Alle inzendingen over sneeuw OR wit

als zwarte sneeuw uit een witte hemel zo vallen ook jou woorden onvergeeflijk in een diepe plas van onzekerheid gekerfd in mijn ziel voor altijd…

Als zwarte Sneeuw Uit een witte Hemel Zo vallen Ook jouw woorden Onvergeeflijk In een diepe plas Van onzekerheid Gekerfd in mijn ziel Voor altijd…

wolken zweven aarde ligt sneeuw valt naar beneden de wolken maken de aarde wit iedereen tevreden.…

Postel, wit, sneeuwwit. Gekraak van stappen in sneeuw, vrolijk gebabbel. Een ree vlucht het struweel in. De abdijtorens wenken.…

dit is een trieste dag waarin het grijst en donkert wat sporen sneeuw die nog gebleven sieren de rouwkaart met een wit randje van hoop…

ik kijk naar buiten de vlokken wit plakken tegen de ruiten ik peins en zit zal het ooit voorjaar zijn? zal het nooit die witte wereld zijn ik kijk naar buiten en geeuw mijn ogen sluiten ik zie enkel de zwarte sneeuw.…

Soldaat, je bent mijn kameraad, De vijand zoekt zijn wit; Heb jij je laatste pijl verspild, Dan zoek je schut onder mijn schild. Soldaat, je bent mijn kameraad, Mijn naaste in ’t gelid. Soldaat, je blijft mijn kameraad, Is ons gebeent' eens wit.…

eenzaam en alleen loop ik door een woestijn van sneeuw dwarrelende gedachten omgeven mij als een mist die grijzer is dan het wit om mij heen zo alleen zo alleen…

net... witte vlokjes met lief hangende kopjes, lijken te schreeuwen ons voetjes voelen klompjes wel...laat het nu maar sneeuwen!…

Sneeuw in het vooruitzicht. Ons land zal bedekt worden, door een witte laag sneeuw. Waarschijnlijk wordt het een prachtig….gezicht. Neem de mooie momenten in je op, want we gaan langzaam, de lente tegemoet. Eigenlijk duurt het te lang, eer de winter in retraite gaat. Foto Marjan Jacobi…

Koud is de winter wit en glad, Koud is de winter mooi en nat. Mensen buiten in hun wanten, sneeuw dwarrelt aan alle kanten. Koud is de winter wit en glad, Koud is de winter mooi maar nat.…

Fijne sneeuw stuift voort: éven is de wereld wit, dan grauw als daarnet. De boer dwaalt en zoekt op zijn weiland, ziet ergens nog een witte zon.…

het verschil tussen land en lucht verdwijnt op de kaart alleen een witte vlek en nu op deze loodwitte dag wacht ik op een teken van je marmeren gesloten ogen het was een witte witte dag toen sneeuw en wolken elkaar raakten en jij het verschil niet zag je reisde voor eeuwig af…

nu eerst witte ijsbloemen op transparante ramen een uitgestrekt sneeuwdeken over kale velden witte wilde zwanenparen in laaggelegen polders vele witte sneeuwklokjes in de bladerloze bossen en langs bevroren beken het is niet donker het wordt niet grijs stralend is de winter met sneeuw, hagel en al het ijs…

De sneeuw die viel, is vast voor mij gevallen En omgekeerd viel ik daar ook weer voor. Dus dringt het doelbewust niet tot mij door Hoe straks de tijd mijn vreugde zal vergallen. Ik vind de witte wereld eeuwig mooi En denk niet aan de smeerboel van de dooi.…

en nu op deze winterochtend vallen alle verschillen weg onder een witte deken van sneeuw ik denk aan al de mensen die ik ben geweest herinneringen de dromen die ik navertel zijn ze echt niemand die het weet de wind gaat liggen het huis kraakt niet meer ik open de deur doe haar weer dicht opnieuw valt er sneeuw…

We wandelen hand in hand over de ijzige sneeuw in het park. Ons warm gepraat wordt begeleid door ritmisch gekraak. Oh jij, sneeuwlandschap jij bent als mijn mooie witte bruid. De wind streelt zachtjes je mooie bruidsjapon en de zon maakt alles witter dan wit.…

Schemering valt over witte rozen de zon scheen wit, was gastvrij, de muzen ontweken mij, in tussenpozen naderenden ze mij, met hun lange schaduw aan hun zij, een tak, met in sneeuw gedoopte loten viel als gepoederde basterdsuiker uit de zwarte gaten van een ster, de ruiker van de sneeuw wordt vers gestrooid uit vele eeuwen ver, ijskristallen…

Zwanger...zwanger is de lucht van sneeuw Mooie witte vlokken dwarrelen omlaag Zij kleuren de straten en weides, wonderschoon! Een Kerstprent is geboren…

Zoveel wit op dit papier, geen sneeuw gevallen, niet te tellen wat ik droomde ver van hier. Maar een Kind verhaalt de aarde: vol van waarde is elk leven hier.…

waar ogen in kolenzwart wittige stilte schitteren wolkt de condens van je warme lach zijn vrolijkheid over de pas gevallen sneeuw die straks het fundament zal zijn van het nog te bouwen sneeuwen huis nog herinneren wij ons het dwarrelend wit van de lange winter de ijskoude handen en het bevroren haar weer zullen wij getuige…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Verblind door sneeuw als ik soms was zocht ik de randen van het pad met witte vlokken op mijn jas die zoveel winters had verslagen maar gekregen van mijn vader die hem niet meer nodig had kroop ik nu dicht tegen hem aan me schuilend voor de witte vlagen En zo liep ik wat vooruit terwijl ik in mezelf bad dat het met jou nu beter ging sinds…

als sneeuw vlokken de bomen hun zaad naar moeder aarde, de wereld kleurt warm wit ja, dat vind ik ook mooi, vandaar die twee, tussen haakjes…

Mijn tuin een stille winteraquarel waarin de zilverspar zich koning waant der bomen nu maagd’lijk witte sneeuw op hem is neergekomen en mezen bij hem schuilen voor de koude hel.…

winter heeft vleugels gekregen sneeuw jacht driftend langs herens wegen tekent bomen en struiken met eenzijdig wit spookachtig zonder gezicht nog stuiven duinen naar onbegaanbaar raken dorpen geïsoleerd snel zal de mens de sneeuw weer gaan ruimen in overleving zijn kleinheid geleerd…

de Jaap Edenbaan terwijl je schaatst kijk je het nauwelijks aan tot het moment zoals vandaag dat de sneeuw valt en je gelukkig bent dankzij de sneeuw en de kou ondanks vermoeidheid en een geeuw is het: ik hou van jou zo mooi het wit op de Jaap Edenbaan en op zoek naar brood een verloren meeuw was je er niet, was beter maar gegaan…

Het dorp ligt wit -wàt een sneeuw! - Ik klim naar boven met twee verse broden onder mijn arm. Ze luiden, het is acht uur. Het begint weer, witte vlokken en witte woorden, het daalt zò maar. O zie, het is woord geworden! - op mijn donkere mouw het kristal. ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1980.…

Niet alleen de sneeuw vlucht stiekem naar beneden mijn gedachten vloeien mee Even geen ellende geen verderf Alleen witte eenvoud Een veilig laagje bedekt de zorgen Bergt ze even op Even langer Voor altijd Witte eenvoud waakt Vergeet me niet...…

Tracht altijd in het leven voor anderen iets te zijn, dan breng je in je omgeving beslist veel zonneschijn! Het zijn soms kleine dingen, die maken 't leven goed: een woord, een stille glimlach, een hartelijke groet! Mijn ziele heeft naar 't grote gehunkerd en gehaakt, maar 'k werd in 't leven meestal door 't kleine blij gemaakt!…