109 resultaten.
Nog aanwezig ?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 379 Mijn adem wappert na, als
spinrag in de kamerhoeken,
het web waarin de glinstering
van tranen zich edelstenen
waanden, alhoewel ik in het
heden al voorgoed vertrokken
ben, in dat bed hoeft de tijd mij
niet te zoeken, op de spiegels
van het verleden hangen nog de
druppels wasem van mijn stem,
één goede schoonmaakbeurt en
de ruimte…
het heeft niets met november te maken
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 246 "dat we elkaar nooit meer zullen weerzien
is geen antwoord
maar een vraag, onbegaanbaar
in dit oude licht”
*
het denken aan mijn grootmoeder
doordat haar zwijgen
een grote ernst was
op het land, in de koeienstal
tijdens de zoektocht in het kellekamertje
naar confituur
sluiers van spinrag
en rabarber, haar hand bewoog
tot aan…
Lente Lief
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.092 In seizoenen vond ik jou
tussen geweven spinrag en
gevallen oude bladeren,
verwelkt tot in het
diepste van je ziel.
Ik opende jouw deuren
en zette ze op een kier
zodat de warmte naar
binnen kon en je uiteindelijk
smelten zou voor het
eerste zonlicht.…
Voortschrijdend inzicht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 130 om een of andere reden die zo
op het oog nogal onbenullig lijkt
tel ik de tegels van de stoep voordat
de grond onder mijn voeten bezwijkt
ik wijk van diepgezonken wegen
mijd ingesleten, rechte paden
stap door het oog van de naald
wuif takken weg, blijf doorwaden
met spinrag in het bezwete gelaat
met licht tussen gebladerte als respijt…
Stad en land af
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 79 het kunstig geweven web
van de spin
beschermde ons voor
indringers
lichtstralen werden
gemorst
over de doorzichtige vleugels
gevlogen in 't zilver blauwe
glinsterde
het
spinrag als
een schoon kunstwerk
het is voldoende
om naar de gevangen zwarte
stippen te kijken
met ogen van de ochtend
vandaag schilder ik
opnieuw…
zwarte doos
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 770 ik sta in oude sneeuw
ver kijkend door twee lenzen
de eeuw is nog jong
ik sta op ijsklompen
dichter bij de dampkring
door minder storm gehinderd
een holle spiegel wordt gestut in de rug
vangt licht en buigt het naar mijn oog
dat zich met nevelslierten verknoopt
een as loopt naar het brandpunt
als spinrag tussen schutter en roos
stralen…
Scherp afgetekend
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 91 het is mijn keuze niet
waar in het donker
scherp afgetekend
de vleermuis vliegt
waar spinrag hangt
en zompige aarde
vol groene varens
mijn voetstap vangt
een zuigend contact
dat iedere pas
moeizamer maakt
naar het inktzwarte ven
dat spiegelend
laat zien wie ik ben
stilte doet rimpelen
in golfjes schrik
van die plek word ik gek…
Zijn lentedroom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 262 Haar haar had de kleur
van het heldere doorzichtige
zilveren water van een beekje
in opbloeiende lente
de wind liet het losjes
om haar hoofd wapperen
haar wimpers als roetzwart spinrag
op blozende wangen
toen ze begon te praten
klonk haar stem als muziek
en donkerbruine honing
haar lach als een betovering
hij liet zijn hart bespinnen…
Verlaten in uw land
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 438 ( pa )
leven in het voel van verlaten
wuivend op een kaal heideveld
zoals het dorre dopjesgras
gevangen in een wirwar
als van zwevend spinrag
over het koude moeras
een dof berkenblad
in ongedurigheid cirkelend
rond verarmde grond
gelijk de nijverige herder
die een schamele kudde drijft
in eenzaamheid verstomt
de staf als…
Wiegend in de oktoberwind
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 280 heeft warme gedachten
in je haren gesponnen
En hangt een nevel
aan rood gebladerte
Vallend van tak tot tak
op de aarde,
in het nat
van een bloeiend najaar
De eerste grijze haar als
een teken
van de tand des tijds
Geronnen in
smalle wateren,
van fluisterend tot
tierend
We vieren de herfst
met wervelende melancholie
als spinrag…
het ijzeren paard
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 273 "jeugdigheid is als een verzameld gedicht
dat ongedateerd blijft"
een koning keert terug
uit donkere sprookjes en gelaten gezichten
wie zou hem geschreven hebben
verzilverd, in spinrag
langs het pad van de wind
ik zit tegenover hem
de kachel verbrandt zijn woorden
midden in het bos
hij lacht zijn voeten vast in…
uitgeschakeld
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 205 er is geen sprake meer
van stilte
al braakt het huis ruimte
en spert het spinrag monden
open
muizen hebben hun nest
verlaten
het geknaag blijft achter de wand
van een verstarde
glimlach
uitgeblust en tentoongesteld
in achterstallige vragen
de man zegt
jouw woorden brengen geen enkel verhaal
zij groeit vast in de regen
die…
Wacht maar even
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 181 Deze novemberdag begint niet zonnig
je gedachten gingen te vroeg op pad
te veel spoken en andere zaken
spinrag en vallend blad.
Zoveel woorden en amper nog plaats
je spreekt over hoe de tijd voorbij ging.…
paradeert voor mijn gezicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 405 het is nooit stil
er is altijd iets dat
zich wil laten horen
wil laten weten
dat het geboren is
zijn stilte is gemis
het schraapt een gat
in het spinrag van de nacht
verbaast het duister met geluiden
het fluistert kom erbij
we willen jou omdat jij ons
kunt laten weten dat we leven
het spiegelt in mijn ogen
paradeert voor mijn…
ijl spinrag van contacten
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 507 we balanceren
in gedachten zonder net
het koord trilt lichte ritmes
de einden zingen rond
we zetten dichten
als gezichten op het net
zonder stem met blinde ogen
virtueel net echt
we kussen woorden
warmen zinnen als in bed
we belijden liefde die
zijn werkelijkheid heeft afgelegd
ik ontmoet je in je geest
ijl spinrag van contacten…
De claim grijzer
netgedicht
4.0 met 191 stemmen 43 mocht blijven liggen
zijn stofjes waren
een eerst verschijnen
van zijn geest
die in vele jaren
volgens een subtiel
aanwezig zijn er altijd
al blijkt te zijn geweest
wij zijn in de loop van
het leven steeds meer
drager geworden
van onafscheidbaar
goed zichtbaarder
verbonden omdat de
claim grijzer wordt
waar stilte
langzaam spinrag…
ontkracht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 216 wat jaagt je door stormige zwarte nacht
doet je bijten van iedere rijpe vrucht
zonder ooit een boom te planten
zo hopeloos op weg naar je graal
nu alle mythes opgeblazen zijn
wat rest er te geloven
zoek niet in donkere hoeken
tussen spinrag en bederf
de honger in je oogopslag
hoe je uitzinnig feesten wil
danst met starre gestolde lach…
viering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 474 een nieuwe dag van het leven
glanst statig boven de horizon
de stilte is voelbaar in geur
van benevelde aarde en heide
parelende dauw in spinrag
bomen in grijze sluiers
de eerste kleuren van verval
de herfst zit in de lucht
na een verzadigde zomer
de eeuwige kringloop
op mijn kleine stukje aarde
onder hemelse oneindigheid
alleen…
Voor jou
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.485 Ik vraag me af
of jij het was
die fluisterde
in mijn dromen
in veel te korte nachten
Want ik had je gezien
in het eenzame duister
van de nieuwe maan
het kristal van sterrenbloemen
Je beeld
een geur
een waan misschien
zo ijl en dun als spinrag
het hield me gevangen
intens zalig
als winde van de nacht
Vreemde vrouw, zo mooi
ravenzwart…
Thermieken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 Iemand blaast haar adem
warm tegen de rug
Ik zweef omhoog in het blauw
van lapis lazuli, versteen
alsof jouw hand beschermend
mijn kale kruin bedekt
In de ochtendlucht vormen zich
zang patronen en tonen
het spinrag in de blauwe lucht
Winter voorbij en lente
is in ons gekomen
Jij draait jouw mond
jouw tong streelt, strekt zich
puntig…
mistig spinsel...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 163 om zo de rest
van deze dag
niet te laten verworden
tot een immens
groot
spinrag.…
Boerderijruine
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 Je staat er maar
van jaar tot jaar
achtermuur omgevallen
half ingestort het dak
dakpannen hangen
balanceren zwak
op losse latten
de fut is eruit
kozijnen verveloos
al een hele poos
ramen vuil en onbewoond
en binnen zag
ik stofrommel
en veel spinrag
ooit een stoere boerderij
nu een somber wrak
wie gaat je opknappen
maakt een nieuw dak…
Boom
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 91 In je ongesnoeide takken
hangt nog voorbije zomer,
en -vochtbedauwd-
het wuivend spinrag,
dat in tijdloos ritme
winter nog gevangen houdt.
Wat blijft is naaktheid,
wit kleed dat de wond bedekt,
tot -door voorjaarswarmte afgelegd-
de knop zich naar 't leven strekt,
en een nieuwe tak
het hemels hemels blauw omlijnt.…
Tekening
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.474 Lijntjes zo onbezorgd getrokken
fijntjes als spinrag zweeft de verovering
al boven het naakte papier dat geschrokken
zich bloot geeft aan de komende betovering
Haar hand vult het wit met een blijheid
van het jonge veulen dat voor het eerst
met zijn benen door het lentegras zwiert
Met iedere streek maakt zij onderscheid
tussen losgebroken…
Gedichten als gezichten
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 237 we balanceren
in gedachten zonder net
het koord trilt lichte ritmes
de einden zingen rond
zetten gedichten
als gezichten op het net
zonder mond facetten ogen
virtueel net echt
kussen woorden
warmen zinnen als in bed
belijden liefde die zijn
werkelijkheid heeft afgelegd
ik ontmoet je in je geest
het ijle spinrag van contacten
niemand…
De einden zingen rond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 300 we balanceren
in gedachten zonder net
het koord trilt lichte ritmes
de einden zingen rond
we zetten gedichten
als gezichten op het net
zonder stem en zonder ogen
virtueel net echt
we kussen woorden
warmen zinnen als in bed
we belijden liefde die
zijn werkelijkheid heeft afgelegd
ik ontmoet je in je geest
het ijle spinrag van contacten…
Oude zwarte koning
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 123 strijd begonnen
In overvloed verloren
Doch menigmaal de slag overwonnen
Nu uitkijkend over wuivend koren
Hoog daar op de vensterbank
Op opa’s stoffige oude zolder
Met zijn zwarte hoofd al turend
Naar de spelende kinderen in de polder
De koning draagt nog steeds zijn glimlach
Zich herinnerend aan de wedstrijden
Met zijn zwarte kroon vol spinrag…
Libra
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 654 De verbeelding sloeg op hol
Ik zag spinrag met dauwdruppels
Ze verbonden de sterren
In een warrelig patroon
Herken ik een weegschaal
De scharen van de schorpioen
Ze hopen zich op in een tastbare vorm
Geen wonder dat men ze een naam gaf
In de verbeelding kan veel
Als we de zieners mogen geloven
Een cirkelzaag splitst de hemel
In noord…
SMULLEND ZIEN
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 259 Een kind zoekt bevroren zonlicht
loopt door het koude berkenbos
takken twijgen hangen vol rijp
de kleine genieter aanschouwt
het haarfijne glanzende wit
herinnert zich
zijn onlangs ervaren dromen
versnipperde spookkleden
bedekt met blank spinrag
hun griezelslot ontvlucht
toeven onderdanig
in dit nieuwe woud
van suikergoed en klevend…
De wereld lijkt een weduwe
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 56 Bolvormig om spinrag
met een lange stok
weg te halen.
Griezelig. Een donkere bladzijde
niet meer om te draaien.
Uitscheuren en weggooien.
Weg, weg,
weg ermee.
Wild uitstaande haardos
van een pientere meid
die knipoogt naar de lucht
en licht inademt.
Niet weg te halen.…