Alle inzendingen over sneeuw vogels ontwaken pasen

In eenzaamheid van winter breekt licht in donkerraam raap ik scherven van mijn spiegelbeeld en wentel in pas gevallen sneeuw woorden ademen kristallucht ogen volgen de laatste vogel in wintervlucht…

Lieve lente kom toch gauw Breng ons loof en lied’ren weder, en de bloemen geel en blauw Sneeuwklokjes die smelten Kanariegele Paaslelies luiden Blauwe Lagunastranden de waterblauwe hemel inluiden Vogels die fluiten diertjes die ontwaken planten die groeien -de hemel aanraken…

de magie raakt van alle lentes in hun toekomstig ontwaken…

Ik keek naar de sneeuw die verdween in een grote plas water. Maar even later verandert het in kleine bolletjes. Venijnige hagel die striemt me in het vlees; Ik bedenk bedeesd Het is nu vast Pasen…

Van zachte sneeuw en niet ontwaken van dijken die nu niet doorbraken. Ik wil genieten van vogelpootjes in de sneeuw en hoe ik vogels zelfs een meeuw voeren ga. Van pinda's rijgen naast ook vetbollen maken genieten van gevederde die kreetjes slaken.…

Een explosie van zonlicht daar waar schaduw is geweest een helder strakke hemel zo strak als het ijs dat door de kou wordt bevroren de kou en de sneeuw doen de opkomende voorjaars bloemen verwelken slap hangen de kelken de vogels zingen al vroeg in de morgen zij lijken zonder zorgen het voorjaar kan niet in rust ontwaken wanneer…

Als ik ontwaak uit m'n dromen is de wereld weer sprookjesachtig met sneeuw bepoederd en lijkt er geen eind aan dit witgepleisterde landschap te komen…

En over dit vals en onguur sujet, hoewel zo smetteloos en wit, breek ik dan ook resoluut mijn staf: sneeuw met Pasen, ik wijs het af !…

herfst kleurt de bomen vogels verzamelen ik lig te dromen dat het nog steeds zomer is maar ook mijn haren verkleuren ik vergeet ook al eens wat wat kan mij nog opbeuren nu het bijna winter is daarom blijf ik dromen dan zie je heel goed het groen van de bomen en voel je de stralende zon maar als de storm opsteekt ontwaak ik uit mijn…

De honden rennen naar het noorderlicht, pas op! Eet geen gele sneeuw!…

Van sneeuw die niet smelt en van barre nachtvorst en van stille vogels een februarizondag en een winter die beklijft…

de hemel sneeuwt het land weer wit straks als wij ontwaken en aan de kerststol gaan zal het land langzaam ontdooien en komen kleuren weer tevoorschijn ik plakkraak nog even lekker een stukje verder met de hond…

dwarrelend,gedragen kom je naar beneden begeleid door zachte wind beland je in mijn hand ik sluit mijn hand maar ook mijn ogen ik maak een wens en prevel mooie woorden maar je was weg... toen ik opende mijn hand was er enkel één druppel water op de plaats van wit kristal!…

diep in mij sluimert een gedachte, een wortel bezeten van ongeremde groei nog vormeloos ontwaak je vanuit een onzichtbare wens naar een zichtbare drang sneeuw en ijs houden mij niet tegen ik stroom ik adem ik leef…

Hij plant woorden in haar huid als taal eerst slijpt en dan zwijgt spreekt haar oogopslag ijzig blauw zij speelt dauw en verbloemt tot sneeuw haast zwart de eerste narcis laat ontwaken…

Vanmorgen werd ik wakker van de vogels. En ik dacht: waarvan werd ik wakker? Van de vogels. Van het licht ook, maar meer van de vogels. Het licht zacht zingend, de vogels keihard. ---------------------------------- uit: 'Holte van het licht', 1975.…

Sneeuw is gesmolten, ijzel verdwenen, schoon is de weg, weer vrij, voor de benen. Genoeg zout is er gebruikt, om veilig thuis te komen, vermits je het lef had, om de straat op te gaan! Voor al die mensen die juist dachten: mij niet gezien, was de verwarming binnen en de pracht buiten. Een genot om te zien...…

blad waait met de wind op weg naar verre plaatsen winter nadert ras stappen op het pad bladerloze boom in sneeuw een enkele vogel de oude steen ligt stil door verre eeuwen heen door niemand gezien kabbelend water stil ligt de verlichte stad een vogel vliegt weg het ven verscholen voetstappen in verse sneeuw krakend ijs dichtbij…

het geel in het groen onder het wit…

Tussen dood & leven ligt de stilte van het wit Ijzig stil valt de sneeuw uit de hemel op Stille Zaterdag 2013 Maar de grote witte vlokken zijn aan de verliezende hand zoals ook steeds de dood van het leven Nog een nachtje slapen en dan is de Heer waarlijk opgestaan! nog wat meer nachtjes slapen en het weer gaat zeker omslaan!…

zie een vogelspoor in de sneeuw en je weet is van een vogel ooit begon zo het lezen nog zonder verleden tijd sommige talen hebben dat nog steeds…

Was ze begraven onder de sneeuw en het ijs?…

waar zon en wind in pure stilte ontwaken vroege vogels hun lofzang fluiten over water en land ontluikt de aarde nog in eigen schoonheid…

de dag beroert de nacht in glasdun ochtendlicht ontwaken vogels het gras teder omhelsd door druppels dauw bevroren stilte nog even raakbaar…

En ik daal met een stil ontwaken in de moederschoot van het woord. Een vogel bidt in de verte; ...zwevend op de wind heeft stilstaan pas weer zin. Wees een koning op die troon, een meester in het dienen, want er is geen wijsheid dan te kijken naar wat je ogen vinden...…

Vroeg in de morgen geluiden van buiten doen mij ontwaken het is voorjaar ik hoor de vogels ze zijn weer actief werkend aan hun nest vliegen ze af en aan het is heerlijk om er naar te kijken ik geniet…

Vogels ontwaken Niet eentje, een drom Vijf over zes start dit Uitsloverijkabaal Godallemachtig Ik draai me weer om…

Want pas als de sneeuw stopt met schijnen, zie ik de persoon waar ik van hou.…

laat mijn woorden dan bij maanlicht van sneeuw zijn een siddering, een beetje wonder zoals zilverglans, mild in bomen het onbekende dat zich over het leven buigt; een vinden of ontwaken in trillend teder en in dromen wij samen in witte kruinen de engelenvleugels tegemoet…

Al is het op de weerkaart dan al lente Pas nu is heel 't land in wintertooi We zijn nog ver van Pasen, zon en dooi En scholen hebben sneeuwvrij vanaf Drenthe Het voorjaar zal dit alles weer vermoorden Maar voor even geen probleem met witte boorden…