Alle inzendingen over sterfbed OR verdieping

wanneer bij de eerste stralen van de dageraad diamanten worden rondgestrooid die met ontegenzeggelijk vele facetten me kristalhelder tegen sprankelen verdiep ik mij graag in de schoonheid en laat me doelbewust door winterse kracht omhelzen…

trappend overlangsonder maar nooit op snelwegen trappend jezelf overbruggen trapper zijn waar alles al ontdekt is de trap zonder verdieping jezelf betrappen natrappen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Tot op mijn sterfbed blijf jij het meisje dat niet uit mijn hart verdwijnen kon.…

Oma verveelt zich, ze wacht op mijn huwelijk en fantaseert misschien wel dat ik zwanger word Hoe zou dat geweest zijn met opa en haar in bed? Daar praten we niet over wel over de middagen in de zon, alvast wat kleur opdoen voor de zomer Dat had zij ook wel gewild, maar toen werd daar anders over gedacht Trouwens, bikini's bestonden…

in hogere krachten brengen onze woorden geluk het oog begint te lezen liefde ontluikt door waarneming werkelijkheid in verdieping in waarachtige zaligheid…

op mijn rug rondt de wereld platter dan voorheen bomen reiken naar meer licht kijken hoger verdiepen hun voeten in het zand dek me met aarde in deze stand…

De diepste gedachten liggen op de huid van het bestaan Dieper vindt men slechts wat aarde knollen wortels en wat puin Zoek dus niet verder Alleen een huis heeft een verdieping…

Een oude indianenvader het ontwapenende grijs in zijn hart speelt een kind tot aan de dood eigenwijs hoe oud is zijn gezicht taai door tijd getekend als de dood ons naar bloemenvelden brengt het prille van lente door rouw wordt doordrenkt een oude indianenvader in het sterfbed van de stad in zijn hart speelt de dood een bloemrijk…

Buig me buiten de wetten van het storten, wend de zwaartekrachten naar je hand. Zwenk het gloren met `n heftige brand rond het korte ademen van mijn horten Wentel me als een glas geringde wijn. Reflecteer al mijn rondingen schuin verslingerd aan je tenen tot je kruin. Wiek je warmte - om mij in je zijn onder je gedachten te laten kronkelen…

rotsen toonden zich totaal de lage waterstand was de oorzaak doorwaadbare plekken waren goed begaanbaar allerlei dieren stonden daar te drinken gingen gelukkig niet voor ons weg volmaakte harmonie tussen mens en dier door de rust en de volmaaktheid hebben we elkaar gevonden en bewonderd een levenspad niet voor iedereen weggelegd dit is verdieping…

Langs kale nevelakkers strompelt een oude man gebogen maar opgewekt naar de duinen vol lentegeur de grijsaard wil de frisse wind vergezellen tot vrije golven en einder blijft echter zitten op een blij glanzende helling jonge sterke bloei nog half in tere sluimer vraagt hier lang te toeven hij ziet een nietig plekje dat heel de wereld…

Als je je blijvend wil verrijken moet je groeiend blijven rijpen zeg maar steeds opnieuw vereiken en soms je oude boom verplanten in jong, fris, vers ontkiemende grond Dat hou je geest en lichaam gezond en kan je tot grote hoogte stijgen Want oude diep verwortelde bomen groeien tot aan, zelfs in de hemel!…

Mijn overgrootvader is dood; ik ben tien, moet langs een laan met bomen naar hem toe, na het eten, laat nog, ik ben zo moe dat ik om heel verkeerde redenen grien. Mijn janken wordt voor heus verdriet versleten en even later is het ook wel echt, als ik de oude zie, al afgelegd, weet ik wat ik liever niet had geweten. Dat hij mijlenver van…

Als jankende klanken van weemoed waait er een wind door de atmosfeer een vleugje zelfreflectie gaat al gepaard met hartezeer ogen bekijken de wereld vanuit een persoonlijk vizier verandering is onmogelijk er is maar een manier botsingen tussen culturen wrijving tussen vroeger en heden een overeenkomst hebben wij allen een verschillend verleden…

zachtjes kabbelt het rustende water dansende golfjes roepen zijn naam roodomrande gestorven ogen smeken verbitterd om verlossing het jonge verleden toont slechts verdriet aan het sterfbed van zijn geliefde ...voetstappen slepen op gerimpeld zand lopen verloren in het water "lieveling, doet sterven pijn?" eugeen…

Zo bleek zo moe zo smalletjes zo opgegeven niet meer willen leven ligt ze in haar sterfbed moeder van mijn kinderen pijn strijdt zijn gevecht tegen haar laatste ademtocht even lichten haar ogen fel op in verzet tegen het leven dat ik eenmaal op straat daarentegen omhels zelfs de fietser die me op een haar na aanrijdt wens ik veel geluk…

Wij maken ons zo druk om de reden van het bestaan, om verdieping te vinden alvorens wij vergaan. Misschien is het gewoon toeval dat jij en ik hier zijn, uitgerekend op deze planeet, en voor hetzelfde geld een dolfijn.…

Wij duiken het bed in En bedrijven de liefde Op golven van genegenheid Lijf en geest zijn Baken en boei Wij verdiepen ons Zalig op kussen Wij baren enige eeuwigheid…

als de kast wedergeboorte prijsgeeft beklimmen zij de hoogste steigers om zich in kleuren en geuren een ornament te kronen hij en hij samen de ziel van hun huis zingt uit kloppende kamers van eros en amor uit volle borst zingt zij in een - zich steeds herhalend - refrein tot op t sterfbed toe en ver daarbuiten want er is iets dat…

Monsieur Chapeau, wat weet ge het niveau Op deze site weer aardig op te krikken Uw weerzin tegen Poetin aan te dikken Met defaeceren, uitwerpsels en zo Verdiep u in het snelsonnet terdege En laat die graffiti-taal achterwege…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ze duiden en duidden op de verkeerde woorden. Zij hoorden niet hetgeen wat ik dacht; ik werd verwacht. De correct juiste boodschap: een van zuivere hoop! Verzacht, verstoord en vooral ongehoord: nieuw gedrag in mijn persoon... zó schoon als ik nooit meer had gedacht. Zo begon en eindig ik. Met iedere wanhoop haalde ik adem in hoop!…

In het grachtenpand van zes verdiepingen verdiepen mensen zich in kunst. De brede eiken trappen dragen lichtvoetigen en zwaargewichten. Gewichtig spreekt men over Amsterdamse school. Schouwspiegels spiegelen Barok en staande klokken. Bronzen beelden beelden kunstzinnig uit. Schilderijen tonen beelden van verlichting.…

verdiepend in een glimp van iele kleuren richt zij zich in laatste bloei zodanig op dat het verruimde zicht haar vrij het licht laat ademen tot het schimmenschijnsel van een winternacht het leven tergend traag doet ineenkrimpen…

straks als het regent houden ze zich stil maar nu mag ik me verdiepen in hun refrein voelen hoe ze de voorbije dag welig hartelijk licht bezingen zo intens dat zelfs de tijd hen ongemoeid laat uitzingen…

Toch doet het pijn De steen op mijn maag Veroorzaakt een sleetse Plek op mijn shirt Toch doet het pijn Het verlaten hart Pompt radeloos om Wat er is gebeurd Toch doet het pijn De glimlach van mijn moeder Op haar sterfbed, Geen traan, niet getreurd Verloren jaren Verdwenen in de mist Begraven in een witte kist We hadden afgesproken…

Waar het gras In vrede groeit En de bloemen Onschuldig bloeien, Zelfs het onkruid Tot schoonheid komt, Zie ik in jouw ogen Liefde die geen afkeer kent Doch louter mededogen…