Alle inzendingen over stamelend

Ik snik en stamel: vive l’amour! En kreun woestbang: vervloekt, o vrouw.…

ik stamel verloren wat hulpeloze woorden ze kunnen de ruimte in, een fascinerende plek om te zijn, en mooi vind ik, woorden die bij elkaar gepakt rondzwerven als afval misschien of als bijzaak, of als symbool voor iets.…

Op het puntje van mijn stamelende tong, Die bekende verwarring waaruit dan weer blijkt Dat jij mijn ruggengraat een beetje verboog Je snoert me de mond, voor jou zo eenvoudig, want je weet als ik kijk is het vaak een kwestie van een vluchtige knipoog…

Verliefde mensen stamelen ze. Ze smoren ze nog liever. Met een zoen.…

Ze noemen me een "nabestaande" alsof jij niet meer bestaat en ze spreken in verleden tijd alsof 't niet meer over jou gaat Ze denken dat je er niet meer bent dat het sterven jou heeft gedood en als ik zeg dat 't niet zo is stamelen ze wat en worden rood Maar jij lééft nog in mijn gedachten op de plaatsen waar jij hebt gestaan in…

Ik zwijg of stamel enkel nog gedichten : want wat ik wensen wil valt niet te lezen. Zal stil - aanwezig - tussen regels staan.…

waar wind en getij algenstromen streelt en jij met halfgesloten ogen de zee verstilt tot kleine golvenbogen, en wij in stamelende tederheid letters prevelen, handen kijkend glijden en tijd onvergetelheid gaat beitelen. Hoe zal ik onze kamer noemen?…

De rechter speelt met de hamer in zijn klamme vuist Een para staat blauw gehelmd terecht De brandende vlag van het vaderland Waarmee hij honend langs de frontlijn liep Is nu een aswolk, wervelend verstoven Nu staat hij daar te stamelen In de vuurlijn van versteende blikken Bedelend om wat boter Voor zijn milde galg In een waas van verzachtende…

Met verdorven gewoontes ben je omringd Nu al stamel je voor de duivelse rat Die zuinig aan jouw enkels knaagt Tot je wankelt naast de maalstroom van mist.…

Ze noemen me een "nabestaande"; alsof JIJ niet meer bestaat en ze spreken in verleden tijd alsof 't niet meer over JOU gaat Ze denken dat je 'r niet meer bent; dat het sterven jou heeft gedood en als ik zeg dat 't niet zo is, stamelen ze wat en worden rood Maar jij lééft nog in mijn gedachten; op de plaatsen waar jij hebt gestaan…

Stamelend spreek ik met doden die mij noden tot gezellig samenzijn. Vertrouwd, mijn krachteloze weigering die zij niet willen horen, komen ze, dreigend, mij de grond in boren en haast onhoorbaar klinkt nog net een angstkreet bij het eindelijk ontwaken in mijn eigen bed.…

had nooit verwacht dat je rauwe basstem zo teder bewonderingen kon toefluisteren dat je kolenschophanden zo voorzichtig mijn gezicht zouden liefkozen en je grof gegroefde gelaat zo prachtig kon verzachten in geloken genot ben doordringend geraakt dat je volkse grote bek zo verstomde in stamelende woordjes vol lievigs dat je grote Vikinglijf…

En geen stervling zal bezinnen op het eeuwig Aanvangsbeeld lijk uw knecht, die hare leden in het schemerlicht onthult, die zich, stamelend gebeden, aan háár wil alleen vervult.…

'Tederheid' dacht ik je te noemen, zoals je in de lichtheid van het moment schrijnend je mond drukte op mijn huid in stamelende onhoorbare zoenen... Maar je lijkt het meest op de lucht hierboven op het spel van buien licht en donkere wolken met tussen in weifelende schemering die ons van elkander scheidt.…

Geschonden vertrouwen Lachend meedogenloos kijk jij mij aan Minachting schikkend naar het moment Laat mij onmachtig ver van jou vandaan In verwarring zo ik jou nooit heb gekend Waar waren die woorden van weleer Stamelend bracht ik ze jou naar voor Fluisterend verlaten zij bange lippen Waarom vinden zij nu geen gehoor Waar is die gemeende…

Zoals gisteren, herinner ik mij de dag Dat ik jou voor het eerst ontmoette Want na mijn eerstvolgende hartslag Wist ik dat ik mijn enige echte liefde begroette Toen ik verdronk in jouw prachtige ogen Wist ik precies te zeggen, wat ik voelde Ik overwon mijn stamelend onvermogen Over wat ik met echte liefde bedoelde Je reageerde zoals dromen…

winters penseel gewit De kroost dringt dieper in het nest Liever luister ik naar de ruis Dan dat een droom mijn lens ontglipt Doorheen het netvlies flakkert de kaars Die bevende schaduwen op de wand werpt Bij dageraad staat zij naakt Op een regenmantel na Te gissen naar de taal van het weerloos gebaar En giert ze Wat sta je daar te stamelen…

de gang had gestaan Begreep hij welke vergissing hij had begaan Meteen bood hij zijn excuses aan Maar zij liet weten naar een advocaat te gaan Die zou voor haar een rechter vinden Om het huwelijk te laten ontbinden De rechter toonde onomstotelijk aan Dat hij het met een ander had gedaan En vroeg hem om zijn laatste verweer Dat gaf hij stamelend…

vormt Je zwemt in het water dat je gegeven is Zoekend naar kennis Om in de verdeeldheid In de democratie Je eigen stem Te vormen Naar de steeds nieuwere Normen de identiteitsbeweging Die onderwerpen doet aanraken Waarin mensen meedenken of afhaken De welvaart die we voor een ieder willen behouden waardoor we tegen een vluchteling in nood Stamelen…

Stamelend tracht de ochtendzon het wolkendek te doorbreken deze zon overwint regelmatig dat is deze maand wel gebleken soms wilde ik dat ik haar helpen kon Zodra de eerste stralen verschijnen verschijnt ook mijn humeur en als een ware regenboog verandert deze van zijn kleur en opent zijn vrolijke gordijnen Genietend van de dag zoals deze…

Ja, zoveel mooie woorden zijn er over geschreven, hele boekenkasten vol, maar nu ik het je dan ga zeggen, zucht en stamel ik er dan tenslotte uit: 'k'k'kauwanjauw!!!…

Ik sper mijn ogen open en stamel in opperste verrukking: dank U, Heer, voor dit prachtige geschenk.…

Man van stof en as die tot me kwam en met blinde vingers mijn vlees beschreef alsof je de liefde in brailleschrift bedreef nog hoor ik je stamelen in oerkreten witheet hoor ik je gegrom dat in zacht snikken vergleed hoe zal ik je zeggen dat ik stierf en leed terwijl jij als een Hunnenkoning mijn lendenen bereed en lichaam aan lichaam…

Spreek niet van Liefde - Liefde is te veel, Spreek niet dit tedere oneindig woord, Dat mij maakt bevende en stamelend, Spreek slechts van Eerbied - spreek van hem, Daarvan - wanneer gij spreken zult tot mensen.…

je hebt ze moeten loslaten zoals je aan het eind van elk jaar doet je zult nu een poosje niet meer fluisterend ritselend tegen ons praten omdat je nu rusten moet nieuwe krachten bijeen verzamelen om in het late voorjaar aangewakkerd door de wind jouw grieven ons weer behoedzaam via verse bladeren toe te kunnen stamelen hopende dat je ooit…

Voorlopig nog rust voorlopig nog stamelen eens liefje zul je het weten eens zal ik het zeggen hoe dat werkt met die wijzers en cijfers.…

verlichting op de gevel van het huis Trijntje Total Touch op de kleurenbuis puzzels oplossen en ijsmutsen breien excuses stamelen in supermarktrijen winterstop in het uitdelen van trappen reclame met nieuwe Loeki-grappen kerstballen zoeken op rommelmarkten engelen die euro’s bij elkaar harken KERST is…… aardverschuiving- en hongerrampen…

de Hagenaar is blij en zeer tevreden ik kijk wat ongelovig naar het zwerk en haast onmerkbaar stamel ik: ach heden gezond verstand verdwijnt met rasse schreden het oord waarin wij wonen is een merk?…

Luister naar de oudsten, hoed je voor schouderklop van vleiers; sta open voor oprecht gemeende raad Indrukwekkend was het afscheid; net eventjes te laat Wondenlikkers stamelen: Jan Peter, nog bedankt! Hard lachen Henk en Ingrid, zacht heb ik lang gejankt…

Woorden die je enkel kunt stamelen of fluisteren, terwijl je de ander diep in de ogen kijkt. Ook niet? Dan zoekt u misschien woorden die u in de keel blijven steken, moeilijk te krijgen. Maar ik heb nog een klein voorraadje. Scheldwoorden dan? Ik heb er echt gruwelijke. Eén zo’n woord gaat recht door het hart. Succes verzekerd.…