278 resultaten.
Wensen...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 Wanneer we pure gelukzaligheid
tentoon spreiden is dat dan
vanwege puur geluk,
of is het maar schijn?…
ondergaan zonder verstaan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 353 ik raak je handen
maar ze blijven
droog en glad
alsof contact
je niet echt pakt
vingers buigen niet
maar spreiden zich
in openheid
bereid te ondergaan
zonder verstaan
geen knuisten en
voor vuisten niet geschikt
omdat je geen agressie
kent, een zeldzaam
menselijk talent…
nachtvlinder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 tijdelijk vond zij onderdak
waar stoel en bank
en een gordijn
van een lamp
nam zij geen notie
maar duisternis
dus toen de zon verdween
moest zij gaan
en spreidde instinctief haar vleugels
toonde het motief
en gaf zich over
aan een drift
die de nacht voor haar
in petto had…
Wit
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 140 wit spreidde langzaam
haar maagdelijkheid
uit over de wereld
ongevraagd dichtte
zij haar een ongekende
schoonheid toe
waarover men nog nooit
met zwarte inkt
over had durven schrijven
niet omdat ze niet eerder
zo smetteloos was geweest
maar gewoonweg daar
ze de woorden niet hadden
kunnen vinden
gelijk hun ogen blind…
Mijn vleugels wit
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 364 nog zijn
mijn vleugels wit
na negen maanden vouwen
spreid ik ze vol vertrouwen
de nieuwe wereld
zal ze kleuren
in mijn eerste lente
ontdek ik alle geuren
laat mij fladderen
geef wat ruimte
jullie zijn de mooiste bloemen
die ik zie daarbuiten…
einderloos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 54 in de schaduw van de dood
die de kleuren van het leven
verlicht tot aan de horizon
waar het verlangen wenkt
dat het verzet zal breken
lijkt de strijd om het bestaan gestreden
als ik op het kerkhof van het even
aarzelend mijn vleugels spreid
voor een reis zonder einder
de verre vlinders achterna…
Eeuwenoud geduld
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.021 Moedig spreiden mijn takken
zoekend naar vaste grond.
Stevig en trots
beschuttend de vruchten die jij droeg.…
Op vlinderwuivers
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 444 op wuivers
van een groene vlinder
spreid ik de armen wijd
zucht mee
van blad op tak
in de tuin naar ginder
waar een welriekende
serafijnenstruik
dromen verwent
met zoet en eeuwig licht
om nog meer
boezemgeur te verstuiven
aan dansende zielen
waaraan vedergewicht
is toegedicht…
Verwijderen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 135 Ik ontkramp,
onthecht, spreid. Ver en wijd.…
vogelvlucht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 196 misschien
droomde je toen
je lijf niet meer
van jou was
misschien
droomde je al
voordat broze
botten braken
je hart haperde
nauwelijks
kloppen kon
misschien
droomde je pas toen
je ogen naar binnen
keerden en braken
de vogel zijn machtige
vleugels spreidde
hij je meenam toen
je droomde…
Jonge Nacht
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 111 de nacht sluipt
voorzichtig naderbij
de zon geeft haar
nu de ruimte
het licht wordt
diffuus en dun
de bomen worden
zwarte dreigende personen
ze lijken mij aarzelend
te willen grijpen
en spreiden hun takken
en het besef groeit dat
ik moet zien weg te komen
de nacht behoort hun…
De laatste droom
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 946 Duistere nachten
Beklemmen mijn oude ziel
Angst voor het moment
Wanneer er niemand weer zal wachten
Mijn vleugels spreid ik nog één maal
Zwevend naar die mythische plaats
Zonder angst of ademnood
Waar ik kan wachten op de dood
Wakker worden voor de laatste keer
Mijn dromen herinner ik me niet meer…
Vang wind mijn kind
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 174 jij bent
de hoge boom
der liefde
vang wind
mijn kind en
spreid je takken uit
bent al voorbij
de schaduw
van de hoogste struik
reikt als eerste
naar het ochtendlicht
met je nog maagdelijk gezicht
ontvouw het prille groen
laat de oogst maar komen
van bloembevruchte dromen…
Zweef
gedicht
2.0 met 7 stemmen 4.933 Als kind kon ik ’s nachts het raam uit vliegen
ik spreidde mijn armen en dreef door de nacht
als een meeuw op de wind, het was niet moeilijk en niet zwaar
ik spreidde simpelweg mijn armen en zweven maar.
Freud zegt hierover: een gesublimeerd verlangen naar macht
ach, wist ik veel, ik was een kind, ik was veertien jaar.…
als kringen in de sloot
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.061 ik voel mij
in de rust
van je schoot
droom daar
tijdloos genieten
uitdijend
als kringen
in de sloot
waar ik over schrijf
zijn de
koesterende blikken
en strelende vingers,
over mijn vragend lijf
ik spreid mijn letters
over stille gedachten
waan mij even in
jouw paradijs
wat mag ik
meer verwachten
op deze
herscheppende reis…
Alchemie
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 669 Ik spreid mijn armen
en zweef op de thermiek van stilte
zo stijg ik op dromen
en voel de magie
van gelukkig zijn.
Geen emotioneel drijfzand
Geen oorlog in mijn hoofd
Hersengolven breken op berusting
en het heerlijk bevrijdende
van gelukkig zijn.
Loden herinneringen
worden tot goud.…
Poort
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 607 De poort van de stad
gesloten
wapens
op scherp
kleuren vervagen
in zwart en wit
angst voor overgave
regeert
negeert de schoonheid
van kwetsbaarheid
zoals een vlinder
die ontpopt
maar het bloed, het bloed
verliest zijn vuur
nooit
spreid je vleugels
en vlieg, vlieg
dwars
door het
verweer…
Niets kan mij van mijn vrijheid ontdoen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 90 De lente en de zomer
dat is waarin ik mijn vleugels spreid.
En als de druppels vallen
schuil ik onder een bloem.
Genietend van de verfrissing.
Niets kan mij van mijn vrijheid ontdoen.…
de vlucht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 684 vogels spreiden vleugels
blazen krachtig wind
voortstuwend uiteen
warme luchtstromen
strelen woelige vrijheid
in snelle ogenblikken
wolken groeten ogen
waarin rust weerspiegelt
in diepte van hun kleuren
zo schrijdt de vlucht
vol passie en harmonie
naar ondergaande zon…
uitgeperst
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 385 na het avondeten en een beker koffie,
of twee, spreidde ik je voor mij uit
ik genoot van wat je mij te zeggen had
en over mijn leesbril vernam ik het journaal
mijn benen naar rechts verlegd,
ploegde ik door het nieuws
in crypto of kruiswoord puzzelde
ik mijn courant naar de laatste pagina
sinds een week beleef ik heel navrant
een natte…
camelia
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 417 Je leven is een streling voor het oog
Klim je tegen een wand of over een boog,
je speelt het altijd klaar
om gelijk waar,
je mantel van bloemen te spreiden,
om iedereen met je wasachtige ogen
te verleiden.…
Geen levende ziel
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 516 en tóch sta ik weer op de brug
zie het diepe niet van de rivier
noch de vele zilverschubben die
zeewaarts zwemmen op haar rug
het zwalkend zwerk is koud en vaag
rillend doe ik mijn kraag omhoog
spreid mijn armen en zie mijzelf
wieken gelijk de raaf, oneindig traag…
Dauwdruppels
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 214 In vroege lenteochtend
tijger lacht naar de maan
schatert de gebrilde kikker
in zijn groene naakte waan
schalks langs de vijver
daar spreid zich een bruid
in gerichte mannenijver
te voorschijn zijn spuit
en klimt op ’t vrouwtje
slanke benen wat krom
dauwdruppels drinken
want de mensen zijn dom.…
Het ochtendkind
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 127 fluister het tegen de wolken
vertel het aan de wind
leg het te rusten in de takken
om haar te koesteren
als het ochtendkind
ontwakend in vele armen
verscholen onder een bladerenbed
doet ze zich te goed aan zonnestralen
die haar weldra in het middelpunt zetten
ontstijgt ze al gauw het aardse
uiteindelijk is ze volgroeid
om haar vleugels te spreiden…
Veel te vroeg
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 226 nee,
nog niet
ga nou nog niet
we hebben nog zoveel
dingen te doen, te bespreken
jij staat aan het begin van jouw leven
en langzaam spreid jij jouw vleugels
totdat je zelfstandig vliegen kunt
niet wetend dat jouw vlucht
voortijdig zou worden
afgebroken, nee
ga nou nog
niet
mijn lief…
Gedachten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 De tijd spreidde zijn mantel uit,
van zacht en vochtig mos.
Half bedolven in het zand,
in een donker, duister bos.
Ze liggen daar te wachten,
op iemand die ze vindt.
Lang vergeten zwijgende gedachten,
in regen en in wind.…
De prijs van de overgave
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.249 Ik kan je zo niet aanzien
omdat ik in de erfenis
van mijn eigen sterven kijk
beroer mijn pupillen niet
deze overgave is duur genoeg
Een pendule heb ik niet
maar had ik hem
ik sloeg hem stuk
om de raderen van de tijd
over je rotte lichaam uit te spreiden
Stiekem toch
in je ogen gekeken
en aan gene zijde beland
hoor ik je lachen en zingen…
De magie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 67 vloeiend zacht
spreiden haar ogen
hun warme blik
iedereen voelt de
licht intieme klik
als zijn ziel ontwaakt
het contact met
gelijken is weer even
in de hemel verblijven
het goddelijk moment
waarvan de magie
overal wordt herkend
veraf en toch
intens dichtbij zo delen
wij haar mystieke zijn…
SLOOT
gedicht
4.0 met 2 stemmen 822 Zo oud niet of hun jeugd treurt in de wilgen,
het water spiegelt ze nooit rimpelloos,
het gladde blad en niet bladerloos,
het is een dak waarover zij zich spreiden,
waarop een eend in landschap weggezakt,
met een gevluchte in de grond bevriend,
laag water zoekt en boven water tracht
een nieuwe eend te vinden die haar dient…
Vertrokken vlinders #2
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 314 De vlinders verdwenen
Maar de geuren bleven hangen
In een vacuüm van
Het verleden
Geuren zoet en wrang
Die onweerstaanbaar
Worden opgenomen door
De vroegste dauw
Tussen de struiken
Vervaag je in de grijze lucht
En spreid je vleugels
Ver van mij vandaan
De vlinders verdwenen
Samen met jou
En lieten mij achter
In een schimmig verleden…