Alle inzendingen over sleur

Het huwelijk moet een monster bestrijden het monster van de dagelijkse sleur wil je je daarvan bevrijden sleur dan het monster door de achterdeur.…

Zodra het begint het gewoon worden van jou aan mij en ik aan jou zeg je dan dat jij van mij houdt om wat achter ons ligt of omdat je vermoedt dat er verderop niets niets meer is dan wij op zoek naar elkaar als helften van het geheel dat wij eens waren…

Vraag mij hoe het ervoor staat met het leven En ik zal zeggen: Mij gaat alles goed Ik heb over niks te klagen Er is niks wat mij verdriet Toch is er iets niet in de haak Ik kan de vinger niet op leggen Maar het lege gevoel in me dat groeit Gevoel te leven zonder reden Gevoel te leven zonder hart Te leven als een robot, die puur zijn taken doet…

Een rotwoord dat sleur een gevoel niks meer leuk te vinden altijd maar weer binnen door dezelfde deur slapend in bed waar we elkaar ooit beminden werken, eten en slapen daar blijft het bij af en toe een ruzie opgelost met weg te lopen de enorme drang laat me los ik wil vrij op geluk en plezier hopen een rotwoord dat sleur alles donker…

Een wenk een blik meer is niet nodig een gebaar heel bekend maakt woorden overbodig ik ken je zolang ben met je vergroeid maar wanneer hebben wij voor het laatst gestoeid of samen hard gelachen genieten werd sleur geen verrassingen meer grijs versluiert de kleur beiden bang voor de dag dat jij of ik eindelijk toegeeft dat je verstikt…

Pas maar goed op mijn trouwe sleur! Morgen ga ik een tijdmoordenaar vermoorden.…

Dit is het weer Waarvan je automatisch Langzamer gaat fietsen Grauw is de lucht Waar geen kleur in zit Flauw is mijn dag Waar geen smaak aan zit De ijskoude wijzers Van de winterklok Zijn net als mijn vingers Bevroren door de sleur…

Nee, we waren samen, gisteren en vanavond. Nee, ik beleef niet veel, mijn boek, muziek, werk, dat weten we nu wel. Hoe gaat het met jou? Dat doet me goed! En wat verdrietig dat het zo is! Kan ik je ergens mee helpen? Ja, het is fris buiten, het is weer weer, ja, gisteren ook, en morgen.…

Kunnen we overgaan tot de orde van de dag? Ingeslapen belofte is verdwenen in een gapend gat. De ochtend is nu vacant, stilte van weer een bezwete nacht is verzwolgen door het lawaai van de stad. Kunnen de dagen zich verdomme niet eens verzetten tegen voortslepende sluiers van hun voorspelbaarheid? Zouden al die dagen zelf niet moe worden van…

Even uit de sleur: op zondag twee Jehova's vloekend voor mijn deur…

Jij zweeft als een fee in het neonlicht, Jouw blik is overal maar niet op mij gericht. Ik sluit mijn ogen en laat me ook gaan, Naar een punt dat ik je plotseling naast me waan. Voel je frisse adem blazen in mijn oor, Lieve woorden die ik van jou hoor. Sla de ogen snel open, maar sta weer alleen, Kijk verdwaast naar de dansvloer, waar ben…

Na vele jaren zijn ze elkaar nog steeds trouw, zó bewust van sleur…

Dan speelt de sleur ons parten en ons leven Als ik toch kies voor hem duurt het nog even... Dan is de sleur doorbroken net als óns leven Moeilijke momenten wisselen zich af met heerlijke gedachten ik vraag me steeds weer af, Kies ik voor jou of kies ik voor hem Nog even... dan geef ik mijn stem…

Liefde laat ouden en vermoeiden uit de sleur herboren worden Jammer dat de Feniks onder de gevoelens zo zeldzaam is…

Ik wil geen afbreuk doen aan het gewone, aan dat wat sommige sleur noemen. Want in haar ligt onzichtbaar geweven de weg naar het bijzondere.…

Waar ik herleef, in sleur verzink, met graagte samen elk moment een teug genoegen drink.…

Dus, sleur ik een fee tegen mijn gilee dan krijgt de danstent Unesco-poet.…

ik hou niet van gekibbel, van scenes of van sleur. 'k wil daarom soms ontsnappen. maar... 'k sla nooit met de deur!…

Deze stilte wordt gewoonte kijk al lang niet meer vooruit achter is niets te beleven kan niet voor noch achteruit Zit dus domweg maar te zitten wachtend op een tij dat keert niet dat dat me iets zal brengen want mijn kansen staan verkeerd. Leef het leven van een sloofje die braaf zit en pootjes geeft die steeds jaknikt want tenslotte…

Het doek valt de afgrond nabij wolfijzers overal je gedachten verscheuren je krachten versmachten Alleen de blinde ziet wie je bent Alleen de dove luistert naar je stem Het monster slokt je op maar moeilijk te verteren ben je Deze wereld is je vijand denkt waar is die nu beland en jij geeft hem gelijk Dit blijspel is niks…

Zo graag had ik de muren Die ik om me heen heb opgebouwd Nu eens voorgoed geslecht 'k Heb wel mijn best gedaan, Maar lukken wil het niet echt - Onmacht die te groot is, Kracht die te gering is, Muren die om mij heen Zijn opgetrokken uit stenen Van angst, het cement gemengd Met argwaan, uitgehard tot Onbreekbaar beton, zijn het…

hij groeit als boom takt reikend naar de hemel in verloren droom bladert vreemde kleuren in verdelen van het licht groent voor zuurstof ruist ‘s nachts lichtjes wit bloemt mager in eenzijdigheid bekent geen kleur zelfbevruchting is een sleur hij boomt als een autist wil van het bos niets weten vereenzaamt op een open plek die door…

Het doorbreekt de sleur en brengt weer wat kleur in het leven van de ambtenaar.…

Even weg uit de daaglijkse sleur even er helemaal uit heb je nodig af en toe dus, neem ik mijn besluit…

Ik wil je met kussens bevechten Me in Kamasutra-knopen aan je hechten Kom, lief, kom Onze strijd tegen sleur onderwijl genietend van elkaars geur Kom, lief, kom Laten we lachen en jong zijn Kom...…

Men mag er niet aan denken dat het herbegint. Men is op versnelling uit. Men oefent in afwachting een uitspraak of men staart zo een detail aan dat het irritant wordt. Niemand ontsnapt aan gewenning. Zelfs voor wie er niet aan went, is hetzelfde nooit genoeg. ------------------------------------------- uit: 'Circulaire systemen', 2002…

mijn woorden werden begrepen ik had alles mee. zelfs niet bestreden geen tegenwoord, geen nee. maar als je ze begrijpt, en waardeert, meer dan een ander. gaat het dan niet te simpel dat ik zomaar iets verander..…

Er valt niets te verwachten, alleen adem beweegt en die stokt als een ezel op onwillige poten. Er zou geritsel moeten komen uit bomen. Het open meer zou moeten rillen. Maar niets, niets verroert zich het water is onhoudbaar te oud de wind allang de dood ingevroren. Er valt niets te verwachten niemand is jarig geen mens hangt zich op…

Zomer duurt een maand, herfst kent vele jaren, een winter duurt een eeuw, sleur vertokkelt zich in schijn, onderdrukking van een geeuw na het strelen van de snaren gaat het seizoen weer verharen, refrijn laat zich niet bezingen in de roerige staart van Maart, is de toekomst niet te ringen.…

Vraag mij niet ooit terug te keren naar onze bloedstollende sleur tussen vergeeld behang verkeren ontneemt het leven elke kleur op kruiend ijs wil ik verdwalen in een vuurrode vlammenzee ik burger in bij kannibalen met negerinnen op de thee vergeet voorgoed alle verhalen uit onze perkamenten rol je zal mijn kruin nimmer zien kalen ik…