6082 resultaten.
Seizoenen
hartenkreet
2.3 met 18 stemmen 1.296 Lente
De bomen groen, en fris
En jij kruiste mijn pad
Ik zag jou, jij zag mij
Zo vonden wij elkaar
Zomer
De felle zon, lange dagen
Ik bestond niet meer,
Jij bestond niet meer,
Jij en ik werd wij
Herfst
De bomen langzaam kaal
De warmte die verdween
Met de bladeren van de bomen,
verdwenen wij ook langzaam
Winter
De bomen kaal en…
Seizoenen
hartenkreet
3.2 met 6 stemmen 392 samen zongerijpt
in zomertijd ons leven
waar de herfst reeds wenkt
dromen we lentedagen
op godverlaten stranden…
Seizoenen
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 115 Steeds gaan er seizoenen voorbij
en zie ik de bomen verkleuren.
Vol van het groene blad dan het geel
met de kaal wordende takken.
Als de herfst komt met zijn storm
zal hij in mijn hart gaan luwen.
Heel langzaam het vertrouwen in
mezelf weer zal gaan hervinden.
Dan zal er ook voor mij weer
een nieuw seizoen beginnen.…
Seizoenen
gedicht
2.8 met 12 stemmen 8.415 Hoe vlinderlicht het licht
over het nauwelijks groen
zo pril als ik
waartussen ik
begon aan mijn seizoen
De toon van 't groen werd diep
de tuin kwam vol geluid
want wat mij riep
bedrieglijk riep
liep met de knoppen uit
Hoe kort o argeloze
voel je de zon maar branden
nog tuimelen rozen
over rozen
ze roesten aan de randen
Straks…
Seizoen
hartenkreet
4.7 met 3 stemmen 372 Als de dagen weer gaan lengen,
de wolken minder tranen plengen,
als de klok weer wordt verzet,
dan staan de schaatsen weer in ’t vet.
Mensen wees dan op je hoede;
moeder krijgt de schoonmaakwoede,
zeult dagenlang met emmers sop -
‘Spic and Span’ knapt alles op.
Als moeder weer is uitgerust
en vader haar hartstocht’lijk kust,
terwijl de…
Seizoenen.
hartenkreet
1.5 met 2 stemmen 392 Winter, winter,
Geef mij mijn
Adem terug.
Lente, lente,
Zet ze op een rij,
Kontjes omhoog.
Zomer, zomer
Alleen jouw warmte
Vertelt kleuren.
Herfst, herfst,
Jouw aanvang van
Verrotting adem ik.…
Seizoenen
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 339 Water koud in wintertijd
van wezenlijk bestaan
was verlies tergend onderdeel
maar jij bleef voorgoed bij mij…
Seizoen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 92 Druipende neusgaten !
Hooikoorts is ergerlijk
Lopende ogen ’n
Vreselijk kruis
Dus kom ontgord nu die
botaniseertrommel
Vader en blijf eens ’n
avondje thuis…
mijn seizoen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 143 Onbekommerd
slenter ik door
zachte aarde
en ritselend blad
Laat voetsporen achter
en kijk niet om
De wind veegt
ze met
een nonchalant gebaar
weg
Verdwenen is mijn leven
Ik adem
witte wolkjes
Blaas plagend door
flonkerende nijverheid
En strijk met
een vinger voorzichtig
over de kwetsbaarheid
van de herfst
een geur…
Seizoenen
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.896 Hoe vlinderlicht het licht
over het nauwelijks groen
zo pril als ik
waartussen ik
begon aan mijn seizoen
De toon van 't groen werd diep
de tuin kwam vol geluid
wat wat mij riep
bedrieglijk riep
liep met de knoppen uit
Hoe kort o argeloze
voel je de zon maar branden
nog tuimelen rozen
over rozen
ze roesten aan de randen
Straks valt…
Seizoenen
snelsonnet
3.6 met 7 stemmen 388 Voor tuinders is de lente hét seizoen.
De zomer is er voor wie houdt van heet,
de herfst voor wie graag paddenstoelen eet,
en schaatsers moeten het met winter doen.
Maar jonge minnaars zijn voortdurend smoor;
verzaligd zoenen zij seizoenen door.…
DE SEIZOENEN
poëzie
4.0 met 2 stemmen 735 Najaar, vluchtend langs de wegen,
Bijna hebt gij afgelegd
't Rode kleed, dat losgeregen
Enkel aan één gesp nog hecht.
Langs de zoom der bruine heide
Zweef zo ijlings niet voorbij,
Zet Uw ben met fruit terzijde,
En tot afscheid zegen mij.
Ook Uw beide zusters duldden
Bij het afgaan van dit pad,
Dat mijn gul gebrachte hulde
Om een gunst…
Seizoenen
netgedicht
3.8 met 9 stemmen 155 Hij kon niet voldoen
aan haar verwachting
en steeg niet in haar achting
toen zijn keuze zo anders bleek
werd het winter in haar zomer
maar toen hij zijn eigen weg kon gaan
brak voor hem de lente aan.…
De seizoenen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 313 De herfst zoekt zijn weg tussen zomerse buien
Een enkel blad valt op het bruingroene mos
De wolken bedekken de zon die wil schuilen
De dauw legt een zilveren gloed op het bos
Opnieuw weer een ochtend, een middag, een avond
De nacht maakt de vier dagseizoenen compleet
Zes uren per dag voor een lente, een zomer
Een herfst mondt uit in wat…
De seizoenen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 Lente, zo teer
het seizoen van
vernieuwing en groei
Zomer, zo frivool
geeft uitbundigheid
vrolijkheid en bloei
Herfst, zo onstuimig
met verandering
en afscheid
Winter, zo sereen
waarin bezinning
en gewaarwording heerst
Zo gaan de seizoenen rond
In de reflectie van de tijd…
SeiZoen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 158 een late rode klaproos
wiegt op de tonen van de wind
een paardenbloem wacht op
getuite lippen
buizerds kondigen zichzelf aan
cirkelend in de lucht
schreeuwen ze naar
hun prooi
een vlinder danst
samen met een blad dat
naar beneden dwarrelt
terwijl seizoenen elkaar kussen…
De seizoenen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 21 We willen blijven bruisen
niet bij de voorraden rusten
We halen licht en groen in huis
in de binnenkanten
van ons bestaan
een gretig gevoel
geen verveling, geen trage tijd
geen lange starre uren
in het zijlicht van de lage zon
We maken plannen in de herfst
we ruimen op in de lente
we rusten uit in de zomer
Complementair op het seizoen…
Hij
hartenkreet
3.5 met 4 stemmen 862 zag de seizoenen voorbij gaan
maar is nu op zijn retour
en alleen zijn trouwe reizigers
wisten van zijn eenzame bestaan…
Zomerschoenen
netgedicht
4.7 met 26 stemmen 49 somber lekken
grauwe trekken
eindeloos hun
koude sporen
in miezerig venijn
ogen door
de kou maar
half geloken
willen er nu
even niet zijn
toch lachen
de plassen
spetteren
dikke druppels uit
de plenzende bui
halfzolen
zomerschoenen aan
einde van seizoen
soppen smerig
straatvuil binnen
zelfs de paraplu
met tig geknakte…
een leven lang liefde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 396 liefde is groei
en samen rijpen
vanaf het eerste vleugje
tot woordeloos begrijpen
liefde is
seizoenen samen reizen
door lentegroen en zomers goud
door herfstig storm en winters koud
is samen stilletjes vergrijzen
liefde is het gevoel
dat altijd was en is
ergens diep van binnen
zonder einde of beginnen
zonder eis of norm
en in…
Veerkracht
netgedicht
4.0 met 62 stemmen 1.727 Als seizoenen veranderen wij
dragen nog lasten
maar
minder zwaar
anders in gewicht
verandering moet
kracht van het seizoen
kleurverschil in `t groen
vertrouwen in jou
ons!
veranderen kan
veerkrachtig
als seizoenen doen.…
De boom
netgedicht
3.7 met 17 stemmen 320 de boom staat,
verlaat zich op wortels
naargelang zijn aard
verspreidt zijn armen
om zich hoger en hoger
seizoenen lang
met licht te voeden
en vocht te laven
of in de koude sterrengaard
zich aan het ijzige te schaven
zijn ruggengraat
groeit haast onzichtbaar
tussen legers mieren en
genestelde hoven
waarin hij
soms verstijfd…
Draagster
netgedicht
4.8 met 9 stemmen 171 op drift langs paden
van een verlaten stadsplantsoen
doorprikt zij kil het zwervend gillen
van resten consumentenleven
in gedrukte schetterwoorden
met halfgeschoeide vuile handen
vouwt zij scherpe kerven
als sporen van berouw
voor kassabanden vol bederf
in zwaar gevulde plasticzakken
draagt zij ons nog vragend na
de lasten en de stank…
Mama
hartenkreet
3.5 met 27 stemmen 4.662 Zul je ooit nog beseffen
wat je me hebt aangedaan.
Dat je jouw eigen leven verkoos
en mij in de kou liet staan.
Ik was nog zo jong maar dacht alles te weten.
Het tegendeel bleek waarna mijn
zelfvertrouwen uiteen werd gereten.
Daar stond ik alleen,
in een wereld zo groot.
Met kleding aan maar eigelijk bloot.
Onwetend wat er ging komen,
met…
koud
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen 496 de zonnestralen schijnen
het verwarmt je lichaam niet
zal ooit de kou in jou verdwijnen
of bereiken de stralen je niet
je lijkt wel bevroren
koud als een blok graniet
niks kan je nog bekoren
je ogen donker als antraciet
ooit zal de warmte je ontdooien
de stralen om je lichaam glooien…
Zo koud
hartenkreet
4.3 met 7 stemmen 562 Ik heb het zo koud.…
De berg is hier een vuist
netgedicht
3.8 met 9 stemmen 8.774 Macaber bevochtigd beeld
door geijzelde lenzen
star en voortvluchtend
gevangen in grenzen.
Dood maar toch levend roven,
nabij sterven is hier
een vuist met afgekloven
vingernagels.
Geen sparren, geen dennen
geen kruipend naaldhout,
niets. En de dalen zijn
vol ijs, bedekt woud.
Waar ik vandaan kom
is de nacht een zee…
mensen in de mist
netgedicht
2.7 met 15 stemmen 1.336 de witte stilte
kraakt en raakt het lichaam van
mensen in de mist
vochtig klam in koude pijn
huivert het onzichtbaar zijn…
koud
netgedicht
3.7 met 10 stemmen 1.332 duistere schimmen
in koud hout kraken kraaien
de heldere nacht…
huivering
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 536 je oogt roestig vandaag
en de wind is op collectetoer
hij neemt alles
tot je naakt en breekbaar
de lente tegemoet rilt…