Alle inzendingen over slapen OR laken OR sprei

ik breek glas beuk staal met een moker sla alles kort en klein nog is de chaos niet compleet want ik sta overeind die lak aan alles heeft wie haalt mij onderuit voordat bezinning mij vernielt en ik moet knielen voor de onmacht van het lijf waaruit een geest zich heeft bevrijd ben gebroken maar gewroken is de stem die een…

Lak had ze Aan alles, zei De notaris Die tussen de regels Door veel meer rekende Dan waar ze recht op had Terwijl ze de akte En de betreffende client Met haar zegel verlakte…

Na Kerst verschijnt er steevast een Nieuwjaar Precies hetzelfde als een jaar geleden Men dankt Allah en God in zijn gebeden En dan bestookt men wederóm elkaar De mensheid zou zich moeten gaan herpakken Het hele jaar elkaar de nagels lakken…

Het aksiekomitee van jong en lui Richt zich liefst op maatschappelijke zaken Heeft lak aan school- gerelateerde taken En doet soms jolig in een trendy bui Van hen wordt zittenblijven mooi 'doubleren' En hoef je geen 'der die, le la' te leren...…

Stukgebeten door elke ademtocht, in de traagheid van mijn slapen, vullen onzichtbare kwelgeesten mijn ziel, ik kan het licht niet meer bewaren. Mijn huid kleeft aan het laken, tekent tralies op het raam … tot de leegte zich vergrijpt aan mijn ingekraste naam.…

Elke ochtend vraag ik mijn lijf: wakker te worden, of ik blijf: in de slaap- modus. Elke ochtend weer opnieuw vraag ik dankbaar aan mijn lijf zorg ervoor dat ik vandaag alsjeblieft heel blijf? Zodat ik vanavond wederom naar bed kan een tikkie krom maar ach: als dat nou alles was?…

Schokkende bewegingen toen je slaap kwam Mijn lichaam, nog steeds verbonden, reageert Het vredig geknor dat mijn slaap ontnam Je bent zo mooi, zo mooi. Je mooie lieve vormen onder het laken Heerlijke volle lippen, zo vaak beroerd De kracht van je slanke benen weet me te raken Je bent zo mooi, zo mooi.…

Neem maar het sprei voor twee ik slaap vannacht alweer bij jou Heerlijk zo samen in de bedstee bij het meisje van wie ik zo hou Kies toch je mooiste pyjama uit ik wil jou het verleidelijkst zien Je liefkozen over je zachte huid jou nemen, wel een keer of tien Draai maar onze lamp tot zacht zodat ik je in de schemering zie In ’t maanlicht…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

mijn kopvacht is geweken met juist gereedschap toegerust blijkt rein in mij niet uitgeblust vertoont nog immer streken mijn snuit in ieders zaken ben ik als steeds op buit belust heb slachtoffers in slaap gesust men kan mijn daden laken dus hoed u voor mijn gading een poot van mij is nooit oprecht en dekt –vaak achteraf gezegd- als valse…

stevig in de lente praalt de prunus prachtig zachtrose zuiver zijdeachtig suikerspin snoepzoet dwarrelen dunne blaadjes vallen vaag een vederlicht gehaakte sprei met gaatjes .…

waaronder ik me daag'lijks leg ter ruste als ik niet slapen kan, kom dan voorbij en fluister in mijn oor een stil welterusten…

Ik wacht bij haar en maak haar laken glad. De grind die in haar adem brak is van het nachtpad weggejaagd.…

leg eens een moslim te slapen tussen het laken van je moeder - spreek met twee woorden - en laat de wacht aan de nacht de ochtendkoffie kijken of hij er nog is en alles staat nog gelijk waar het stond ochtendstond en mond geluid uit de badkamer en jij met jezelf of je er wel goed aan deed verscholen in alles van morgen beter, altijd…

hoe kwaadaardig spreidt de avond zijn zwarte lokken en besmeurt de deurmat met oud belegen woorden de nacht onpartijdig van geest toch aanwezig met voorbereide zetten die mat maar wel opmerkend zijn want geen duisternis kent zijn gelijke onzedig en samenzwerend scharniert de slaap op lustige momenten, het laken herkent de melodie en figureert…

help me, zeg schreeuw, vloek desnoods hoe lenig de minnaar de tafel dekt en lakens opgooit over smalle heupen ik wil liggen, likken, verdrinken in woorden, veel hoger dan benen en borsten verover me in niet minder dan liefde en zeg wanneer het daglicht vertrekt dat ik groot genoeg ben om je te strelen zomers en winters,…

Enkel kreten slaken moet je laken.…

En in het donker weeft de sneeuw een sprei die klaarder tot mij spreekt dan alle preken. Dit beeld zorgt strakjes voor een warme lach als ik me insmeer op een zomerdag.…

En papier, zo wit als het laken, de pen tussen de tanden, de handen vertwijfeld aan de slapen. Precies! Zoals Proust. ----------------------------------------------- uit: 'Lila en de Tekens', 1999.…

des ‘s nachts doorsneed de maan het venster vlijde zijn tranen op ‘t mij lege bed ik was de droom (die mij gejaagd) ontvlucht toen ‘t kaarslicht na een lange tijd uitdoofde was ook de maan zijn weg gegaan probeerde ik alsnog de slaap te vinden te zwaar bleken de stenen op het koude laken met naast hen scherven van de dode droom en ik omhulde…

Wat bevalt het me toch goed, te slapen op het zachte kussen van mijn geweten, ja, ja. Mijn laken is nooit tekort, nee, nee. En mijn goedheid voelt, als een warme deken. De nachten nooit te donker, De dagen nooit te lang. Het is toch wel bijzonder, als je zo rustig leven kan. Heb ik nu teveel opgeschept? Was mijn lepel te vol?…

Mijn plunje beland op de stoel, mijn beddengoed rechtgetrokken, mijn tweede been nog met in bed erbij getrokken als de slaap me overmand. Dank je wel Klaas…

Mist Verloren De weg Weg Geen Zicht Gewicht Zwaar Slaap Maar…

Laat ze slapen, zij die niet willen ontwaken Laat ze slapen, in hun ondergrondse gang Je hoeft ze niet te prijzen of te laken Te vermaken, met gitaarmuziek of zang Ze willen niets dan de oude liedjes horen Zo vertrouwd, zo zeker en zo zoet Je gave zou het ritme slechts verstoren Alleen het ritme, het ritme dat is goed Maak niet los…

Ik ken je slaap niet je schuldige thuis de vlucht je vlees en bloed aan tafel hoe je wordt beluisterd in gedroomde romances de straaltjes aanraking je toegeplooide gezicht Ik ken je schaamteloos wortelen diep in mijn ogen je brandende navel wakker van honger het gemorste laken gelegen in mijn hand ga en praat met de huizen terug als onzichtbaar…

zoekt en krijgt even later slaap jij gerust en ik sta op en doe wat gedaan moet worden…

niet waaraan ze raken ergens aan de rand van het bed verslagen ontwaakt losgewoeld uit de witte sleep van het laken.…

eens was richt nog één blik dag... zeg ik niet dat hij het hoort maar toch ik hoop dat hij in zijn droomloze slaap nog eenmaal door mij mag worden gestoord…