148 resultaten.
De aarde zwarten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 457 mag ik de tuin zijn
waar jij groenen kan
de aarde zwarten
waarin jij ooit
weer bloeien zal
mijn borders zijn
niet ingericht éénjarig
maakt nog geen gezicht
paden wachten op de hand
waarmee jij je zaden plant
ik snoei en rooi
het overbodig
de tuin is lenteklaar
mijn warmte en jouw kleur hebben
elkaar ook volgend jaar zo nodig…
De blauwdruk
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 95 waar kleuren
langzaam nestelen
in grijs van
grauwe maanden
slaapt wit in pas
gevallen sneeuw
zijn winters
maagdelijk rusten
toch zal er iets
gaan broeien in
leven dat door snoeien
kort gehouden wordt
het zijn geen
stemmetjes die soms
winden kleuren wel
de klank van samenspraak
die over het mysterie
van de blauwdruk gaat…
Onmin
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 135 naarmate
de tijd verdaagt
verdooft zij ook
de oorzaak
die vaak dubbel
is gelaagd
als het denken dan
uitgeput vertraagt
begint de eenvoud
aan zijn werk;
het snoeien in een
verwilderd rozenperk
maar eer het hart
zich weer opent
moet men zich ook ontdoen
van opgestapeld ijs
ervaren wij meestal
het noodzakelijk ontdooien
als…
Mijn levenstuin
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 835 Donkere dagen, donkere nachten
in kilte
vele vragen, vele gedachten
in stilte
diepe gevoelens, diepe wonden
inwendig
leren vechten, leren gronden
ellendig
snoeien in je eigen tuin
groeien in je leven
ruimen al het puin
waarmee je bent verweven
je hart en ziel ontdekken
met een verschoonde blik
zonder wazige vlekken
om te zijn je…
Pluizen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 28 je handen
wierpen pluizen
in de lucht
met pas verkregen
vrijheid dolden
zij een heerlijk
kleurige vlucht
jij hebt
de bloemen
eindelijk uitgeblazen
zaden overrijp
na veel te lange
jaren voelde ook
jij je heerlijk blij
jij dacht ze
snel te snoeien
zo dat anderen
konden bloeien maar
zij wilden weg in een
tijd die nog kansen…
moeder-en-zoon-praat
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 254 goed dat wij toch die bolle stevig
hebben aangepakt
hij is mijn grote trots geworden
wat vind je, zullen we dit jaar
opnieuw de onderkant
maar snoeien?…
het prunuslaantje van weleer
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 410 ik zie het
prunuslaantje van weleer
herinner mij de rode lagen
het speelse vlagen van de wind
ik was een kind in die verleden dagen
onderstammen zijn nog dik
maar de enten zijn gezwicht
de kale takken vroegen om
een snoei zodat hun groei ook na de
winterdagen het rozerood kon dragen
mijn laantje is niet meer
de meeste bomen zijn geveld…
Het zwijgt er woorden
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 388 hoe schijnbaar lucht danst
in de weerspiegeling
van getraliede ramen
blauwig paarse bloemen
geuren mij toe in het nest
van het met riet getooide huis
achter me een stenen muur
waar een eenzame tafel
enkel de wolken draagt
als in gebed verzonken
het is mijn tuin niet
ik snoei ook de rozen niet
maar plooi me nederig
tussen de avond…
Extravagant te leven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 135 de wilde struik
is weer gesnoeid
en staat nu braaf te zijn
tussen de andere
borderplanten
van dertien per dozijn
hij groeit snel
de kleine bloempjes
zijn intens en fel
laat zich gaan
door overwoekering van alles
in zijn strijd om het bestaan
hij heeft nog één kans gekregen
om naast saai
weer extravagant te leven…
Verzet(je)
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 198 Onlangs ging ik mijn meidoornhaag te lijf,
Ik wrong me in onmogelijke bochten.
Het leek of ik met tijgers had gevochten,
En denk maar niet dat ik hier overdrijf.
Een meidoorn knippen is bepaald geen pretje,
Maar gun een meidoorn ook eens een verzetje.…
Oppassen met gereedschap
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.248 Toevallig wist ik ook nog, waar ze die tangen voor gebruiken
Die zijn er namelijk voor ’t snoeien van de apenkolenstruiken.…
vlindervrij
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 708 jij doet je eigen dingen
ik laat je vlinder-vrij
en zing dan waarom sluiers
om zonnestralen zijn
waarom zou ik je snoeien
je bloemt wild als de wind
jouw regenboog die bloesemt
mijn hart licht als een kind
je lach om kleine dingen
je korenkleurige haar
je warmte voor de kinderen
laat mij mijn mijmeren maar
ben ik bars als een boeman…
Prins
gedicht
2.0 met 35 stemmen 13.214 Wat ik had weg te snoeien was ik,
dit koude, dienstdoende masker
dat liefde bewijst, zonder rust,
dit dode hart, bang van je lippen,
dat nooit is wakker gekust.
----------------------------
uit: 'Naar de aarde', 1998.…
Dame met hoed
gedicht
2.0 met 9 stemmen 4.382 Was ze een
woning, ze liet zich met wijnrank
en bloemen begroeien, groene klimop
die zomer en winter de vraat aan de voegen
verdoezelt, ze liet de haag
niet meer snoeien.…
Voorjaar
gedicht
4.0 met 2 stemmen 6.141 Ze zal de rozen nog snoeien,
de druiven zien rijpen, een list voor jagers verzinnen.
Laat haar ontdekken dat alle bloed rood is, dat vrijheid
niet dood is, en grootspraak niet groot is,
maar dat ze rijk wordt hoe meer ze zich geeft.
Ze wil het zwijgen aanleren, nog even aanmeren
in de rivier van je woorden, in de bedding van je stem.…
Voorjaar
gedicht
4.0 met 16 stemmen 13.309 Ze zal de rozen nog snoeien,
de druiven zien rijpen, een list voor de jagers verzinnen.
Laat haar ontdekken dat alle bloed rood is, dat vrijheid
niet dood is, en grootspraak niet groot is,
maar dat ze rijk wordt hoe meer ze zich geeft.
Ze wil het zwijgen aanleren, nog even aanmeren
in de rivier van je woorden, in de bedding van je stem.…
Winterakker
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 152 Op mijn akker zal ik lopen
in winter en drassige grond
zal er korrels en zaadjes strooien
voor een vruchtbaar bestaan
Met de zeis snoei ik de blaadjes
de bloemen en de tijd
ik leef al uren tussen kuil en koren
waar ik mij zo dadelijk uit bevrijd
Ik hoor de paarden zwoegen
zie het land opstaan
een weelderige bloemenzee vormen
tegen…
Simpel tuingedicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 287 Ik dank dat ik de tuin,
dat ik bukken mag,
en dat ik plukken mag,
mag snoeien,
hoe alles opkomt me kan boeien,
het trek en strekwerk,
waardoor ik sterk
Het zagen en het wagen
iets zomaar zijn gang
Het wingeren, 't zich slingeren
om tak of boog,
hoe hoog een boom,
hoe vol met vrucht.…
jij durfde te snijden
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 845 je hebt het
goed gedaan
ook ik was
opgesloten
jij hebt
mij gebroken
uit de sleet
van het bestaan
samen
verder gaan
de wortels
weer gescheiden
zonder snoeien
konden we niet
bloeien, verdorden
we binnen het jaar
jij durfde te snijden
liefde pijn te laten
lijden om zo te
overleven met elkaar
Ik dank je voor
dit liefdevol…
Woede (4)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.301 woede kun je cultiveren
een scheutje water op zijn tijd
je knipt de dorre blaadjes weg
woede grondig snoeien is te leren
kom je in de knoop met die kolere
dan is er nog het handboek
woede optimale verzorging
behandeling van etterende zweren
in hoofdstuk drie na pesten
paragraaf 11A staat vermeld
dat het fenomeen woede geldt
als expressieve…
Je opgestoken wind
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 491 je opgestoken wind
huilt regen in ons
bloemenbed waar borders
de seizoenen kanten
jaren hebben
daar patronen
in gelegd gesteund
door vaste planten
er was te weinig
ruimte voor eenjarig
bloeien het almaar
snoeien bleek funest
mag ik je vragen
de opgestoken wind
in minder vlagen te laten
regenen op ons bloemenbed
krijgen…
Zijn stem sprak aan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 het was geen houterig bewegen
zijn stem sprak aan
soms liet hij de lijntjes gaan
jij hebt in je leven
nooit de ruimte gekregen
die jij zo nodig had
touwtjes werden kort gehouden
in het ontbreken van vertrouwen
kon jij de grenzen niet bereiken
om jezelf te verrijken
in ontwikkeling en groei
de snoei voorkwam jouw latere bloei
weer…
BEGIFTIGD (2)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Het kind ontkwam niet aan het groeien
Het zat vol meegevoel en zilt
Heeft visemmers vol traan getild
Het wist niet beter dan dat boeien
In zee met wind en golven stoeien
Het wist niet wat het was; een schild
Het werd door dominees bedild
Die bleven kortwieken en snoeien
Zij, één met duinroos en met meeuw
Liep eenzaam langs de havenkade…
De laatste uren
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 591 die schoonheid vormen in gracieus licht
een hand schraal de winters voert
laat kelken sluiten in gevangen vorst
de wereld weent om afgestorvenen
verkwisting van het goed naar kwaad
verschrompeld is reeds de rauwe aanwas
broed zal allengs lijdzaam verscheiden
gedoemd zijn zij die kwistig smeden
een kort vermaak van onbestendigheid
waar snoei…
Vitaliteit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 220 De klimop klautert, klimt
zo graag, zo veel wil ze omhoog
ze loutert mijn luie deel,
ze spoort me met haar kracht aan
in te grijpen, haar te begrijpen
want hoewel ik haar telkens snoei,
aan haar nieuwe scheuten trek
uit angst dat ze mijn bomen,
struiken bedekt en wurgt,
trekt zij 't zich niet aan, laat mij begaan
en wortelt, klimt onbedaard…
Penseelde jij de knop
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 399 eerst de
achtergrond ontwaken
ik lijnde steel
jij groende fris
de jonge bladeren in
de lente van ons leven
zacht penseelde
jij de knop die voor
het eerst weer kleur aan
onze liefde heeft gegeven
we bloeiden op
een oude stam en
enten in bestemmen konden
onze wortels niet ontkennen
soms komt de
wildgroei terug maar
in samen snoeien…
15 maart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 239 ik leg de snoeischaar maar terzijde
en leg de beslissing in de grijze zone
grijs zoals de dag was
vorig jaar was hij zwart
zwart van verdriet om verlies
een dierbaar dier verliet
deze heerlijke speelweide
zocht rust en kreeg die ook
blijft het probleem wat te doen
hortensia snoeien of niet
doorgaan of stilstaan
van rouwen krijg je gauw…
Groei-enzymen
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 329 staat
dan verheft zich snel de gajesmaat
die zonder enig tegenwicht
zaken volstrekt vijandig belicht
het haagse vingertje draait en zwicht
beteugelt met verzachte riemen
beducht als het is voor de volkse straat
strooit het met de ziektekiemen
van nieuwe vreemdelingenhaat
zwaar benepen vergaderpraat
kan het tierende kruid niet snoeien…
Pijnbomen*
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.229 Snoeien en weghakken zal ik nog moeten.
In achterstallig onderhoud gestrand
weet ik mij met de pijnbomen verwant
en zal ik met bloed, zweet en tranen boeten.
Met het gevelde hakhout aan de kant
blijf ik ondanks doorbrekend licht bevreesd.
Het continent dat mij wijs de les leest,
zet mij op voorsprong en op achterstand.…
schraalhans mij de honger leert
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 561 ik heb een boompje opgezet
takken zwiepen in mijn kop
strooien dooie bladeren volop
er is niemand om te ruimen
in het feeëriek tapijt
dat door afval is gespreid
mis ik het kleurig groen
dat overal tot groeien leidt
ik moet kappen en
de vruchten binnenhalen
voor de oogst verteert en
schraalhans mij de honger leert
ik snoei het dode…