdijt (alsof je lief je voor het eerst kust) Je overgave is…

jij volgde mij verschool je achter iedere boom ik zag je schaduw van opzij en herkende daarin je schroom om mij aan te spreken was het plagen of ontdekken wat mijn houding zou zijn wilde je iets in mij opwekken ofwel speelde je de schone schijn wilde je iets losweken dat in jezelf besloten lag maar opzag tegen een eerste woord de tijd…

Stuur jezelf op patrouille door de dichte wouden van je schroom. Verken de plek waar zelfs geen zonnestraal meer door de bladeren van je bedeesdheid dringt. Hef daar een oerkreet aan, zo'n volslagen authentieke brul, die zich als een laaiende loper uitrolt door het struikgewas.…

Vreemde dag ik bloos en geef een lach naar een mooie dame stop even mijn adem kijk naar de lucht en hoor dat ze zucht ik droom dat ze me mag het is een vreemde dag ik drijf verder in mijn droom drijvend zonder schroom een welkomend gevoel zou ze weten wie ik bedoel kan ze het zien in de lucht proevend van die zucht kijkend naar het licht…

Maar eerst moet er nog stilte zijn, verbeiden van wat zich zal tonen en soms doet dat verlangen pijn - we schromen daarin lang te wonen; de bomen zijn al aan ’t herleven, dus wat geduld, wat meer dan even.…

Hun hoop, hun schoonheid en hun schroom bleef in mijn oog geschreven;... - maar groeide er ooit tot in de boom wat werd in bast gedreven? Zo draag 'k, - mijn eigen vreugde wáard - in naderend minnens-duister, mijn ongenaakbare min, bewaard onder scheuren-schone kluister.…

Mij drukt als lood een kille schroom, Ach, zou de dood genaken?...…

haar moederhanden rond zijn dode lichaam in een wanhopig gebaar doet ze zijn naam de eer aan, die gestorven op haar lippen levend in haar adem ligt want elk gezicht op beter lijkt verloren, in een boze droom zonder schroom bedekt het naakte weten nu ons aller wereldtaal opgedeeld in rauwe stukken lukt het de vrede slechts een enkele…

Merk dat je me met schrome schreden mijdt Ieder nieuw gesprek opnieuw vermijdt. Onze vriendschap lijkt plots heel beroerd De herinneringen laat je onaangeroerd. Ik moet deze gevoelens kwijt Je bent een man, een rariteit. Onze vriendschap lijkt meer op durven en kunnen Maar merk je dan niet de verschillen?…

Vol verwachting ligt zij daar wachtend op wat komen gaat Stromend water weerklinkt niet meer wanneer hij dampend voor haar staat Genietend kijkt zij zonder schroom naar zijn buik en trillend lid Nagels strelen zacht zijn lichaam wanneer hij knielend voor haar zit Zij leest zijn ogen kent zijn wensen leidt hem in zich zo…

Nu zend ik uit mijn ‘home’ Mijzelf de wereld in En show ik, zonder schroom En nooit met tegenzin, Alles wat ik maar wil delen En wat jij vindt, kan mij niets schelen. Geloof me, in de kortste tijd, Ben ik een echte ‘socialite’!…

Die plek is mijn zwetende droom het uitgebroken zilte voorhoofd in vroege uren steevast gepoogd, maar doorgaan zonder schroom. Tot het vertederende moment dat zinnen beginnen te zwijmelen en woorden gebogen tuimelen, zodat de geest weer ademt en de deken krenkt.…