Alle inzendingen over stoelen

vrienden, die heb ik niet niets van familie, alleen.. tot m'n verdriet Met fermheid doorgeduwd gaat 't ploffend vallen alweer zo'n aanmaning, beland op hoop van allen In 't begin zo af en toe, nog welkomend gerinkel of 'n bezorger voor de deur van bekende winkel Maar sinds wat maanden nu, 'n pijnlijke stilheid kom niet meer uit deze stoel…

Het haar nu in een paardestaart Over de stoel haar zwaar corset Ik lag dan arm in arm met haar En zij deed dan haar avondgebed... Mijn oma was in 't zwart gekleed dat had iets statigs ook bij haar, Een mooie hoed sierde haar hoofd en stond zo fraai op haar zwarte haar...…

Heeft u dat nu ook wel eens dat de slaap maar niet wil komen Zodat u afgesneden bent van al uw mooie dromen U gaat dan naar beneden met een katerig gevoel En gapend neemt u plaats in uw gemakkelijke stoel Het stadium van anijsmelk heeft u al achter zich gelaten Maar een echte slaappil krijgt u niet en ook jenever wil niet baten Daarom…

Als ze straks ook de stoelen wegdonderen.…

Zachte tonen van fluwelen muziek Dansen gedwee door de kamer En blijven steken bij het raam De lucht buiten bedekt een heldere hemel Maskert de stille vorige nacht Op een stoel staar ik in een ruimte Waar spullen hun plek nog moeten vinden Waar opruimen weer noodzaak lijkt Waar het volle geluid door mijn lichaam stroomt Toch blijf ik zitten…

Hij kwam bij armen en bij rijken Zo ook bij mij en was nog onbaatzuchtig Ik deed nog erg luchtig Pas later raakte ik toch voor het eerst Wat dingen kwijt Een beetje concentratie, wat sneller moe Een tikje van ‘t normaal gevoel Van wat ik altijd doe Zo hier en daar een krampscheut in de benen Terwijl je net zo lekker zat in een of andere stoel…

ik was vergeten, het lawaai van honderd stoelen net verlaten dat ze kraken in de stilte wat dat had moeten zijn ik was vergeten, mijn nieuwe pak drie keer gedragen toch voor donker dat mij eigenlijk zonder tranen misschien best wel goed zal staan ik was vergeten, witte gympies niet zo slim op natte aarde ik troost me wel met de gedachte…

Je koukleumt verbluft onder vallende regen krijg je nooit genoeg van oorden van weemoed Loop je verloren of een lied helpen kan Je strompelt verdwaasd dwars door het rijk der zinnen zie je 't zitten dan schuif je een stoel bij Dit warme welkom of een lied helpen kan Kan een lied soms helpen als de nacht bitterkoud is Valt verdriet…

Meisjes kenden we niet en daar wilden we niets mee te maken hebben Onder stoelen en banken dat was onze wereld. Wij beleefden de wildste avonturen over de kleinste afstanden. Waar een uur wel de halve dag kon duren Maar waar er in een maand meer kon veranderen dan in een jaar Wij waren helden, wij waren beesten.…

Ze hadden erg hun best gedaan, mijn kinderen en die van hen, versierde stoel, veel ballonnen een grote taart met vuurwerk voor zoveel kaarsjes was geen plaats dat krijg je als je moeder oud wordt Maar verder was het fijn, en leuk De kinderen speelden Haydn, prachtig, want ze zijn zeer getalenteerd Ook iets om dankbaar voor te zijn Wel werd…

ook die van mijn kinderen bij het afscheid van mijn zoon in de toenmalige zesde klas vertolkten de leraren dansend “thriller” “Ben” ontroerde met het meest daarna liet je zoveel mensen genieten van je muziek en danstalent er ontstond rumoer om jou maar je werd vrijgesproken al werd de publieke mening waar rook is is vuur niet onder stoelen…

hij staart wat uit het keukenraam de klok tikt langzaam door verstrijkt de tijd genadeloos daar zijn geen woorden voor zijn denken is als vogels die fladderen in zijn brein met maar een rustpunt, telkens weer 'kon ik maar bij haar zijn' zij zit wat suffig in de stoel speelt met het tafelkleed de zuster geeft haar stukjes brood omdat ze…

Rechtopzittend in je stoel Je ogen kijken, maar geen doel Er is geen liefde en geen haat Je bent niet blij en ook niet kwaad Ver, heel ver weg ben je verdwenen Je geest is vervlogen met de tijd Er staan mensen bij jou te wenen Maar die emotie ben je kwijt En ver, heel ver weg is het fijn Het is er zo heerlijk toeven Je stapte…

Het gezoem van bijen, schijnbaar wanhopig, zoekend naar de laatste kelken met zoete honing versterkt de nazomerse rust en stilte… ik lig achterover in mijn luie stoel, ik lees niet echt, want afgeleid door de natuur.…

Stormwind die "ik en dromen" uit het bewustzijn blaast En een nieuwe ochtend gloort in de straat in zondagsmist gehuld En de aarde wentelt voort En ik loop verder althans in mijn verbeelding want ik zit in mijn stoel verzen te schrijven die uit het mysterie verrijzen Eigenlijk sterven we niet maar verdwijnen in een andere verschijning…

nauwelijks leesbare naambordjes de meeste ontbraken zelfs geheel waar moest ik zijn, wat was zijn nummer ik zou dat toch eigenlijk moeten weten plots zag ik een bekende een jonge versie van een broer die langs de mensen naar binnen liep snel liep ik hem achterna hij bracht me waar ik zijn moest binnen zat mijn vader voorover gebogen in een stoel…

alles doe ik om dat te door breken maar helaas nog niet bezweken geef toe het is geen lente maar bijna wèèr winter doch niet aldente kastanjes gaan bijna al vallen terwijl wij vrolijk nu horen te lallen op een terras of in de kroeg van s`avonds laat tot smorgens vroeg en luidkeels horen te zingen op stoelen en tafels springen dansen tot…

ben verward mensen maken me somber kosten me te veel kracht negatief zijn is zo handig ik laat het voor wat het is de wereld zo als wij die kennen vanaf onze luie stoel of bank oordelen en beoordelen we mensen die zich een leven als het onze wensen we zouden ons moeten schamen genoeg te eten, een dak boven ons hoofd je wilt… maar hoeft…

WEL zalig is de man die niet de baan des bozen Betreedt, hij, die niet volgt de raad van goddelozen, Noch in de stoel van spotters zit. Maar vreugde vindt des herten in de wet des Heeren, En dag en nacht, daarin de wijsheid zoekt te leren, Terwijl zijn geest aandachtig bidt.…

Aarzelend, argwanend, te dik in onze luie stoel, met ons glas wijn en zoute stengel, onze volle supermarkt, volle koeieschuur, varkensstal en kippenparadijs.…

helaas is het zo ver gekomen dan mijn rug trekt trekt krom het hout dat vele jaren gedroogd heeft tot een wandelstok uit tegenzin maar niettemin doe ik hem af als onzin en eindelijk mag ik hier weg dan uit het geraas van weelde uit dit goedertierenland weg uit de gedrongen voet van het huis de kinderen wilden nog een stoel in het hoekje…

Binnen schemeren de rode lachjes op elke stoel en vensterbank, sommige poppen ongekleed, hun romp van stro een distel in een porseleinen babyhoofd, geen enkele hulp wil vast bij haar, wij hopen op jou.…

zomaar, zit je stevig en goed in je stoel wacht even ik zal het voor gaan lezen, of beter ik zal je het bericht wel geven uit de bloemen van deze dag ben jij vertrokken zoals de laatste bij die jij nog op je revers zag nou ja, ik had je al heel lang niet meer gezien maar vergeten doet eens herinneren eens waren we bevriend, maar omstandigheden…

zonlicht binnenlaat leg bestrating rond het huis met patronen die geen aandacht trekken Waals formaat is hiertoe prachtig plant rondom de bomen en ook struiken voor de sier en dier plezier, maar daar tussen zacht groen gras, waarop je kan gaan rusten breng het op eenvoudig wit papier dan kan ik er over schrijven rond de tafel staan de stoelen…

Komt vriend in 't echt langs bij mij is er altijd een groeten bij naar hem in de tuin, achter die oude stoelen, en, in mijn kamer, naar zijn houten tempelbeelden alsof ze, zo stil, zich verveelden, zij zijn groeten voelen.…

kijkt haar aan, ziet hoe mooi zij is en noemt haar diva, diva van zijn dromen haar glimlach is goud waard haar lichaam om van te snoepen vrouwen zoals zij zijn een monument een monument van schoonheid en van toegankelijkheid ze is zo divers als een kameleon ze past zich aan haar omgeving aan woord ik laat je zitten maar niet op een stoel…

Edward van der Stoel…

toe te keren Ergens voel ik Dat je stellig bent We hebben allemaal Nog iets te leren Ergens voel ik Dat je betrokken bent Dat je meeleest Woorden klaarlegt - als schone kleren - Ergens voel ik Dat je nog spraakzaam bent Omdat ik je goed hoor Steeds als jij wat zegt Ergens voel ik Dat je meelevend bent In een hoek op een stoel…

goed mijn rode rok gestreken paardenstaart en zonnehoed heb niet meer omgekeken voelde vrijheid in mijn lijf zwarte krullen in de wind nu ik deze woorden schrijf ontdek ik weer het kind meisje dat ik vroeger was ondernemend en spontaan beste leerling van de klas kon heel de wereld aan overtuigd van idealen op het puntje van mijn stoel…

Ze moeten haar weer hebben onze kleine Evelien die tot voor kort ook internationaal zo was gezien toen kwam dat akkefietje met die huursubsidie langs nou ja, als je dan toch moet wonen dan maar eersterangs en bussinessclass , ja minder kun je eigenlijk niet vliegen je moet een dubbele stoel om echt in slaap te kunnen wiegen Dat mag je zo'n…