Alle inzendingen over straat uitgestorven

De geelstaartwolaap zei: “Ik heb zopas Vanuit mijn schuilplaats in de nevelbomen Een zeer bijzonder zoogdier waargenomen Dat naar ik meende uitgestorven was. Maar die veronderstelling was dus fout: Er liep een mens rond in ons nevelwoud!”…

bijna uitgestorven appelras waar ik vroeger graag in beet teloor geraakt in de tijd denk ik met weemoed aan zijn schil die je op kon wrijven tot die glom en de illusie gaf van een sterrennacht…

de uitgestorven straat. ik zwaai maar wat. het is of alle licht verbleekt. of alles vekilt. of ik diep vanbinnen van geen schuld wil weten. harde verwijten over en weer. na elk vertrek zin ik op woorden. om het helder te krijgen. hoe ik voortaan.…

Loop in deze inktzwarte Nacht door de doolhof Die hoofd heet Langs afgestorven cellen En uitgestorven hoeken De persoon te zoeken Die er ooit in woonde, Maar die ik zoetjesaan Zonder het op te merken Uit het oog verloor…

In Nederland was ik al uitgestorven Prins Hendrik nam wat soortgenoten mee Bedoeld als zijn persoonlijk jachttrofee Het lekkerst als we bijna zijn bedorven Nu ga ik mijn principe huldigen van kruiselings vermenigvuldigen…

Misschien dat u hem niet zo kent, De blauwpoot- of blauwvoetgent Het is een soort jan-van-gent, U allen wel bekend Maar met een changement. Als u hem eens wil ontmoetten, Zoek naar een “a-gent” met blauwe voeten.…

ontbijt is nu een hindernis de trein die dendert door tevreden ontevreden vrienden, familie absorbeert aandacht ouders' zilveren bruiloft die weer bovenkomt lang zouden ze leven in de gloria, nu nog steeds de zware geur van violieren die het hoofd doet duizelen de dag laat zich niet zien ik dreig te ontsporen in een uitgestorven…

de geur van verfval 's ochtends na een lange nacht de slaap verkwikt niet werken en frites en voor de televisie wegzakken in bier het kantelend blad achter het raam in de zon kan maar één kant uit de witte panters zijn bijna uitgestorven wilde poezen ook kijk een unicorn haar mooie bokkensprongen maken me hoornig…

Graseter, groot en ogenschijnlijk meedogenloos, hongerde zichzelf tot winterstop. Yvon kon hem niet helpen, noch bevragen in niet te misverstane en suggestieve zinnen, krommer nog dan boeren die vrouwen zoeken. Zijn slurf in het gras gedrukt, tot velden duinen werden. Zijn poten in de diepe klei gedrukt. Zijn tanden aan het werk gezet…

De laatste berin van Europees ras peuzelde onlangs haar laatste tapas. Wie nog een vel koopt wordt dus flink gestroopt door oplichters met een jagerstas.…

Een toonbeeld van een paradijs op aard Geen ratrace met een bulk emolumenten Een wederkeer naar onze fundamenten Naar de natuur, bedachtzaam en bedaard De saurus is een raadsel, onbekend Als prehistorisch oerbosmonument…

de wegen zijn hem onbekend de straten lijken uitgestorven geen enkel geluid is hier te horen de angst begint hem te bekruipen geen eten, drinken vindt hij hier het bos, de bomen en het gras de hele wereld zwijgt ineens geen vogel en geen ander dier wordt nog gezien of zelfs gehoord het ruisen van de wind is opgelost toch is het dag, het…

De dieren van reeds uitgestorven rassen Die zijn bewaard op de Galapagos Zijn door een olieramp alsnog de klos Tenzij iemand dit varkentje kan wassen. Maar godzijdank ging Lenie 't Hart reeds scheep Met boenders, schuurpapier en groene zeep.…

Ik ben teruggelopen langs onbestaande stranden over korrels ondichtbare woorden door een tomeloze vloed van uitgestorven duinen met wuivend traangewas. Ik heb mij teruggevonden halverwege een droom, schudde het zand uit mijn ogen en schiep een gedachte.…

Een bijna uitgestorven soort herrijst want China redt met kloontechniek gazellen. Er staan daarvoor, zo liet ik mij vertellen, nog meer bedreigde soorten op de lijst. ‘t Eerstvolgend kloonproject dat is gepland: de praktisch uitgeroeide dissident.…

Er schijnt ons een milieuramp te bedreigen Omdat de zee straks uitgestorven is En wij de laatste daar gevangen vis Als galgenmaal thuis op ons bordje krijgen. Toch eten wij op voorstel van de bisschop Niet enkel vlees, maar ook die laatste vis op.…

In het uitgestorven bos een bankje door schaduw bezet geen stap te veel voor hem vandaag zijn gedachten verliezend naar niets dat ooit was rust, eindelijk rust hij stond er nooit bij stil er loopt wat haast in wandelschoenen zijn verlopen dag voorbij…

Voor één dier wil geen activist nog vechten Hoewel ze wordt bedreigd in haar bestaan En haast is weggedeemsterd langzaamaan Zelfs voortbestaan behoort niet tot haar rechten Waar steun voor elke diersoort wordt verworven Is straks die arme plofkip uitgestorven…

De kans om bij examens nog te zwijnen Neemt steeds meer af, als dit aan Dekker ligt Straks timmert hij dat raamwerk lekker dicht Waarmee de laatste rekenaars verdwijnen Mijn generatie van scholieren hoort Bij leven tot een uitgestorven soort…

In een treurwilg Zit een dodo Uitgestorven en wel Met een knagend geweten En een alles-behalve 9-tot-5-mentaliteit Te spelen met een jojo En een toto-formulier Want geluk Kent zijn up and downs Gloria in excelsis dodo…

Zwaar klinken de slagen ter middernachtelijk uur Over ’t verlaten plein, door lege donkere straten En in de stilte weergalmt de echo van muur tot muur En in regen ondergaat de stad ’t duister gelaten Lopend in het donker mis ik sterren en maan Kijk slechts somber naar ’t glimmende wegdek In zwarte etalages kijk ik slechts mijzelf aan Verder…

waar ik je vast hou je warmte en je lichaam voel waar ik niet alleen wil zijn dat is zo alleen, zo saai, zo koel ja in bed zijn we nog steeds samen en geweldig, vanaf het begin maar daarbuiten zijn we vaker daar heeft goede sex geen zin ik moet nog maar even wachten kijken hoe het gaat ik hou immers van je ook al sta je binnenkort op straat…

De straat wordt onderbroken door een blinde muur. Was de muur altijd al blind en dwars op de straat? Hier liep Regina - afwezig - in de val hier werd ze van dichtbij beschoten. Stond niemand stil, hoorde niemand het schot in haar hoofd, in haar droom? Was de muur, was de straat altijd al blind, de stad doof voor de dood?…

telkens weer de straat van weleer Geparkeerd, liefst in dubbele rij kleven ze bumper of zij aan zij autogeluiden overstemmen nu alle menselijke stemmen Alleen de platanen ze staan er nog hangend tegen elkaar alsof ze moe zijn van zoveel lawaai in hun straat…

Donkere wolken drijven woedend boven grauwe grijze daken, er dondert af en toe een zware hagelbui naar beneden op de vrijwel verlaten straat dan plots weer een schimp zon een schitterend afwisselend beeld van wijsheid ligt op straat tussen sjokkende mensen op weg, maar altijd te laat, zorgen stapelen zich onder nieuwe reuze wolken waar…

ken je de zwerver die elke dag bedelt om een stuiver die dolend met een krampachtige blik zijn verlies en winst telt die een schaduw met zich meetorst ken je de zwerver die leeft in ballingschap zijn leven verborgen houdt die ik een naam gegeven heb om onmacht trots te dragen…

Vanmorgen is deze straat mijn gedicht. De zon, die haar verlicht, laat ik welhaast helemaal buiten beschouwing. Nee dan het onkruid dat tussen de tegels groeit, tot tegen de bebouwing, of het bruine gras langs het ongebruikte spoor. Een stilte, met meeuwenkoor, verdrongen langs een park gelegen. Een verhuiswagen komt gehaast voorbij.…

wou gaan verbijsterd bleef ik daar minuten staan ik kende alles weer: de huizen het plantsoen, de grijze stenen de bomen rond het plein alleen de speeltuin was verdwenen ik liep, of liever zweefde want het leek wel of ik lichter was de huizen langs die kleiner bleken en meer van steen, met minder glas en toen de hoek om van de straat…

wou gaan verbijsterd bleef ik daar minuten staan ik kende alles weer: de huizen het plantsoen, de grijze stenen de bomen rond het plein alleen de speeltuin was verdwenen ik liep, of liever zweefde want het leek wel of ik lichter was de huizen langs die kleiner bleken en meer van steen, met minder glas en toen de hoek om van de straat…

lantarenpalen alweer zo heel vroeg donker zie ik ze branden…