Alle inzendingen over sluw

sluwe ogen kijken door de gaten van ingedeukt prikkeldraad. mensenmassa's zijn vervoerd door treinen die de dood voor ogen hadden. niemand wist waar ze het lot zouden vinden niemand wist of ze de vlaggen van de vrijheid nog zouden zien. achter het gaas liggen massa's doden en waar het prikkeldraad ophoudt stierf jij-…

Trouw uit karakterloosheid, sluw en laf. Tot in mijn keel ruik in zijn stand. Hij piest tegen elk ding, ellendeling verpieterde proleet, verslapte decadent die Barzoi heet. En 't spijt me zo, dat ik me niet vergis en zelfs zo'n stinkend piesbeest Brahman is. -------------------------------- uit: Volledig dichtwerk, 1986.…

Knip niet te vlug, wees sluw als de slang in het geboomte van vastgoed en rente van het kwaad. ------------------------ uit: 'Kromzang', 2015.…

dromen op de maandagmiddagzit het weekend is al uitgeblikt de etiketten tonen de bullshit van dorstigdroge monden ik heb de blikjes weggegooid geplet omdat de ogen de verhalen niet konden geloven slinks en sluw het paaien, woorden klinken ruw en zonder mededogen er is geen wijsheid in de man als de kan naast glazen giet alleen een eindeloos…

hier zo ouderwets is een vervallen kroeg van zijn groezelige soort aan de oude tapkast met marmeren blad drink ik de plaatselijke cognac tussen vissers en armoedzaaiers in de verbeelding van mijn bezopen brein is die vreemde oude vent van een dichter hier ook binnen rechtop achter zijn glas schrijft hij in het schaarse licht zijn sluwe…

. _______________________________ PASSIE Als een sluwe pluimstaartvos Uit Doetinchem of Gaanderen Kielwindeweer of Vlaanderen De passie preekt in 't Loenerbos Raad ik als ouwe hereboer Let op de tong achter zijn lippen Bewaak uw batterij met kippen En vertrouw hem voor geen moer!…

in de holte van een torenspits een kreupele kroon in de mist glipt de duif door een kier het gebinte kreunt onder een dunne mantel trefzeker als de naald van een kompas strijkt de duif neer in de afdruk van een rubberzool ribbels in een vlies van slijk herinneren aan de gebochelde dwerg die schichtig maar sluw achter orgelpijpen wegduikt…

Hoor hoe hier het witbier gist langs de boorden van de Gete waar zich broeders in geweten van hun godstaak devoot kweten met een sluwe brouwerslist Zie hoe tarwe werd gedrenkt in het water der meander, opgekruid met koriander tot het troebelt en verandert en zich koel en mistig schenkt Merk hoe rijk ons Brabant was kom in zijn toontuinen…

jouw dromen verschillen tussen wat je ooit dacht maar niet in jouw hart voorvoelde toen de droom de dag om afscheid vroeg als tegenwicht voor de vele gezichten iedere schemering nieuwe gedichten uit diepe duisternis schemervriend tussen gisteren en toen slechts onderbroken door het donkere groen naast het kroegenbruin van sluwe…

Wat in sluwe vroomheid laag verraden, zonder monden uiteengescheurd, genadeloos verhangen wordt aangetroffen zal hij met voorlopige handen, naïever dan een verdrietig dier, tot de felste herinnering doen ontbranden! Ondanks gezapige generaties, weldoorvoede rechters en hemeltergende kortzichtigheid door gebrek aan zelfkritiek.…

Opnieuw een groenstrook aanplanten De kaalkopjes nog een kans geven Wachten op een sluwe vos? Als de reuzen van het woud het mos vergeten Krijgen ze het aan de stok met Moeder Aarde Die ze binnen de perken houdt Dus kappen met die wildgroei Want vergeet niet dat elk milieu Op de natuurwetten vertrouwt…

Zo trekt het spoor achter ons aan, sluw sluipend, machinaal katachtig. Zo is de tijd een druppel, een bevel. Zend een woord, een steeg van ontsnapping, een steen om mee te gooien naar trots en verlangen. In de lucht staat raaf, ze wiekt haar vleugels van rafelig blauw zeildoek.…

een kleine zwerm onbewust van de gevaren strijkt steeds westelijker neer boeren worden weer onrustig en bang voor dit onbekende, zoals in vroeger tijden er zat er één in mijn tuin wat heb ik een hekel aan die vliegers sluw als ik ben, was hij snel gevangen gevuld met gekruid gehakt smaakte hij heerlijk……

frêle draden gesponnen door de gevoelsspin verleid, raak ik de samenvatting van een droom langzaam kwijt, een ingekorte zaligheid, waar ik de behoefte van wederkerigheid in herken, anderzijds als het handvat alsnog breekt, het genot in werkelijkheid verbleekt, wat kan ik dan verwachten, ironie als mythisch middelpunt in haar sluw…

Is het sluw of argeloos een woord te wegen in plaats van meel? Ik bestuif mij anders en gebruik het meel van anderen. Ik loop door tarwe en voel mij aan de akkers vreemd verwant, bereken winst in de hoeveelheid klaproosblad.…

Morgen zal ik vergeten zijn, alle woorden raken weggeregend tussen het schreeuwen van wat jonge mussen hongerig in hun wens naar wormen voor ze zelf na hun langdurig pikken ook weer worden weggevreten door een sluwe adelaar.…

Hij zegt dat hij alles mee heeft gespeeld, omdat hij het doorzag, de jokkebrok, dat hij nu nog als een gier van Herman steelt, is de sluwe streek van een oude bok. Herman stal ook, omdat hij junkie was, dus is het vast iets van rock 'n' roll, nu verzinkt Koos in een roddelmoeras of toch een moeras in zijn soul?...…

Trickster, slim, sluw en snel van geest, straatwijze weetgraag; flexibel overlever. Sensuele, speelse charmeur, vleier met flair en schwung; extravert pragmaticus. Verdekt, verborgen en voorzichtig dag-, nacht-, schemerdier; ongrijpbare geestverschijning.…

Wilde blauwe vlinders bespieden sluwe wolven op Russisch grondgebied waar de Veluwe veel groter is lenige wilgen deinen weemoedig met de wind mee in een strijdlied zie daar de wilde paardenbenen onder de heldere blauwlucht van bonte horizonnen uit de verstilde verte rivieren drinken bloeddoorlopen labiele emoties monsterkoppen…

Langs de uitgeholde wegen vol van varens en van mos kwam ik wilde bloemen tegen en een sluwe witte vos die mij meenam in de regen naar een driesprong in het bos Waar ik stond met al mijn vragen en een vos die mij verliet voor een nacht die was gaan dagen en een veldmuis in het riet die zijn leven zag vervagen want de sprong verkoos hij…

stootte wild de passagiers tot paniek gruwend met de dan dagende werkelijkheid dat er geen morgen meer zal zijn het laatste gebed werd gebeden onder een stortvloed van tranen als de vrije val zich verder versneld tot de dood hen dan verbrokkelde dat alles verslindend verdrinkt zo ons vertrouwen gevende vreugde in een zee van listige sluwe…

“Ik verafschuw geweld maar wil graag mijn zin Op dat gebied ben ik een sluwe vos Dan timmer ik er maar stevig op los Want geweld druk ik met geweld de kop in” “want ik, als Lid van de Tweede Kamer Weet wel raad met de Voorzittershamer” ------------------------------------------------------------ …Kamerlid voor de PVV Hero Brinkman ontkent…

Dus wiebelend en wankel van cadans schreef ik er massa’s; sluw en slim – geslepen! Voor nop helaas; geen prentjes ooit voor mij. Maar wacht, vannacht als ik een groots sonnet zet… dan komt daar vast een illustratie bij! Petrarca schreef ook weleens een sonnet.…

weg vallen steeds dieper wakker zeker nog niet de zon zakt langzaam weg achter het veld waar geen stem nog horen kan sluw is die wereld compleet is geen verhaal zoek niet niet zoek rond die ogen nat de lippen verder vergeten lachen heeft geen geweten tranen wel moeten valt me zwaar maar op de wolken lopen licht de zwerk voorbij…

en een-krijg-nou-wat, van lachen in jezelf, maar ook een traan wie had dat nu gedaan dat nest verpest die kat die was weer eens op pad die poes zo mooi zijn vacht zo sluw zijn spel! Van alles kan die man wel winnen behalve van de kat, daar kun je beter niet aan beginnen!…

Daar ik niemands gunsten weiger Vier ik feest bij sluwen, wreden - Vorsten liefst, vol boze lusten, Schenders, die de schepping Gods Vertrappen, met zoveel trots Of zij de sterren zelfs blusten.…

waar was ik toen de dollar mij de macht ontnam en slinks en sluw tot koning werd gekroond waar was ik toen emotie werd gehoond materie in de plaats van mededogen kwam waar was ik toen - een mensbeeld zo verschraald in naam des konings dood en verderf ging zaaien moraal hoog in het vaandel ging verdraaien en liefde grondig door het slijk gehaald…

Hij houdt zijn adem in en pijpt niet meer zijn lied; En ’t kind welks prille vlees nog niet leed ’t pijnlijk wonder, Dat in haar onschuld gaat als in een kleed, ook zonder, Gretig een honingkoek van ’t sluw bosgodje neemt, Dat haar in wrange ruil een kus rooft, lang en vreemd.…

Ik neem in 't eind een gunstig kansje waar, En vat met stoute hand een sluw verborgen schaar, Die, eer zij 't merken kon, een godlijk vlechtje kliefde. Nu juich ik in mijn roof. Maar Hemel, welk een spijt! Ach! dat ik, vóór dat feit, onschuldig was gestorven! Baldadige!…

Het verleden van zijn knusse omgeving kent het sluwe, menselijke roofdier: bloeddorstig, soms eerlijk, zwaaide de banier, hopend op roemrijke overwinning. Door de straten ademt verjongd gemoed, hernieuwt steeds in winkelbuur of woonhuis stuwende arbeidslust vol levensmoed.…