Alle inzendingen over stoelen

ze komen op D-day bij elkaar veteranen van de invasie in ‘t dorpshotel bij de graven in gehaat geliefd Normandie al zoveel jaren in z’n stoel op het terras verzonken in herinneringen zit John voor ‘t eerst alleen vroeger was ‘t hotel te klein hij ziet de tijd verstrijken op de grote ‘zonnewijzer’ waar schaduwen van de toren over…

De lege vervallen fabriek in Friesland aan de snelweg, eenzaam aan zijn lot overge- laten zag ik het vele malen en doet me al- tijd weer denken aan de oude man in zijn stoel, zijn rug naar de toekomst alleen met zijn herinneringen, er worden geen nieuwe bijgemaakt.…

ontnomen niemand is met mij begaan een einde brengen aan mijn lijden dat toch niet is te vermijden zou een oplossing en zegen zijn het liefste weggaan, heel bescheiden ik wacht de kaart, die dat vertelt niet af ik ben het, die het leven gaf op mijn eigen tijd en plaats ik miste aandacht, liefde en gevoel ik wacht op bezoek dood in mijn stoel…

Je krijste je wanhoop uit je ziel, maar desondanks bleef het roofdier je belagen en op een kwade dag bood je geen weerstand meer, psychisch wrak geworden, een ongod, een duivelse streek, niets werkte meer om je op te beuren, de gordijnen bleven reeds voorgoed dicht, toen je in een vlaag van opperste woede het touw om je nek legde en de stoel…

Deuren knarsten en vensters vielen uit het slot gebroken ramen hingen scheef in hun schanieren en anders blies wel de wind overal door kieren hier en daar lag het service op de grond kapot de oude tafel stond scheef gezakt op zijn poten omgeven door kapot geslagen stoelen en banken de holten vulden zich met klagelijke klanken iedere hoek bewoond…

~~~~ Tandsparantie De tandarts weigert openheid te geven Pas wanneer u uw mond ver open doet En na de ingreep nog een beetje bloedt Hoort u wat hij voor nota heeft geschreven Nog duizelig denkt u na het consult; 'Wie heeft er in die stoel nu wie gevuld?'…

Het was soms onbedoeld of ik van voren leefde of juist achterom zittend in een lege kamer op een stoel aan het raam dat uitkijkt over een wereld die zich niet grijpen laat.…

Samen lagen we ver achterover in onze stoelen, kijkend naar de lucht, naast me zegt de kleine, kijk: daar is de wolk een draak met fantasie kom je een eind. Kijk zeg ik, als de zon even weg is kijkend naar boven, daar zie ik een hond nee joh, Oma da's mijn draak van zonet.…

massa mensen gebogen en langzaam lopend sommigen zelfs krom, sommigen met wandelstokken of aan de rollator en anderen aan de arm van een jonger familielid of vriend direct laat ik m’n schouders en hoofd vallen krom zelfs een beetje m’n rug wat opvalt door een zeer jeugdige gastheer die me naar m’n plaats begeleidt en wacht tot ik in de stoel…

Stel je hebt geen huis om in te leven geen stoel om te zitten gaan wanneer je moe bent of aan ‘t vervelen moet je domweg blijven staan? Stel, je hebt niemand in je leven die naar je omkijkt, zich bemoeit wat heb je dan aan dit vegeteren wanneer niemand om je geeft?…

verhaal en toonkunst het alwetende scherm dat welke verklaring ook geeft de woelige woonkamer van tweehonderd jaren terug galmt vol opgewonden kreten verliest zich soms in geheimzinnige stilte langs wanden onder tafels speuren kinders naar rovers maken zacht rondkruipend grote ontdekkingsreizen van de kast naar de haard een kleed over stoelen…

Heer Bommel toont zich in zijn vroege bekendheid vaak doodgemoedereerd zonder enige kleding op Bommelstein zit hij genoegzaam in een stoel rookt vol genot zijn lange pijp die blote bruine berenvacht mag wie dan ook zien een sprong in het water kent geen zwembroek Olivier Berendinus wordt ouder en kuiser draagt meestal een open jas…

Ik wandel veel, zit niet voor de tv in mijn stoel, allemaal prima, u weet vast wel wat ik bedoel. Hoewel er nog roestplekjes op mijn levensstijl zijn. bij lange na niet gestopt met de consumptie van wijn. Ik mag hopen dat u mij dat niet euvel wil duiden; al klinken er over alcoholgebruik wel enge geluiden.…

Sprong uit de stoel verwoed en dacht dit gaat niet goed. Ik krijg geen adem meer, wat heb ik nu toch weer. Er gaat van alles door me heen, maar de adem blijft steken in mijn keel. Naargelang de minuten weg tikken, sta ik hier werkelijk te stikken. Radeloos probeer ik adem te halen, loop van de kamer naar de keuken te dwalen.…

Veiligheid de molen aan de rand de kerk in het midden de kastanje op het kerkhof de school nog altijd met de Bijbel ik loop erom heen de kast, de stoelen, het vloerkleed de gang met het toilet ernaast de keuken met het pannenrek het zeil en de rode zone onderaan de trap boven woont in eenzaamheid en onschuld verborgen angst.…

ik droom als een dichter dicht als een dromer over de stad waarin ik leven wil een oord vol huiskamers met stoepen onder de stoelen en een lach voor iedereen die net de hoek komt omgewaaid een stad vol van A en plaats voor het hele alfabet waar zwart niet de toon bezet maar onderstreept hoe kleurrijk anderen elkander kunnen maken met een…

vraagt ze met heel haar lichaam tijd is als die nog steeds rijdende trein stond hij stil dan zou ze hebben gestaan nu bevindt ze zich in een stoel bejaard met pijn Oei, oei, kreunt ze met haar laatste kracht herinneringen aan onnodige operaties weg zij, de machinist, droomt: alles stopt, en wacht maar oude smart blijft, opnieuw heeft ze pech…

Als ik aan je zit te denken ben ik zenuwachtig, zit op mijn stoel te wiebelen. Ik glimlach de hele tijd door, want je doet mijn buikje zo kriebelen. Ik kan de hele dag naar je lieve woordjes luisteren. En dan zie ik weer je lieve lach, omdat ik dezelfde woordjes in je oor zit te fluisteren.…

Achterover leunend in mijn luie stoel m’n voeten op de tafel, de ogen half toe dromend van jou, ver weg, warmbuikgevoel Stevie Ray speelt “Lenny”, ik doe alsof ik meedoe oh..samen luisteren, vast ineen gestrengeld gezicht tegen gezicht, onz' wangen gelijmd met tranen het is zo fijn te dromen met jou mijn engel je bent ver weg maar laat me in…

maan schijnt boven de rand van een zwart bomenlandschap aan het einde van de tuin een ring van schijnbare nevel draagt het weerkaatsend licht tot aan flarden van pluizige wolken de slaap wil niet vlotten en zie in het hoge gewelf een engel van vreugde dansen ik lijk de vrijheid te vieren aan geketende gedachten en in mijn rieten stoel…

de waanzin die je in de keel van een hond legt, alsof je de ogen aflegt voor de afgronden die je achter laat de ladders die je achter je optrekt als toekomst dat vertrekt in een horizon die in elkaar schuift als vluchtende huifkarren met zwalpende kruizen hoe je de vlerk uithangt in je versleten boutades je uitgedragen stoel bewoont rondom de…

Poes springt op stoelen; buurman komt binnen, wacht af. Vindt hij een zitplaats? Het geploegde land wordt bezaaid, heeft nog kluiten vol oud maïsloof.…

Er staan mooie, rode stoelen klaar, maar het publiek is thuisgebleven. De acteurs zijn in paniek geraakt. Ik kijk naar wilde tonelen. De zaal is leeg. Ik zie dubbelzinnige rollen, om mijn aandacht strijden. Oerige gedrochten zijn het, die uit de coulissen komen. Ik zie mijn gekoesterd ego, dat orde in de chaos schept.…

En van af hier zeg ik tegen jullie allen: Een fijne avond en nacht gewenst, een gezond 2015 vanaf mijn luie stoel, ik vermaak me wel, je weet vast wel wat ik bedoel!…

altijd te kiezen, en heb dan ook al snel natte sokken, na m'n recept te hebben gehaald en ook nog vergeten wc papier, klim ik voor de laatste keer vandaag op de fiets, en probeer uit te kienen welke plas dieper is dan die op links bij thuiskomst kan ik m'n handschoenen uitwringen even als m'n jas & muts, de druipende broek hangt over de stoel…

Mijn plunje beland op de stoel, mijn beddengoed rechtgetrokken, mijn tweede been nog met in bed erbij getrokken als de slaap me overmand. Dank je wel Klaas…

Deze blaaskaken zien de diepere betekenis achter een poëtisch beeld niet, omdat ze opgeblazen ego's zijn, die al klagen als koffie niet op temperatuur wordt geserveerd of hun stoel niet wordt aangeschoven, terwijl ze verre van gehandicapt zijn. Hun shockbombardementen kun je het beste met dergelijke shockeffecten ontzenuwen!…

Een stoel kraakt luid, als die ‘t maar houdt. Een pen krast rigoureus door een grote fout. Een kandidaat vraagt om meer papier. Een ander krijgt een verkrampte spier. Een blad ritselt als hij het omslaat, terwijl een ander zuchtend opstaat gedwongen door een volle blaas.…

De stoelen waarop we zaten zullen zij voortaan anderen of juist niemand meer dragen. Herinneringen en gevoelens wellen. Wat moest verdwijnen, wegglijden in de vergetelheid. Hoor hoe ook nu voorbij de half kale els en berkenbomen de lijster en merel een mus de stilte geleidelijk doorbreken.…

We wilden tot het eind dan in de zon terug en kozen voor het kortste pad Plots had je zin in iets We vlijden ons in een luie stoel, aten appeltaart Praatten over een gevangen engel Maar gek, dit was niet de plek, noch het moment.…