Alle inzendingen over stiekem OR lonken

Alleen een opslag van uw oog, een lonk vall' mij ten deel'; Het minste, zegt der Wijzen spreuk, van die men mint is veel. 1827.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Wie heeft er stiekem iets gelekt, hier in ons kikkerlandje? Wel iemand uit het kabinet, dat lek is als een mandje.…

De stiekeme trots wanneer je jezelf voorbij loopt, uitgeput neerzakt en niet toegeeft aan je gevoel. De stiekeme trots wanneer je voelt dat je verdwijnt, langzaam maar gestaag en dat nooit meer op wilt geven. Die stiekeme trots maakt dat ik elke dag weer faal, wanneer ik opsta en nog steeds besta.…

Stiekem komt hij om het hoekje gluren maar hij krijgt nog niet echt grip toch zal het niet lang meer duren dan weet je, daar heb je hem, verhip! Dan zal hij stormen laten razen en takken rukken van de bomen nee, de tijd is niet ver weg dan zal de herfst zeker komen.…

af en toe stiekem blozen Of het ooit zover zal komen is voorlopig in duisternis gehuld Maar als je keuze voor mij zal zijn is je hart voor altijd met liefde gevuld…

Geniet geniet van de zon geniet van mij ik geniet van jou daarom leven we om te genieten van elkaar geniet van het moment. Bij een boom in het bos sta je zomaar even te kijken naar elkaar. Ik kijk in je ogen, zeg het me maar.…

Ik keek stiekem door het sleutelgat zag een volslagen vreemdeling daar waar ik had moeten staan ik ben maar weggegaan had ik dat maar nooit gedaan.…

Hoor in donkerste duister van schaduwende holen achter mij schuifelend schuren van zoet gefooisde stemmen gesproken door gladde gespleten tongen tussen naaldscherpe holle spuitende tanden…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Hij laat het niet zien maar stiekem kijkt hij naar haar Hij begraaft zijn gevoelens maar stiekem houdt hij van haar Zijn omgeving weet niks van hem en hij weet niks van haar Wanhopig verlangt hij naar haar en zo doodt hij de tijd...…

Niets is er over Geen vonk geen lonk Het strakke is niet meer De gratie is niet van weleer Rondingen hebben haar verlaten Wat eens prangde hangt nu neder De mond is pijnlijk omringd met kloven Doch heeft het mijn liefde voor haar Nimmer kunnen doven…

We waren twee weken tezamen in een huisje op een camping in Ouddorp-aan-Zee, waar we de kinderen vermaakten met liedjes en Bijbelverhalen, waar ik stiekem meesnoepte van je lach naar de kinderen en waar jij sokken breidde, terwijl de drie heren bier en wijn dronken, zich volop beschonken de drie maakten een stoelenbouwwerk, wat zij…

Maar toch blijven de beauties vrolijk lonken, naar allen die voorbij het venster gaan. Verwijzend naar 't plezier dat ze al schonken, proberen ze de wilskracht te verslaan. Maar ongeacht hoe schitterend ze pronken, die taartjes laat ik toch maar liever staan.…

Stiekem droom ik van je Stiekem zoen ik met je Noem je naam honderd keer per dag Niemand weet het, niemand snapt het Ben ik een keer gelukkig Mag ik het met niemand delen Zelfs niet met jou…

de airmiles in haar ogen lonken mij haast om mee te vliegen warm gevoel stijgt op zij blijft zitten kijkt vluchtig rond proefvlucht afgekeurd klapwiekend zijn wij ledige lucht…

In het voorjaar schuilt haar vrouwelijkheid, winter's lonken alleen vermoeide mannen, zomer's lonken kinderen onbevangen, ben in het najaar in alles bereid, dan bestaat géén verlies aan tijd, komen we elkaar vervangen, wordt de hengst van passie schrijlings bereden, beteugeld, gevleugeld van verlangen, verschuiven dekens van de evenaar,…

Haast smekend ligt het lange gras te lonken, Maar ik doe wat natuurbeheer graag ziet. Ik maai het in de meimaand dit keer niet, Ik heb mij met een ketting vastgeklonken. Want zou ik ondanks alles toch gaan maaien, Dan gaan er nog meer bijen naar de haaien.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Heel stiekem verlang ik naar de dag dat jij mij ineens ziet staan dat je gevangen wordt door mijn lach en dat je me nooit meer laat gaan Heel stiekem leef ik al verder in jou met een prachtige roos op mijn hoed met mijn hart vol passie en trouw en met de liefde die de rest doet Heel stiekem gaat mijn leven voorbij lach en huil ik al dagelijks…

je ziel te grabbel voor de hele stoet zelf ben je ogenschijnlijk in gepeins verzonken je geeft je bloot als in een openhartig boek en ziet de dames naar je lonken je waant je in een roes doch weet maar al te goed je hebt gewoon teveel gedronken…

Op blote voeten, dunne enkels stond je daar genageld in het zand heb ik je beslopen achter het geluid van water in de voorjaarsnacht zag ik het lonken van je ogen wilde ik je beminnen in het onberekenbare van je blik een oogwenk het was te laat om het tij te keren…

Goed nieuws voor onze meisjes op de schaatsen: De Duitse vrouw die doorgaans alles wint Verwacht het komend schaatsseizoen een kind En dus lonken oranje ereplaatsen. Maar nog meer Duitse dames zijn te sterk. Dus Duitse mannen: doe meer liefdewerk!…

in de verte lonken de aasgieren met nekken hongerig steeds langer -hun botontkalkend gekrijs maakt me als maar brozer – langzaam sterf ik weg uit mijn bewustzijn en laat me begraven onder scherpe snavels die ongezien snel ter plekke zijn…

vleugels bewegen verloren in het groen verdronken in de regen nog steeds om te doen alsof het nog kan vleugels verloren gevonden drogen in de zon lonken naar de horizon nog steeds bewegen ze verbonden aan elkaar toe, vlieg en zweef maar... weg…

We vergeten niet hoe licht we wegen hoe de sterren lonken naar de glans van onzichtbaarheid. We raden niet naar ons evenwicht de lichtvoetige dans van onze oorsprong. We staan op en ergens raakt onze passie verstrengeld.…

Sterretje aan mijn boom Jij spant voor mij de kroon Staat daar maar te pronken En naar ons te lonken Nu ben je niet zo ver Ik praat tegen je dierbare ster Een traan vloeit over mijn wangen Verdriet houdt mij deze dagen gevangen Door het gemis Wat nooit en te nimmer te slijten is.…